Roeifietstoertocht: mooie herinneringen ophalen!
Het roeifietsen heeft vanaf 1999 een belangrijke plaats in mijn leven ingenomen. Vijftien keer deed ik met het EK roeifietsen mee en ontelbare fietstochtjes maakte ik met dit fantastische voertuig. Afgelopen weekend kon ik twintig jaar roeifiets herinneringen ophalen. Mannen die altijd van de partij zijn: boven: Alexander Strietzel en Roelof de Jong, onder Ab Torsius (foto uit 2014 toertocht Anna Paulowna) Toen in 2013 het befaamde EK eindigde, dacht Roelof de Jong: ‘Aan zoiets moois mag geen einde komen’. Hij organiseerde vanaf z’n woonadres in Hoog Soeren een toertocht op de Veluwe. Met de tocht was een nieuwe roeifiets traditie geboren, die zaterdag in Leimuiden voor de zevende keer werd georganiseerd. Dit keer...
Schotland goodbye en tot ziens (update 6/slot)
Het zit erop, de drie vakantieweken, waarvan twee op de roeifiets. Dankzij het routeboekje ‘Schotland Rond 1’ heb ik de mooie weggetjes gevonden en niet al te vaak de weg kwijtgeraakt. Op zondag werd er cricket gespeeld in Warkworth Een reis met pieken en dalen: die nijdige klimmetjes in Schotland, maar ook af en toe wat tegenslag, regen en rottige wegen. Hoewel het om de reis ging en niet om de race, toch lekkere afstanden afgelegd (totaal 1200 km.?). De laatste dagen langs de kust was het weer verbeterd en viel er weinig te klimmen. Ik was zelfs een dagje ingelopen op m’n planning en heb op camping The Railway Inn 2 dagen gestaan. Op zondag daarom een bagageloos ritje gemaakt naar het havenstadje Amble. Zondagavond waren we met 3 kampeerders...
Aan de dans ontsprongen… (update 5)
‘Sorry, maar we zitten helemaal vol’. Wat een geluk dat ik op die vrijdagavond 31 mei niet op camping ‘Waren’ terecht kwam. Tjokvol met campers en caravans en veel te luxe. Een half uurtje later vond ik een mooie wildplek met uitzicht op het Bamburgh kasteel. Op diezelfde dag had had ik nog een akkefietje dat ook maar net goed kwam. Na een rustmomentje in het dorpje Ford, ontdekte ik een aflopende voorband. Even bijpompen en na de soep kijken of-ie nog hard is. Omdat er iets lucht uit was, nam ik het zekere voor het onzekere en verwisselde de binnenband. Bij het oppompen kwam de ellende: na 20x slangetje erop-eraf kreeg ik er geen lucht in (ook m’n reserve pomp deed het niet). Gelukkig krijg ik met een goeie pomp er wel lucht in...
Edingburgh omzeilt, maar dat was geen makkie… (update 4)
Dagen van pieken en dalen, daar blijf ik kennelijk nog wel even inzitten. Die Schotse klimmetjes blijven nijdig, voortdurend Schots weer (miezeren, wind en kou), hoort erbij en de midges zijn er niet. Maar van dertig kilometer omrijden word ik minder vrolijk. Bij Callander geen camping gezien, dus op deze plek watertanken en op zoek naar een wildplek. Toevallig lees ik optreden van: Roaring Fires. Het overkwam me woensdag, nadat ik besloten had de drukke (maar mooie) stad Edinburgh te mijden. Het routeboekje gaf een alternatieve route Linlithgow-Innerleithen (100 km.), zou in 1 dag moeten lukken. Ik dacht aardig op de juiste weg te zitten naar Bathgate. Na een weergaloze lange afdaling dacht ik het stadje te bereiken. Mooi niet! Ik kan het nog steeds niet...
Schotland in de overtreffende trap/roets (update 3)
Zeven dagen verstreken, soms intens genieten, maar er waren ook momenten dat ik dacht ‘wat een klote weer, waardeloze wegen, ik wil naar huis….’. Intussen was ik met m’n planning bezig: ‘Maandag 3 juni vertrekt de boot, ga ik dat halen?’ Oban reed ik donderdag door (wel van de fish & chips gesmikkeld). Dus was ik vier dagen op achter met het reisschema. Daarom was mijn voornemen vanaf nu: ‘even stoppen met die landweggetjes, maar kilometers maken’. Mooie wildplek bij kasteel Ruthven bij Kingussie Tot Fort William liep dat gesmeerd, maar daarna liep weer helemaal uit de hand. Dat gravelpad langs het Caledonian Canal had ik beter niet kunnen nemen, want daarna volgende een waardeloos stenenpad van 15...
Schotland is for me (update 1 & 2)
Het is mijn vierde reis naar Schotland. Twee keer met Brigit in de vierwieler (dat is lang geleden), zo’n vijf jaar terug samen met Ingmar, Alco & Esther naar Arran. Dit jaar samen gedeeltelijk met Ingmar & Marike (eerste week) en daarna twee weken in m’n uppie door Schotland zwerven op de roeifiets. Wat bezielt ons toch om steeds de uiterste grenzen van een land op te zoeken. Ik deed het al door naar Finisterra te roetsen (noord-west Spanje). Nu had Ingmar het idee om naar het uiterste westpunt van Mull te gaan: “Ga je mee Cor”, vroeg hij me 2 maanden terug. Voor de ideetjes van Ingmar ben ik meestal wel te porren. Samen met Marike ging hij op het eiland Mull een weekje wandelen. Dat is mooi te combineren door aansluitend 2 weken...
Recente reacties