Van de wereld weer terug in de fietswereld
Een ijzersterke roeifietsconditie wil niet zeggen dat je voor altijd gezond blijft. Ondanks mijn vele winterritjes op de roets, werd ik half maart geveld door de zwaarste griep ooit. Na twee weken écht helemaal ‘van de wereld’ te zijn, ben ik gelukkig weer uit het dal omhoog gekrabbeld. En dankzij een bezoek aan de ‘Wereldfietsbeurs’, ben ik weer helemaal terug in de wereld van de levensgenieters! Het bezoeken van beurzen hoort normaal niet tot mijn favoriete hobby’s: veel te veel mensen in een kleine ruimte. Een uitzondering op deze regel was een bezoek aan de fiets- en wandelbeurs 2015 en de Wereldfietsbeurs van 2016 en 2017 Absoluut hoogtepunt was zondag, toen ik voor de derde keer naar de Wereldfietsbeurs ging. Dankzij vriend...
Waarom mannen van houthakken én bomenplanten houden
Houthakken en bomenzagen. Ik kan er maar geen genoeg van krijgen. Zo erg, dat m’n arme arm overbelast is en eigenlijk moet rusten. Maar bomenplanten is gelukkig veel minder zwaar werk en eigenlijk een stuk leuker. Zaterdag deed ik mee met de ‘Boomplantdag Pettemerbos’, weer een bijzondere (natuur)ervaring meegemaakt! Buren Louis en Matty Bakker waren de veroorzakers: ‘Ga je mee Cor, zaterdagochtend naar Petten om bomen te planten? Het begint om 9.00 uur’. De Bakkertjes zijn al dertig jaar onze buren en we hebben opvallend veel overeenkomsten. In onze jonge jaren waren Louis en ik verslingerd aan SF boeken (o.a. Jack Vance) en nu zitten we beide in het bestuur van de zwemclub ‘Oude Veer’. Ook hebben we de drang om het...
Ik lijk wel boerenkool, de vorst moet erover!
Een winter die lijkt op een natte herfst. Zo waren de maanden december en januari. In februari kwam het toch nog even goed: lekker vriesweer! Op slag is het chagrijn weg en geniet ik weer van het buitenleven. Zo schijnt boerenkool ook het lekkerst te zijn nadat het heeft gevroren… Maandag reed ik op de roets naar Tuitjenhorn. De koudegolf had Ingmar geïnspireerd om met z’n tipi drie dagen te gaan winterkamperen in Otterlo. Warme slaapzak, houtkachel en droog hout nam-ie mee en woensdag kwam z’n Marieke voor een nachtje. Of ik ook zin had? Tja, die nachten zijn wel erg brrrrr, bovendien zit m’n week vol met andere (leuke) verplichtingen. Helaas dus niet naar de Veluwe, maar op z’n Facebook volg ik hem. Toch was mijn week er eentje...
Toen God verdween uit Varik
Hoe dankzij de methode ‘Henry Mentink’ een slapend dorp tot leven komt. Dit weekend sliep ik in het Veerhuis in Varik en ben wakker gemaakt dankzij een aantal zeer inspirerende workshops. Vanaf nu weet ik ‘Wie de Veerman betaalt’…. ‘Ik heb een nieuwtje’ zei gastheer Henry Mentink en voorzitter van de organiserende Ecodorpen Netwerk. ‘Mijn achternaam is voortaan Veerman’. Een naam die helemaal past bij de sympathieke zestiger, die in zijn jonge jaren een Wereldwinkel runde in Grootebroek en later met succes MyWheels opzette. Per toeval kwam hij in contact met Pieter Kooistra (kunstenaar en auteur over het basisinkomen) die in Veerhuis woonde. Na het overlijden van Kooistra, ontwikkelde Henry een uniek...
Het ideale plaatje
De natuur is niet netjes is één van de geliefde uitspraken van vriend Ingmar Zondervan. Hij bedoelt er mee dat niet alles perfect hoeft te zijn. Zo sta ik ook in het leven en omarm het gezegde: Beter één vogel in de hand, dan tien in de lucht (of geen hand). Vrijwilliger zijn bij het Landschap Noord Holland is zo beroerd nog niet. In ruil voor een ochtend in de week landarbeid, krijg je er van alles voor terug. Voor de kerst werden we getrakteerd op een heerlijk buffet. Over een paar weken krijgen we gratis nieuwe kleding. Maar ook worden we op de hoogte gehouden over de beleidsplannen van het Kruiszwin natuurgebied. Want waarom moet sommig riet wél en ander riet niet gemaaid worden? En waarom moet het maaisel van het land? Volgens mij hebben ze bij het Landschap...
Vaste prik: appeltaart en mannenlol met de Kruiszwinploeg
Met zes man vorm ik de ‘Kruiszwin vrijwilligersploeg’ van het Landschap Noordholland. Elke donderdagochtend doen we natuurwerk met als hoogtepunt de koffiepauze. Helaas nog een paar weken en gaan we in kerstreces. Dan krijgen de ouwe lijven weer even rust en mogen we binnen blijven bij de warme kachel. In de natte novembermaand waren laarzen en regenpakken onmisbaar om het werk te kunnen doen. Donderdag vonden we een lekker plekkie: zittend aan de rand, uitzicht op het water (zie foto). Een keertje werd het te gortig en stopten na uurtje stroruimen. Het heilige koffiemoment werd natuurlijk niet overgeslagen, dus gingen we bij Pim in huis de appeltaart oppeuzelen. Zulke momenten zijn gelukkig uitzonderingen, want de ‘schaft’ gebeurd op het...
Recente reacties