Michaël: een bijzonder mens heeft ons verlaten…
De hemel zei: ‘Alle wezens hebben een tijd van leven en een tijd van sterven. Het is tijd om plaats te maken voor wat er daarna komt. Zo is het altijd gegaan, en zo zal het altijd moeten gaan’. Dit lees ik in het boek ‘De belofte van de wolven’ terwijl mijn gedachten in flarden door mijn hoofd zwerven naar Michaël Schouwenaar. De oprichter en inspirator van de Michaëlshof overleed na een ziekbed op vrijdag 7 december. Ik leerde deze bijzondere man kennen in de zomer van 2015 en hij zette me op het spoor van ‘terug naar de natuur’. Door op deze paradijselijke plek te gaan tuinieren brak er een mooie tijd aan. Na de gezellige koffie/thee babbel, deden we elke woensdag bij de put de ‘opening van de dag’. Steevast...
Therapeutisch roeifietsen
Op ziekenbezoek bij iemand in Amsterdam. Dat kan voor mij qua vervoer met de trein, op de roeifiets of in combinatie. Ik koos dit keer voor de combinatie. Een wijs besluit bleek zaterdag, toen ik terug reed en de ongewilde levensles van het bezoek wat beter kon verwerken. Dat sporten therapeutisch voor het hoofd is, wist ik al een tijdje. Dus kies -als het even kan- als vervoermiddel de lig- of roeifiets. Het aangename dus met het nuttige verenigen. Nou is een ritje Anna Paulowna-Amsterdam Noord op de fiets net even te gek. Dus koos ik om eerst met de trein te gaan tot Zaandam en de rest te fietsen. De terugreis (75 km.) was een makkie: windje in de rug. Wanneer je zo’n roeifiets meesleept in de trein, is de kans groot dat je met een medereiziger in...
Straffe Hendrik als beloning voor duo-bike rit met Rennie?
Hoeveel kilometers kan ik met de accu van de elektrische duo-bike rijden? Zaterdag met zus Rennie een nieuw record gevestigd: Van Julianadorp via de kust naar Callantsoog en weer terug en de accu deed het nog! Dat is toch even 18 kilometers. Het lijkt weinig, maar vergis je niet. De duo-bike is ‘n zwaar kreng en zonder ondersteuning kan je beter lopen. Maar voor het zover is, dat we dus samen wegfietsen, eerst even ‘s morgens bellen met zus: ‘Ha Ren, nog wilde plannen?’. ‘Nou, ik ben net m’n bed uit, eerst ‘n bakkie, dan ‘n sjekkie’. Geen verrassende antwoorden, maar dat ben ik gewend van haar. Ze woont al zo’n dertig jaar in Noorderhaven en zolang er voor haar ‘natje en droogje’ wordt...
Waardig afscheidsfeest van idealist Michaël
Je weet dat je spoedig komt te overlijden, maar in levende lijve wil je nog al je dierbaren een keer ontmoeten. Dus hou je een ‘afscheidsfeest’. Michaël Schouwenaar van de Michaëlshof deed het zaterdag, ik mocht het mee-organiseren en het werd één van mijn ‘meest bijzondere feesten’ ooit! ‘Nu ik weg ben schijnt het helemaal in elkaar te storten’. Gelukkig kon Michaël er luchtig over zijn, tijdens zijn speeches. ‘Je hoef hier niet naar een depressief, verdrietig, stervend mannetje te kijken, want ik ben intens dankbaar dat jullie hier zijn…’. De gezondheid van Michaël was de laatste weken hard achteruit gegaan. ‘Zou het wel door kunnen gaan?’ Het werd veel overleggen met de kinderen Camiel en Roos,...
De dood, hij achtervolgt me
Niet al te leuk, die vallende blaadjes. Maar als de dood om de hoek komt kijken, dan is het oppassen geblazen. Deze maand heb ik helaas opvallend veel met de dood te maken. Soms mooi, soms beroerd. Even uitleggen… Jubelend vertelde ik in september aan mijn vrienden: ‘Ik heb een betaalde baan!’ Het werk in de uitvaartbranche bleek een kort avontuur. Emotioneel had ik weinig moeite om met de dood om te gaan. Het goed rijden in de rouwwagen, was helaas de belemmering om de maand proeftijd verlengd te krijgen. Ongeveer gelijktijdig (wat is toeval) kreeg ik van Ingmar de film ‘Departures’ te leen. Eerder was ik al door Ed getipt om deze fantastische Japanse film te zien, die over een cellist gaat die z’n baan kwijtraakt. Ook hij...
Recente reacties