Eruit met die distels

Helaas, m’n wekelijkse vrijdagochtend werk bij het Landschap Noord-Holland houdt voorlopig even op. Vandaag was de laatste werkdag voor de Kruiszwin-bikkels en mag ik andere leuke klussen gaan bedenken. Dat wordt lekker kilometers maken op de roeifiets of toch maar eens het huis schilderen dit voorjaar…?

Eigenlijk waren wij vrijwilligers van het Landschap half maart al gestopt vanwege het broedseizoen in het natuurgebied Kruiszwin. Op de eendenkooi in ’t Zand lag nog wat werk te wachten, zoals bramen verwijderen, sloten uithalen en rietmatten vlechten.

Dit keer stonden nog twee werkzaamheden in Kruiszwin: het makkelijke rietruimen en het zware distelstrekken. Van de acht bikkels koos de meerderheid voor het makkie, alleen opperbikkel Pim, Perry en Cor gingen voor die distels. Die krengen hadden zich verscholen tussen de brandnetels en waren nog niet zo groot. Door de knieën of bukken dus.

Gelukkig was het snel koffiepauze met appeltaart van Albert H. Daarna kon de rietruimploeg ook ervaren hoe het is om distels te trekken. ‘Je moet ze laag pakken, want de wortel moet er ook uit’ was het advies van Pim. Waarop ik zei: ‘Denk aan de biodiversiteit, dus af en toe een distels laten staan…’. Mooi niet dus, volgens Pim had de bollenkweker geklaagd bij het Landschap. Een distel-verordening bepaalt: alle distels grenzend aan bollenland moeten weg. Chris mag trots zijn op ons, die klus is geklaard!

Nog even nagekeken op internet over de verordening. In artikel 1 staat: ‘Rechthebbenden van gronden zijn verplicht deze te zuiveren of doen zuiveren van distels, behorende tot de soorten Cirsium arvense (akkerdistel), Cirsium lanceolatum (speerdistel) en Cirsium palustre (kale jonker), nadat zij van burgemeester en wethouders der gemeente, waarin de gronden zijn gelegen – of, indien de gemeente zelve rechthebbende is, van gedeputeerde staten – een daartoe strekkende aanschrijving hebben ontvangen’. Geen ontkomen aan, die distels moeten eruit!