Wanneer ik op het voormalig eiland Wieringen ben, voelt dat altijd als thuiskomen. ‘Ik ben een halve Wieringer, want mijn moeder is er geboren’. Maar een échte Wieringer ben je niet zomaar. ‘Pas de derde generatie van de migranten mag zich Wieringer noemen’.
Zondag zat ik in het kerkje van Westerland. Eva Vriend gaf een lezing over haar historische boeken. In haar boek ‘Eens ging de zee hier tekeer’, beschrijft zij hoe Cees van Eekelen als arbeidsmigrant van Noord Brabant naar Wieringen kwam om te werken voor de aanleg van de Amsteldiepdijk. Eva vertelt hoe het de nazaten van Cees zich op Wieringen verging. Toen Eva aan de bezoekers vroeg of Cees van Eekelen zich een échte Wieringer mag noemen, kreeg ze vanuit de bezoekers als antwoord: ‘Hij is er niet geboren, dus wordt hij dat nooit’. ‘En zijn kinderen dan?’. Nee, was de mening van de man. ‘Dat wordt je pas bij de derde generatie’.
Na de lezing praat ik met een vrouw in het dorpshuis even na. ‘Het lijkt wel of Johan Derksen in de kerk zat….’, grap ik. (‘Hij is toch geen Fries, kom op zeg’, zei Derksen aan tafel van het programma Vandaag Inside. ‘Ik ben toch ook geen Surinamer?’)
De lezing was voor mij de start van het (G)een Wieringer Eiland Festival, georganiseerd door Stichting Cultuur binnen de Dijken. Met mijn kaartje kan ik van 12.30 tot 16.30 uur op 4 plekken cultuur snuiven. Op de ligfiets wil ik de leukste optredens zien, maar daar komt weinig van terecht. Bij de lezing van Eva Vriend gaat het al mis. Eva is 20 minuten te laat. Ze improviseert en na 10 minuten verlaten de meeste de bezoekers de kerk. Ik blijf met een paar anderen zitten en krijg een privé lezing.
Op het festivalplein staat een info stand van de Gemeente Hollands Kroon en dochter Astrid is daar aan het werk. Van haar collega Han krijg ik een bakkie en raak ook met collega Ellen aan de praat. Gezellig, maar de optredens gaan door… Bij de Haukes haven zingen Petra Rotgans en Dina Popma, maar het is er behoorlijk fris. M’n thermokleding gaan aan. In het lied ‘Het dorp van Sonneveld’ zingt Petra: ‘…en hij heeft een lange onderbroek aan…’.
De locaties Hippolytuskerk en Museum Jan Lont zijn te ver weg, dus fiets ik weer terug naar de Nicolaaskerk in Westerland. De lezing Eva Vriend krijgt een herkansing en daarna in de gymzaal van het dorpshuis de voorstelling ‘De verzakking’. Zes senioren vertellen, zingen en dansen over deze dijk-aanleg-mis-kleum. ‘Waar gaan jullie naar toe?’, vraag ik aan 2 vrouwen die het blokkenschema bekijken. We fietsen met z’n drieën naar de Haukes haven, want om 16.30 is hoorspel Wiera. Via hoofdtelefoons kon je dit beluisteren, maar zangeres Petra heeft de sfeer er hier goed in dat het amper verstaanbaar was.
Aan de haven zie ik een oude boot liggen die bezocht mag worden. ‘Klim er maar in, binnen is er iemand die over deze postboot vertelt’. Na geklauter onderin het schip en hoor ik het interessante verhaal van Ron van der Meulen van stichting Postboot Wieringen. NHnieuws heeft er pas over geschreven en een filmpje gemaakt, zie: https://www.nhnieuws.nl/nieuws/331425/postboot-wieringen-na-100-jaar-weer-thuis-en-klaar-voor-grote-restauratie