Warm welkom in de wereld van de NTKC
Kamperen in de natuur op stille terreintjes. Dat doe ik al jaren bij de organisatie ‘Natuurkampeerterreinen’, bekend van het Groene Boekje. Dit jaar heb ik de NTKC ontdekt, die nog mooiere terreintjes heeft. Voor maar vier euro staat je tent er voor een nacht, maar dan moet je wel lid zijn van dit bijzondere cluppie. Deze week kreeg ik de kans om precies te ervaren hoe dat nou werkt bij de NTKC…. Mijn lidmaatschap valt onder afdeling Kennemerland die de terreinen Texel en Limmen onder z’n beheer heeft. Via secretaris Harm kreeg ik de uitnodiging voor de najaarsledenvergadering in het dorpshuis van Castricum. Twintig 60+ mannetjes en een verdwaalde vrouw/jonkie ontmoette ik er. Naast mij zat een echte die-hard, Frans, oud bestuurslid en...
Is het boek ‘Michaëlshof’ uit?
Lekker rotzooien in de natuur, vijf jaar lang deed ik dat bij ‘De Michaëlshof’ op Wieringen. Helaas overleed grondlegger Michaël en het paradijsje is verkocht. Zaterdag was de laatste opruimdag met de tuinploeg en familieleden. Voor de derde keer werd een container gevuld en bij het kampvuur was het laatste gezellig samenzijn…. Edwin, Mirjam, René, David en Hans bij de container. Het zou best kunnen dat ik (en de tuinploeg) volgende jaar met de nieuwe eigenaars (o.a. Teun en Marja) een klik krijgen en door mogen gaan met biologisch tuinieren. Heel veel mooie herinneringen en een handjevol goeie spullen zijn op de laatste dag veilig gesteld. Hoewel ik moeite heb met ontspullen, viel er toch bitter weinig te bewaren. In onze tuin staat nog een...
In de knoop, uit de knoop bij de Michaëlshof
Graag wil ik de touwtjes in handen houden. Soms kan zo’n touw ook lelijk in de knoop zitten’. Typisch de Michaëlshof: een prachtige plek, maar net als de natuur soms erg weerbarstig. Op 4-5 mei stond het in het teken van ‘Opruimen Vatrop’. Sinds het terrein te koop staat is er flink gewerkt om wat ruim veertig jaar bewaard is, weg te gooien. Zaterdag was de romneyloods (Nissehut) aan de beurt, die nog boordevol ouwe meuk stond. ‘Mooi hout, moet dat echt weg? Of dit bankje is eigenlijk nog prima te gebruiken’. Die dilemma’s gingen snel overboord, want ons kampvuur moest gevoed worden en de tien kuub container was snel met andere niet brandbaar spul gevuld. ‘En die mooie kist dan, die moet toch wél bewaard...
De geheime krachten van Gerjan Zwaan
‘Door je vinger op de plattegrond te leggen, zal je intuïtie de beste plek aanwijzen’. Een staaltje ‘hocus pocus’ bij de antroposofische zorgkwekerij Croon en Bergh. Energetische hovenier Wim Lips neemt Gerjan als ‘slachtoffer’. Wie nuchter is en niets heeft met het bovennatuurlijke zal nu afhaken… Sinds mijn roeifietsreis naar Santiago sta ik meer open voor het spirituele. Ik sta daarom niet gek meer te kijken van het onverklaarbare. De cursus antroposofie die ik volgde bij Scorle Wald, zette me op het pad biologische dynamische landbouw. Een paar weken terug kreeg ik de uitnodiging van Johanna Huiberts om mee te praten in de tuinen van Croon en Bergh. Een zorgboerderij met een eeuwenoude tuin en kwekerij gelegen aan de...
Leef je droom, bij ‘Hof van Moeder Aarde’
Samen wonen en werken op één plek. Lukt dat zonder hommeles? Sinds ik bij de Michaëlshof ben, heb ik hier veel mee te maken. Dit weekend reed ik naar de Achterhoek waar de ecodorpclub samen kwam bij het ‘Hof van Moeder Aarde’. Het werd mijn zesde ‘Ecodorpnetwerk weekend’ en weer eentje om in te lijsten. Bij de Michaëlshof oefenen we elke woensdag tijdens het tuinieren in samenleven. Nu Michaël is overleden, wordt er een opvolger gezocht die hetzelfde gedachtegoed wil voortzetten. Een ondernemer met een groen en sociaal hart. Het thema van het Ecodorpweekend was ‘Ondernemerschap’, mooi aansluitend aan de toekomst van de Michaëlshof. Vrijdagochtend stapte ik met ligfiets op de trein om in Zutphen uit te stappen. De veertig...
Michaël: een bijzonder mens heeft ons verlaten…
De hemel zei: ‘Alle wezens hebben een tijd van leven en een tijd van sterven. Het is tijd om plaats te maken voor wat er daarna komt. Zo is het altijd gegaan, en zo zal het altijd moeten gaan’. Dit lees ik in het boek ‘De belofte van de wolven’ terwijl mijn gedachten in flarden door mijn hoofd zwerven naar Michaël Schouwenaar. De oprichter en inspirator van de Michaëlshof overleed na een ziekbed op vrijdag 7 december. Ik leerde deze bijzondere man kennen in de zomer van 2015 en hij zette me op het spoor van ‘terug naar de natuur’. Door op deze paradijselijke plek te gaan tuinieren brak er een mooie tijd aan. Na de gezellige koffie/thee babbel, deden we elke woensdag bij de put de ‘opening van de dag’. Steevast...
Recente reacties