Schaatspret met hindernissen
Strompelend als ‘n ouwe man kom ik maandagochtend m’n bed uit. Voor dat schaatsen moet je wat over hebben….. Dit jaar kregen we drie dagen de kans om op natuurijs te schaatsen. Vrijdag reed ik in Giethorn en kwam te vallen op het ijs en moest de dag erop op de blaren zitten. Gelukkig, de blessure viel mee, zondag kon ik op ons Oude Veer nog een dag genieten van de schaatspret. Met mijn sportvriend Theo van Graven had ik donderdag app contact: ‘En Cor, schaatsen geslepen en tas gepakt…..? Morgen ga ik naar Giethoorn, ga je mee?’. Jaáááh, geweldig Theo! Eind februari 2018 schreef ik een bericht over mijn laatste schaatsavontuur. Toen ging ik op m’n ligfiets naar een B&B in Kalenberg en beleefde een aantal prachtige...
De Michaëlshof, paradijs met utopische droomplannen
In het buurtgemeenschap Vatrop op Wieringen heeft Stichting ‘De Michaëlshof’ van 1974 tot 2019 bestaan. In 1954 stond op deze plek een vismeelfabriek. Vanaf 2020 is plek overgenomen door ‘Rijk aan het Wad’, die het gedachtegoed in een andere vorm voortzet. De vismeelfabriek kreeg in de jaren zestig veel klachten over de stank van buurtbewoners, waardoor deze in 1971 sloot. Het pand stond jaren leeg, waarna het in 1974 gekocht werd. Bij wind uit zee, hadden omwonenden veel last van de stank die werd veroorzaakt door de stoom die vrijkwam bij het verwerken van visafval. Onder leiding van Michaël Schouwenaar (1944-2018) werd een werkgroep opgericht die met een woon- /werkgemeenschap aan de slag ging. Geïnspireerd door de toenmalige...
Thank God it’s Monday
Er zijn tijden dat ik blij was, dat de werkweek erop zat. Eindelijk vrijdag, genieten van het weekend. De tijden zijn veranderd. Niet dat het weekend beroerd is, maar de maandag is bij mij heilig verklaard: dan is het tuindag bij ‘Rijk aan het Wad’ op Wieringen. Vier jaar was ik op die plek actief, toen het nog ‘Michaëlshof’ heette. Helaas de drijvende kracht Michaël Schouwenaar overleed in december 2018 en zijn landgoed bij Vatrop werd verkocht. Inmiddels ben ik met vijf anderen sinds januari bij de nieuwe eigenaren aan de slag. Dat was in het begin best spannend: het wordt natuurlijk nooit meer zoals vroeger. Het huisje van Michaël is prachtig opgeknapt en van de zomer zijn Marja en Teun er gaan wonen. Marja is mede-eigenaar, beginnend...
Het zijn de mensen die het er toe doen
‘Het is de plek die me trekt…’, Met liefde sprak Michaël Schouwenaar over zijn Michaëlshof. Het mileucentrum op een prachtige plek aan de Waddenzee op Wieringen. Zeker, de plek is fabelachtig, maar met die bijzondere mensen erbij is de plek nog veel mooier! Wekelijks rij ik naar Het Rijk aan het Wad (voorheen Michaëlshof), rommelen in de tuin en genieten van het plekkie, de natuur en de mooie mensen die er zijn. Exact hetzelfde is het bij mijn werk in natuurgebied Kruiszwin. Donderdag regende het pijpenstelen helaas geen rietruimen. Maar wij mannen missen elkaar en dus gaat de koffiepauze en appeltaart gewoon door (dit keer bij Hans thuis). Het werken voor en met elkaar wordt nog het beste in de praktijk gebracht bij de antroposofische...
Vrijwilligerswerk buiten, dat houdt me op de been
Toen ik vijf jaar geleden m’n betaalde werkzame leven afsloot, ben ik niet achter de geraniums blijven zitten. ‘Pensioen, niet doen’, las ik als waarschuwing. Eeuwig op vakantie zijn, lijkt veel leuker dan het is, dus stortte ik me op het vrijwilligerswerk. In maart kwam er bijna een eind aan door de corona lockdown. Plotseling werd ik aan de ketting gelegd. Sinds juli mag ik gelukkig weer erop uit en in de natuur m’n gang gaan. Na het wroeten in de aarde mag Brigit m’n prutkloffie in de was gooien. Minstens de helft van de week doe ik vrijwilligerswerk: lekker buiten in de natuur bezig zijn. Binnen zitten gaat mij slecht af. M’n ijzeren conditie kan ik goed gebruiken met het simpele landarbeiderswerk. Het houdt me gezond en...
Watersnip wat ben je mooi!
Hij lag tientallen jaren zielig op zolder en eindelijk mocht hij z’n prachtige vormen weer laten zien: onze De Waard Watersnip. Vrijdag zette ik hem op in de kwekerij van zorgboerderij Croon en Bergh en sliep er een nacht in. De Watersnip, een katoenen tent van 35 jaar oud, voor mij nog altijd de beste tent ooit! Voor fietsers is de Watersnip van bijna 8 kilo een tikkeltje zwaar. Daarom reed ik hem apart, een paar dagen eerder, op de roeifiets naar Burgerbrug. Ook ging de Agu Mobridge mee, een oud trekkerstentje, die ik ooit voor een prikkie kocht en mee naar Oerol ging op Terschelling. Links de Agu Mobridge, rechts De Waard Watersnip. De Watersnip kochten we in 1986 en ging mee in onze Renault 4 naar Schotland, Wales en Bretagne. Toen de kinderen kwamen,...
Recente reacties