Thank God it’s Monday
Er zijn tijden dat ik blij was, dat de werkweek erop zat. Eindelijk vrijdag, genieten van het weekend. De tijden zijn veranderd. Niet dat het weekend beroerd is, maar de maandag is bij mij heilig verklaard: dan is het tuindag bij ‘Rijk aan het Wad’ op Wieringen. Vier jaar was ik op die plek actief, toen het nog ‘Michaëlshof’ heette. Helaas de drijvende kracht Michaël Schouwenaar overleed in december 2018 en zijn landgoed bij Vatrop werd verkocht. Inmiddels ben ik met vijf anderen sinds januari bij de nieuwe eigenaren aan de slag. Dat was in het begin best spannend: het wordt natuurlijk nooit meer zoals vroeger. Het huisje van Michaël is prachtig opgeknapt en van de zomer zijn Marja en Teun er gaan wonen. Marja is mede-eigenaar, beginnend...
Het zijn de mensen die het er toe doen
‘Het is de plek die me trekt…’, Met liefde sprak Michaël Schouwenaar over zijn Michaëlshof. Het mileucentrum op een prachtige plek aan de Waddenzee op Wieringen. Zeker, de plek is fabelachtig, maar met die bijzondere mensen erbij is de plek nog veel mooier! Wekelijks rij ik naar Het Rijk aan het Wad (voorheen Michaëlshof), rommelen in de tuin en genieten van het plekkie, de natuur en de mooie mensen die er zijn. Exact hetzelfde is het bij mijn werk in natuurgebied Kruiszwin. Donderdag regende het pijpenstelen helaas geen rietruimen. Maar wij mannen missen elkaar en dus gaat de koffiepauze en appeltaart gewoon door (dit keer bij Hans thuis). Het werken voor en met elkaar wordt nog het beste in de praktijk gebracht bij de antroposofische...
Vrijwilligerswerk buiten, dat houdt me op de been
Toen ik vijf jaar geleden m’n betaalde werkzame leven afsloot, ben ik niet achter de geraniums blijven zitten. ‘Pensioen, niet doen’, las ik als waarschuwing. Eeuwig op vakantie zijn, lijkt veel leuker dan het is, dus stortte ik me op het vrijwilligerswerk. In maart kwam er bijna een eind aan door de corona lockdown. Plotseling werd ik aan de ketting gelegd. Sinds juli mag ik gelukkig weer erop uit en in de natuur m’n gang gaan. Na het wroeten in de aarde mag Brigit m’n prutkloffie in de was gooien. Minstens de helft van de week doe ik vrijwilligerswerk: lekker buiten in de natuur bezig zijn. Binnen zitten gaat mij slecht af. M’n ijzeren conditie kan ik goed gebruiken met het simpele landarbeiderswerk. Het houdt me gezond en...
Watersnip wat ben je mooi!
Hij lag tientallen jaren zielig op zolder en eindelijk mocht hij z’n prachtige vormen weer laten zien: onze De Waard Watersnip. Vrijdag zette ik hem op in de kwekerij van zorgboerderij Croon en Bergh en sliep er een nacht in. De Watersnip, een katoenen tent van 35 jaar oud, voor mij nog altijd de beste tent ooit! Voor fietsers is de Watersnip van bijna 8 kilo een tikkeltje zwaar. Daarom reed ik hem apart, een paar dagen eerder, op de roeifiets naar Burgerbrug. Ook ging de Agu Mobridge mee, een oud trekkerstentje, die ik ooit voor een prikkie kocht en mee naar Oerol ging op Terschelling. Links de Agu Mobridge, rechts De Waard Watersnip. De Watersnip kochten we in 1986 en ging mee in onze Renault 4 naar Schotland, Wales en Bretagne. Toen de kinderen kwamen,...
Netwerken bij mijn cluppie in ‘Ons huis’
De ledenvergadering bij de NTKC stond op 7 maart als ‘to do’ in mijn agenda. Niet dat ik zo’n vergadertijger ben, maar het is wel de manier om meer van dit erg leuke cluppie te weet te komen. Gelukkig is het stralend mooi weer, dus op roeifiets gezellig netwerken! Na het afzien deze winter (nat en wind), eindelijk weer een zonnige dag. Laat het voorjaar maar komen! Ik vertrek om 9.00 uur voor een ritje op de roeifiets naar Limmen. Tegenwind in drie uur roetsen moet makkelijk kunnen. Ik heb tijd zat (de vergadering is om 13.30 uur), dus kies voor de toeristische weg langs de kust. Bij de Pettemer-zeedijk kies ik het fietspad dat aangelegd is vanwege de zandsuppletie. Na vijf jaar liggen de nieuwe duinen er nog, maar door de...
Vandaag beginnen: niets verspillen en gezond blijven
“We zouden wat meer een scharrelmens moeten worden. Zoeken naar een mens en milieuvriendelijk bestaan. De voorkeur geven aan kleinschaligheid. Kwaliteit stellen boven kwantiteit”. Tsjonge Cor, wordt het niet eens tijd om vandaag te beginnen….? Dat van die scharrelmens staat in het boek van Sietz Leeflang: ‘Vandaag beginnen’, uitgegeven in 1979! Sietz leeft helaas niet meer, maar was zijn tijd ver vooruit. Zijn visie probeer ik dagelijks in de praktijk te brengen. Deze winter worden er vooral heesters in het voedselbos Kreilerwoud geplant. Daarom breng ik vrijdag een bezoek bij Jelle Fekkes, de man van voedselbos Kreilerwoud in Barsingerhorn. We zijn aan het rondje om elkaar voor te stellen: ‘Ik ben Cor, professioneel...
Recente reacties