Kanoën met als toetje kampvuur met kruidenbitter
“Je moet elke dag twintig minuten in de natuur zijn. Tenzij je het druk hebt, dan moet je een uur in de natuur zijn.” Een nog beter anti-corona advies heb ik zojuist ontdekt: Twee dagen kanoën, drie nachten kamperen en je weerstand is weer helemaal op peil. Het kanokampeer-plannetje kwam natuurlijk van Ingmar, hij stuurde op de ‘kanjoos-app’ een berichtje. Jubelend reageerde Gerda: ‘Oooooh wat klinkt dat leuk!!!’. Gerard vindt het ook een goeie timing voor avontuur: Life is such as beautifull if you don’t expect anything and something feels like a welcome. Ik attendeer roeifietsvriend en sup’er Bartel, die direct ook in is. Ingmar neemt dit keer ook zijn lief Marieke mee. Met dit zestal pakken we een extra lang...
Het zijn de mensen die het er toe doen
‘Het is de plek die me trekt…’, Met liefde sprak Michaël Schouwenaar over zijn Michaëlshof. Het mileucentrum op een prachtige plek aan de Waddenzee op Wieringen. Zeker, de plek is fabelachtig, maar met die bijzondere mensen erbij is de plek nog veel mooier! Wekelijks rij ik naar Het Rijk aan het Wad (voorheen Michaëlshof), rommelen in de tuin en genieten van het plekkie, de natuur en de mooie mensen die er zijn. Exact hetzelfde is het bij mijn werk in natuurgebied Kruiszwin. Donderdag regende het pijpenstelen helaas geen rietruimen. Maar wij mannen missen elkaar en dus gaat de koffiepauze en appeltaart gewoon door (dit keer bij Hans thuis). Het werken voor en met elkaar wordt nog het beste in de praktijk gebracht bij de antroposofische...
Zonder tikkie in m’n 209 voel ik me een stuk beter
Lyrisch kan ik zijn over m’n nieuwe 209 carbon roeifiets, totdat-ie een raar tikkie ging geven. Zeker een maand was het zoeken waar dat irritante geluid vandaan kwam, tot zondag. Roets-dokter Germ heeft het euvel gevonden, die grijns kan weer terug op m’n gezicht! Met Ingmar had ik afgesproken een roetsritje te maken. M’n bedoeling was om zijn achterwiel te wisselen met die van mij, omdat ik dacht dat de sperlager de oorzaak van het tikkie was. Voordat ik met Ingmar ging roetsen, ook nog even bij Germ langs gegaan. Daags ervoor had ik via de app met Bartel contact gehad. Ook hij weet veel van de roeifietstechniek en dacht dat het misschien aan speling in de revolverring lag. Bij Germ ging plotseling ook het licht branden. Hij wrikte aan de...
M’n wereldreis kalmpjes aan door Noord-Holland
Grote kampeer trektochten zitten er dit jaar voor mij niet in. Het laatste tripje was in juni, toen na de lockdown de campings weer open gingen. Ik vierde dit met Ingmar en ging op de roets langs drie NTKC campings. Nu de fantastische zomer 2020 z’n laatste zonnestralen geeft, greep ik de kans om nog drie dagen op de roeifiets Noord Holland te verkennen. M’n reisvriend Ingmar heeft me voor dit korte ritje zeker geïnspireerd. De levensgenieter roetste in augustus twee weken kriskras door Nederland langs de NTKC campings. Hij was nog maar een week thuis om op 3 september met z’n tweede tocht te starten. Z’n roeifiets bleef thuis, op z’n vijf-tenen-schoenen ging hij het Pieterpad lopen. Dagelijks laat hij op Facebook mij genieten van...
2020: beter kan het open water zwemmen niet worden
Nog zeker vier weken te gaan, maar nu al staat er weer een record in de boeken: mooier is het zwemmen in het Oude Veer niet geweest. Tweede paasdag (13 april) dook ik er al in. Nu, vijf maanden later en na zo’n honderd keer op de fiets naar het Oude Veer, zwem ik nog altijd m’n kilometertjes. Voor dit jaar staat vast: 2020 is het beste zwemjaar ooit! M’n geliefde Oude Veer zwemwater, foto bij avond van Loes Bouten Aan dat genieten komt vast nog geen eind, want zeker in september blijft de watertemperatuur boven de 15 graden. Koud….? Welnee, buitenwater zwemmen is frisjes en veel lichaamsvet heb ik niet. Maar dankzij m’n aquapak hou ik het nog wel een tijdje vol. Voor het eerst deze zomer heb ik een maand alleen in zwembroek...
Vrijwilligerswerk buiten, dat houdt me op de been
Toen ik vijf jaar geleden m’n betaalde werkzame leven afsloot, ben ik niet achter de geraniums blijven zitten. ‘Pensioen, niet doen’, las ik als waarschuwing. Eeuwig op vakantie zijn, lijkt veel leuker dan het is, dus stortte ik me op het vrijwilligerswerk. In maart kwam er bijna een eind aan door de corona lockdown. Plotseling werd ik aan de ketting gelegd. Sinds juli mag ik gelukkig weer erop uit en in de natuur m’n gang gaan. Na het wroeten in de aarde mag Brigit m’n prutkloffie in de was gooien. Minstens de helft van de week doe ik vrijwilligerswerk: lekker buiten in de natuur bezig zijn. Binnen zitten gaat mij slecht af. M’n ijzeren conditie kan ik goed gebruiken met het simpele landarbeiderswerk. Het houdt me gezond en...
Watersnip wat ben je mooi!
Hij lag tientallen jaren zielig op zolder en eindelijk mocht hij z’n prachtige vormen weer laten zien: onze De Waard Watersnip. Vrijdag zette ik hem op in de kwekerij van zorgboerderij Croon en Bergh en sliep er een nacht in. De Watersnip, een katoenen tent van 35 jaar oud, voor mij nog altijd de beste tent ooit! Voor fietsers is de Watersnip van bijna 8 kilo een tikkeltje zwaar. Daarom reed ik hem apart, een paar dagen eerder, op de roeifiets naar Burgerbrug. Ook ging de Agu Mobridge mee, een oud trekkerstentje, die ik ooit voor een prikkie kocht en mee naar Oerol ging op Terschelling. Links de Agu Mobridge, rechts De Waard Watersnip. De Watersnip kochten we in 1986 en ging mee in onze Renault 4 naar Schotland, Wales en Bretagne. Toen de kinderen kwamen,...
Recente reacties