Categorieën
Croon & Bergh / Dijkgatshoeve Natuur Reisverslag Roeifietsen

Watersnip wat ben je mooi!

Hij lag tientallen jaren zielig op zolder en eindelijk mocht hij z’n prachtige vormen weer laten zien: onze De Waard Watersnip. Vrijdag zette ik hem op in de kwekerij van zorgboerderij Croon en Bergh en sliep er een nacht in. De Watersnip, een katoenen tent van 35 jaar oud, voor mij nog altijd de beste tent ooit!

Voor fietsers is de Watersnip van bijna 8 kilo een tikkeltje zwaar. Daarom reed ik hem apart, een paar dagen eerder, op de roeifiets naar Burgerbrug. Ook ging de Agu Mobridge mee, een oud trekkerstentje, die ik ooit voor een prikkie kocht en mee naar Oerol ging op Terschelling.

Links de Agu Mobridge, rechts De Waard Watersnip.

De Watersnip kochten we in 1986 en ging mee in onze Renault 4 naar Schotland, Wales en Bretagne. Toen de kinderen kwamen, kochten we een grotere tent, de Albatros Junior van de Waard. Een loodzware tent die in een aanhangwagentje naar Drenthe meeging. Met de Watersnip beleefden we ons laatste avontuur in 2006. Voor het eerst gingen we toen met het hele gezin naar het buitenland: Normandië. Met z’n vijven in de Renault Kangoo met drie tentjes op reis. Marijke en Astrid sliepen in de Watersnip, Frea in de Mobridge en Brigit en ik in nieuwe Eureka Veloci.

Op kwekerij van zorgboerderij Croon en Bergh kamperen met Madeleine.

Met Madeleine (ook een vrijwilliger bij Croon en Bergh) had ik afgesproken om deze zomer een nachtje te kamperen op de kwekerij. Zij is ook een echte kampeerliefhebber en had nog een oud koepeltentje die jaren niet gebruikt was. Door de corona vieren de bewoners van de zorgboerderij dit jaar hun vakantie op eigen terrein en kunnen na onze overnachting, mooi van onze tentjes gebruik maken.

Zo’n nachtje kamperen op vijftien kilometer afstand van huis, zou een bijzonder micro avontuur worden. Vrijdagochtend op weg naar Burgerbrug, reed ik met m’n roeifiets langs de Grote Sloot.

Links de gewone fiets van Elza, daarachter XL bakfiets van Bram.

In een flits zie ik in de tuin van een mini-camping een fietsechtpaar, dat aan het inpakken is om te vertrekken. Ik zie dat de man een gigantische hoeveelheid bagage op een XL-bakfiets laden. Nieuwsgierig hoe hij dit gaat vervoeren, stop ik en maak een praatje. De man herkent direct mijn fiets: een Thijs, zelf had hij thuis een M5 ligfiets. Ik maak kennis met Dirk en Elza Smallenbroek uit Zuidlaren, die met hun twee jonge kinderen een fiets-trektocht langs de Noordzee maken. Hun bedoeling is om in etappes van Nieuweschans naar Duinkerken te rijden. Bram vertelt over z’n elektrische bakfiets, die zoveel laadruimte heeft, dat het lijkt of ze hun halve huis aan het verhuizen zijn. Een tweede leuke ontmoeting volgde nadat ik net weer reed.

M’n hoofd is soms een vergiet, dus zette m’n fiets even langs de kant om wat te noteren.  Een fietskampeerder rijdt mij voorbij en vraagt: ‘Heb je pech, moet ik helpen?’ . Voor Schagerbrug rijd ik hem weer voorbij en bedank hem voor z’n aanbod en knoop een gesprek aan. Hij had ook net kampeert aan de Grote Sloot en ging nu richting kust. We rijden een tijdje samen op. ‘Waar kom je vandaan en waar gaat de reis heen’. Het zijn van die simpele standaard startvragen, waar soms een mooi gesprek uit voorkomt.

Onze gezellige koffiegast Ramon

Het klikt met de Twentenaar uit Hengelo en ik nodig hem uit voor een bakkie op mijn campingadres in Burgerbrug. Madeleine heeft haar tent zojuist opgezet en zit met haar zoon Ramiro aan de picknickbank een spelletje te doen. De koffie staat toevallig klaar en we zetten ons gezellige gesprek voort. Ook vrijwilliger Rory, die aan het grasmaaien is, schuift aan. Onze gast heet Ramon Ahne en rijdt in z’n eentje rondje Nederland. Vandaag is het doel de natuurcamping van Heemskerk, waar Madeleine ook regelmatig komt.

We nemen afscheid van Ramon, waarna ik mijn beide tentjes opzet. De Mobridge is een makkie, maar het opzetten van de Watersnip gaat me lastiger af. Uiteindelijk lukt het met hulp van Madeleine. ’s Middags werken we op de kwekerij, hierna krijgen we visite van de bewoners van de zorgboerderij. Ondanks de bedenkingen van Brigit: ‘het doek is gaar en dreigt te scheuren’, was de overnachting in de Watersnip als vanouds.

Liggend in de dwarsslaper, mijmerend aan de goeie ouwe tijd: bijvoorbeeld die vakantie met Brigit in 1987 in Frankrijk:

Of onze laatste vakantie in 2006 met de kinderen in Normandië:

Toevallig kwam ik een paar weken later bij Julianadorp een Duits echtpaar tegen. Ze waren met deze bijzondere tandem-trike op fietsvakantie door Nederland.

Één reactie op “Watersnip wat ben je mooi!”

Ahh. Ja, tent-weemoed. Wij hebben nog een Carl Denig Dispuut op zolder liggen, die mag echt nooit weg: teveel avonturen mee beleefd. En twee koepel-tentjes van onze kinderen: nu bruikbaar als speeltent voor de kleintjes?! Ga ik toch ook weer eens opzetten. Goed idee Cor, top!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *