De kick van het windsurfen
Het nieuwe tv programma ‘Het museum van Nederland’, sluit helemaal aan bij mijn serie blog berichten over vroeger. Volgens mij is corona mede schuldig aan die sfeer van nostalgie, wat ook bij mij de laatste tijd steeds meer kriebelt. Die goeie ouwe tijd, met onbegrensde mogelijkheden…. Daarom dit keer mijn herinneringen aan het windsurfen, waaraan ik als puber eind jaren zeventig fanatiek bezig was. Eigenlijk is mijn puberteit niet écht een tijd waar ik graag aan terugdenk. De angst om te zakken voor m’n Havo, de zoektocht ‘wat doe ik met m’n leven’ en hoe vind ik m’n ware liefde… Met m’n vrije-tijd wist ik moeilijk raad. Uitgaansleven, disco? Niks aan! Wat te doen met dat lijf dat wil...
Er is één ding wat ik niet zou willen missen…
Wat maakt vissen zo leuk? Mijn vader Jaap Zwaag was er dol op, maar ik vond het een oersaaie tijdsbesteding. Eindeloos wachten tot die vis bijt en wat moet je er dan mee? Dit geldt niet voor mijn vader Jaap. Want er was beslist maar één ding wat hij nooit zou willen missen….. vissen! Bij het opruimen van fotoalbums kom ik tientallen actiefoto’s van mijn vader tegen. In z’n bootje op de Waddenzee en daarna trots poserend met een grote paling. Daar horen vast spannende verhalen bij. Helaas kan ik hij er niet meer over vertellen (hij overleed in 2010), toch blijft het leuk om in de geschiedenis te graven. De hobby vissen is ontstaan op aanraden van de huisarts van mijn vader. Van de zorgen om de winkel in Breezand had hij een maagzweer...
Thank God it’s Monday
Er zijn tijden dat ik blij was, dat de werkweek erop zat. Eindelijk vrijdag, genieten van het weekend. De tijden zijn veranderd. Niet dat het weekend beroerd is, maar de maandag is bij mij heilig verklaard: dan is het tuindag bij ‘Rijk aan het Wad’ op Wieringen. Vier jaar was ik op die plek actief, toen het nog ‘Michaëlshof’ heette. Helaas de drijvende kracht Michaël Schouwenaar overleed in december 2018 en zijn landgoed bij Vatrop werd verkocht. Inmiddels ben ik met vijf anderen sinds januari bij de nieuwe eigenaren aan de slag. Dat was in het begin best spannend: het wordt natuurlijk nooit meer zoals vroeger. Het huisje van Michaël is prachtig opgeknapt en van de zomer zijn Marja en Teun er gaan wonen. Marja is mede-eigenaar, beginnend...
Mijn eigen geschiedenis: dat wordt graven!
Het was in 1969. Ik ben 9 jaar en zit op de lagere school in Anna Paulowna. Dus ruim een halve eeuw geleden. Het meeste van toen ben ik kwijt, maar dankzij fotoboeken heb ik nog wat herinneringen. Bij het opruimen van m’n schoolspullen zat een papiertje waarop ik heel kort ‘mijn eigen geschiedenis’ had opgeschreven. Links Peter Kapitein m’n beste vriend. Het papiertje bevat weinig tekst, maar achterop staat een spannende belevenis: ‘Peter en ik kwamen eens in een klein moeras. Wij vonden het de eerste keer wel wat griezelig. Maar later niet zo erg. Peter zei opeens: kijk daar! Ik zag niks, maar we gingen er naar toe. We zagen niks, we wilden terug. Opeens hoorden Peter en ik iets. Wij dachten dat het een monster was en gingen gauw...
Opruiming huize Zwaag vordert gestaag: vaarwel cassettebandjes?
Met ontspullen van ons huis, raak ik regelmatig in de goeie ouwe tijd verdwaald. Onze uitpuilende boekenvoorraad is pas flink gesnoeid. Dit keer dacht ik twee laden cassettebandjes te halveren. Een emotionele klus, want tijdens het draaien kwamen die nostalgische muziek herinneren weer opborrelen. Het is een regenachtige zondag 15 november. Een binnen-zit-dagje die als thema ‘opruimen’ krijgt. Oude Volkskranten spit ik nog één keer door, waarna ze naar het oud papier gaan. Gelijktijdig klinkt er muziek uit de boxen, maar dit keer geen radio of cd. Het geluid van cassettebandjes klinkt in huize Zwaag, met de bedoeling om van de helft afscheid te nemen. In de jaren tachtig en negentig was het cassettebandje voor mij de ideale geluidsdrager. Samen...
Ieper…. ik kom eraan!
Tis een pittig eindje roetsen (325 km.) maar Ieper wordt m’n eerste lange roetstocht. Veroorzaker is m’n oudste dochter Marijke, die maandag met haar Niels & Jospehine van Haarlem naar België verhuizen. Nadat ze vorig jaar trouwden stond dit plan vast. Vlaamse Niels keert terug naar z’n geboortegrond en Marijke gaat een nieuw avontuur tegemoet. Zo’n emigratie was voor dochter Astrid de aanleiding om iets ludieks te bedenken. ‘We maken een leuke video voor Marijke en Niels’. Hierna ging ze naar Opa van Tilburg die zonder aarzelen meedeed. Zo uit de vuist sprak de krasse man van bijna 94 een videobericht in. De boodschap hoe en wat legt Astrid nog even uit: ‘Je moet ff lieve dingen zeggen, zodat het een All you need is...
Kanoën met als toetje kampvuur met kruidenbitter
“Je moet elke dag twintig minuten in de natuur zijn. Tenzij je het druk hebt, dan moet je een uur in de natuur zijn.” Een nog beter anti-corona advies heb ik zojuist ontdekt: Twee dagen kanoën, drie nachten kamperen en je weerstand is weer helemaal op peil. Het kanokampeer-plannetje kwam natuurlijk van Ingmar, hij stuurde op de ‘kanjoos-app’ een berichtje. Jubelend reageerde Gerda: ‘Oooooh wat klinkt dat leuk!!!’. Gerard vindt het ook een goeie timing voor avontuur: Life is such as beautifull if you don’t expect anything and something feels like a welcome. Ik attendeer roeifietsvriend en sup’er Bartel, die direct ook in is. Ingmar neemt dit keer ook zijn lief Marieke mee. Met dit zestal pakken we een extra lang...
Recente reacties