Ode aan het shaggie?
‘De wereld draait door’, met dit artikel verraste mijn lijfkrant De Volkskrant me maandag. Een duik in het verleden van het shaggie. In de jaren tachtig kostte een pakje shag 1.25 gulden, nu betaal je 15 euro (33 gulden). Dankzij de accijns is tabak een duur luxe artikel, wat mijn zus Rennie niet weerhoudt om er van te blijven genieten. Roken doet ze al vijftig jaar, tot verdriet van haar longen… Rennie afhelpen van haar rookverslaving is een illusie. Ondanks dat haar longarts haar dringend adviseert te stoppen, paft ze gewoon door. Momenteel ben ik met Bart, haar persoonlijk begeleider op Noorderhaven, bezig om haar roken te minderen. Dat is niet makkelijk, dus eerst Rennie maar bewust maken hoe ongezond roken is. Duidelijk te zien, roken hét...
Rolskiën: een vergeten sport herontdekt
Elke waardeloze schaatser kan met Salomon langlaufschoenen het ijs op. Het is niet de enige reden dat ik die dure schoenen ooit kocht, want ze zijn ook geschikt om te rolskiën. Een prachtige sport, waaraan ik jaren fanatiek deed. Sinds een paar jaar komen ze echter amper de schuur meer uit, totdat Ingmar mij belde: ‘Ik heb volgende week een rolski-les geboekt, ga je mee…?’. Met Ingmar op pad is natuurlijk altijd gezellig. Toch maar even proberen of ik het rolskiën niet ben verleerd. Zondag was het lekker weer, droog en bijna windstil. Dus ideale omstandigheden om m’n oude liefde weer eens op te pakken. M’n rolski’s rollen gelukkig nog als een tierelier. Via Oudesluis pak ik de Grote Sloot naar Burgerbrug. Een bakkie bij Croon...
Raar dat weer…
Wijze woorden van mijn roetsvriend Wim Huisman: ‘Lang geleden en kort na mijn diagnose ben ik tot de volgende conclusie gekomen: De zin van het leven is Het Zijn. Oh ja, later kwam ik deze tegen en toen was het plaatje compleet: Leven is het zijn tussen twee eeuwigheden in. Ik ben dus vooral hier en nu en geniet’. Wim schrijft dit terwijl de roller coaster van het leven mij af en toe van de wijs brengt. Tot dat het in februari ging vriezen. Na drie jaar droog te hebben gestaan steekt de schaatskoorts weer op… Het weerbericht van de Volkskrant zegt hele week -10 graden…..wouw dat wordt schaaaaááátsen!!! Donderdag 11-2: sportvriend Theo van Graven appt: ‘En Cor schaatsen geslepen en tas gepakt…. ik wel. Morgen ga ik naar...
Schaatspret met hindernissen
Strompelend als ‘n ouwe man kom ik maandagochtend m’n bed uit. Voor dat schaatsen moet je wat over hebben….. Dit jaar kregen we drie dagen de kans om op natuurijs te schaatsen. Vrijdag reed ik in Giethorn en kwam te vallen op het ijs en moest de dag erop op de blaren zitten. Gelukkig, de blessure viel mee, zondag kon ik op ons Oude Veer nog een dag genieten van de schaatspret. Met mijn sportvriend Theo van Graven had ik donderdag app contact: ‘En Cor, schaatsen geslepen en tas gepakt…..? Morgen ga ik naar Giethoorn, ga je mee?’. Jaáááh, geweldig Theo! Eind februari 2018 schreef ik een bericht over mijn laatste schaatsavontuur. Toen ging ik op m’n ligfiets naar een B&B in Kalenberg en beleefde een aantal prachtige...
De Michaëlshof, paradijs met utopische droomplannen
In het buurtgemeenschap Vatrop op Wieringen heeft Stichting ‘De Michaëlshof’ van 1974 tot 2019 bestaan. In 1954 stond op deze plek een vismeelfabriek. Vanaf 2020 is plek overgenomen door ‘Rijk aan het Wad’, die het gedachtegoed in een andere vorm voortzet. De vismeelfabriek kreeg in de jaren zestig veel klachten over de stank van buurtbewoners, waardoor deze in 1971 sloot. Het pand stond jaren leeg, waarna het in 1974 gekocht werd. Bij wind uit zee, hadden omwonenden veel last van de stank die werd veroorzaakt door de stoom die vrijkwam bij het verwerken van visafval. Onder leiding van Michaël Schouwenaar (1944-2018) werd een werkgroep opgericht die met een woon- /werkgemeenschap aan de slag ging. Geïnspireerd door de toenmalige...
Recente reacties