Magie in reisverhalen, heel herkenbaar. Dat vogeltje dat duizenden kilometers mee vloog met de motor van Benno en Tecla (reisboek Het aarden Beest). Of de zorgen van Ayla toen ze aan haar moeder Karin vroeg of Sri Lanka overstromen kon. Sinds mijn fietsreis naar Santiago ben ik om: ‘De camino geeft je alles wat je nodig hebt en nooit waar je om vraagt…’ Niks toeval, magie bestaat!
In het kerkje van Oudesluis bezocht ik donderdag de lezing van Karin Beenakker die met haar man Luc Pijman in 2018 een voettocht maakte van Santiago de Compostella naar het zuiden van Spanje. Het echte antwoord waarom deze camino werd gemaakt, vertelde Karin na de pauze.
Karin en Luc wonen sinds augustus 2004 op een idyllisch plekje aan de Belkmerweg 34a tussen ’t Zand en Oudesluis. Ze kwamen regelmatig in het nieuws vanwege Sri Lanka tsunami ramp die zij overleefde tijdens hun vakantie in december 2004. Hiervoor hebben het ‘Tsunami-monument’ bij hun molenerf geplaatst. Om dit te zien kan je via een doodlopend pad bij de Belkmerweg er heen lopen.
Het huis en de molen is nog beter te zien als je met de kano in de Egalementsloot vaar. Dat deed een paar jaar terug nog, toen we ‘rondje Oudesluis’ met de kano deden, maar toen nog geen weet hadden van het Tsumani monument.
Karin begon haar verhaal met het neerzetten van twee beelden van ezels. ‘Deze ezel heet Sjaan en dit is Nel, genoemd naar onze beide moeders’. De echte ezels hebben hun bagage gesjouwd, toen ze zilverroute (Via de la Plata) liepen. Hij wordt ook wel de route van de waanzin genoemd. Ruim 800 kilometer van Sevilla naar Santiago de Compostella. Karin, Luc en de ezels startten hun camino 1 september 2018 in Santiago en liepen dus tegengesteld naar het zuiden. Tegen de stroom in reizen deed ik in 2015 ook, want het grootste gedeelte roetste ik van Santiago naar huis.
Karin vertelde boeiend over hun avonturen en ontberingen op de tocht naar het zuiden. Op de site staat een reisverslag van: TZand.info Een jaar pelgrimeren van-santiago-naar-het-zand-ia-go’.
Eigenlijk was ik erg benieuwd waar Karin het na de pauze over ging hebben. Wordt het een vragenrondje? Gaat ze vertellen wat over haar werk als bijvoorbeeld kunstenaar? Persoonlijk vond ik haar tweede gedeelte nog mooier. Over hun gezin dat in 2004 Sri Lanka tsunami ramp meemaakten. Met geluk wist het echtpaar en vier kinderen te overleven. Hun dochter Ayla werd gered door een man uit Sri Lanka. In 2019 gingen Karin, Luc en Ayla via India, terug naar de plek van de ramp en ontmoette de man die Ayla destijds had gered. Na afloop spreek ik Karin en bedank haar voor het prachtige verhaal. Het Tsunami monument ga ik zeker een keer bezoeken.
Filmpje de bodem van de zee: https://vimeo.com/247349764/59911b2d1d
Zondag’s reed ik op de ligfiets naar het tsunami monument. In het bezoekerscentrum liggen o.a. gasten, foto- en krantenknipsel boeken. Mooi gedaan!!!
