Er is één ding wat ik niet zou willen missen…
Wat maakt vissen zo leuk? Mijn vader Jaap Zwaag was er dol op, maar ik vond het een oersaaie tijdsbesteding. Eindeloos wachten tot die vis bijt en wat moet je er dan mee? Dit geldt niet voor mijn vader Jaap. Want er was beslist maar één ding wat hij nooit zou willen missen….. vissen! Bij het opruimen van fotoalbums kom ik tientallen actiefoto’s van mijn vader tegen. In z’n bootje op de Waddenzee en daarna trots poserend met een grote paling. Daar horen vast spannende verhalen bij. Helaas kan ik hij er niet meer over vertellen (hij overleed in 2010), toch blijft het leuk om in de geschiedenis te graven. De hobby vissen is ontstaan op aanraden van de huisarts van mijn vader. Van de zorgen om de winkel in Breezand had hij een maagzweer...
Mijn eigen geschiedenis: dat wordt graven!
Het was in 1969. Ik ben 9 jaar en zit op de lagere school in Anna Paulowna. Dus ruim een halve eeuw geleden. Het meeste van toen ben ik kwijt, maar dankzij fotoboeken heb ik nog wat herinneringen. Bij het opruimen van m’n schoolspullen zat een papiertje waarop ik heel kort ‘mijn eigen geschiedenis’ had opgeschreven. Links Peter Kapitein m’n beste vriend. Het papiertje bevat weinig tekst, maar achterop staat een spannende belevenis: ‘Peter en ik kwamen eens in een klein moeras. Wij vonden het de eerste keer wel wat griezelig. Maar later niet zo erg. Peter zei opeens: kijk daar! Ik zag niks, maar we gingen er naar toe. We zagen niks, we wilden terug. Opeens hoorden Peter en ik iets. Wij dachten dat het een monster was en gingen gauw...
Ieper…. ik kom eraan!
Tis een pittig eindje roetsen (325 km.) maar Ieper wordt m’n eerste lange roetstocht. Veroorzaker is m’n oudste dochter Marijke, die maandag met haar Niels & Jospehine van Haarlem naar België verhuizen. Nadat ze vorig jaar trouwden stond dit plan vast. Vlaamse Niels keert terug naar z’n geboortegrond en Marijke gaat een nieuw avontuur tegemoet. Zo’n emigratie was voor dochter Astrid de aanleiding om iets ludieks te bedenken. ‘We maken een leuke video voor Marijke en Niels’. Hierna ging ze naar Opa van Tilburg die zonder aarzelen meedeed. Zo uit de vuist sprak de krasse man van bijna 94 een videobericht in. De boodschap hoe en wat legt Astrid nog even uit: ‘Je moet ff lieve dingen zeggen, zodat het een All you need is...
De spelletjes-man op safari
Sinds de bruiloft van Marijke & Niels weet de kouwe kant het: die Zwaagjes dat zijn spelletjes fanaten. Het gekker hoe beter! De maffe bingo act van ‘Cor-de-spellletjes man’, zal nog lang bij de Belgen in het geheugen gegrift staan. Dit weekend kreeg ik de kans mijn faam opnieuw waar te maken tijdens ons familie-gezins uitje. M’n drie dochters waren de aanstichters hiervan. Het huren van de super-de-luxe villa in België (vanwege bruiloft Marijke & Niels), was vorig jaar zo leuk, dat we met het gezin op herhaling gingen. In het Brabantse Dongen vonden ze een bijzonder huis met 4 slaapkamer. Wat ooit een grote schuur was die dienst deed als Oranjerie, was nu een luxe verhuurhuis. Alles gelijkvloers met grote hoge kamers in de Franse...
Koppie onder in zee, lockdown weg er mee!
Eindelijk mocht het weer: met m’n zus Rennie op pad. Wonende in een zorginstelling, zit ze in de gevarenzone en goed dat aan haar veiligheid gedacht wordt. Soms denk ik echter dat voor haar ‘het middel erger is dan de kwaal’. Haar levensinstelling is zo gek nog niet: leef in het nu, geen zorgen voor de dag van morgen! Haar hulptroepen in Noorderhaven zijn gelukkig oplossingsgericht. Dankzij die slimme smart telefoon mocht ze met haar familie en vrienden beeldbellen. Eind mei werd in de kapschuur/veranda een tafel gezet waardoor we elkaar ook in levende lijve mochten zien en horen. Uiteraard wel op 1,5 meter. In de Kersenhoutse Courant wordt al het wel en wee van haar groep op een luchtige wijze beschreven met een hoog foto-gehalte. In de laatste...
Rondje roetsen met dochter Astrid
Zeven fietsen staan er momenteel in het minuscule schuurtje van huize Zwaag, waarbij de stand 4-3 in het voordeel van Brigit is. De 3 van Cor waren er vorige week nog 4. De racefiets (Koga) is gratis weggeven. Dit stalen ding moest plaatsmaken, voor andere stalen: de 222 roeifiets. De carbon 209, staat nu voor de grijp naast de M5 ligfiets, terwijl de 222 aan de muur hangt. Even dacht ik m’n trouwe 222 in de verkoop te doen, want 2 roeifietsen in bezit is dat niet decadent? Hoewel eentje in reserve… leek me toch ook wel handig! Een goed besluit, want vrijdag kwam er een app van dochter Astrid: ‘Morgen een stukje roetsen? Niet al te ver hoor, ik ben niet zo getraind en het is erg lang geleden op de roets voor mij….’. Altijd gezellig...
Recente reacties