Winterkamperen op de Distelheide in de Achterhoek

Na de try-out met de jaarwisseling, was ik er helemaal klaar voor: drie dagen winterkamperen. Het toetje na het weekend bij het Hof van Moeder Aarde in hetzelfde prachtige gebied: de Achterhoek.

Mijn levensgenieter & makker Ingmar ging z’n never-ending-Noaber-path vervolgen. Vanaf Winterswijk de Duitse grens over naar het zuiden. Het wandelpad (van A naar B) moet je ruim zien. Zo kijkt hij of de start- en/of finish plekken bij het openbaar vervoer liggen. Als basiskamp koos hij dit keer voor natuurcamping de Distelheide vlakbij Doetinchem.

Vanuit Neede reed ik er maandag op m’n ligfiets naar toe. Lekker op m’n dooie gemak, via Borculo, Ruurlo naar Zelhem. Stiekem kijk ik naar de huizen die te koop staan. Wordt dit ooit ons toekomstig woongebied en ga ik dan eindelijk met de mannen van LOL-fietsclub toeren?

In het donker kom ik bij de tipi tent van Ingmar, waar de houtkachel gezellig brandt. We zijn met vier andere kampeerders, er staat een yurt en twee caravans. De temperatuur is boven nul, maar wanneer de kachel gedoofd is, vind ik die dubbele slaapzak toch wel lekker.

Dinsdag loop ik samen met Ingmar het Naoberpad. Logistiek heeft hij het volgende bedacht: met de auto rijden we naar het station in Aalten, gaan met de trein naar Winterswijk en lopen terug. Het werd een fantastische mooie wandeling. In een grandcafé nemen we een laatste bak koffie en lopen langs de ligfietswinkel van ACE de stad uit. Bij het strandbad spreken we een wandelaar, die ons over de historie van het bad vertelde (aangelegd in 1930). Bij de oude watermolen gaat het pad slingerend door het bos, vaak langs het beekje de Boven-Slinge. Het levert prachtige natuurfoto’s op. Bij de Berenschot’s watermolen (uit 1652) lopen we het natuurgebied Bekendelle in en vergapen ons aan de stille omgeving. Ons doel was om via het boekenstadje Bredevoort terug naar Aalten te lopen. De tas met gekochte boeken zouden we dan nog vier kilometer mee moeten zeulen. Een misrekening, want op dinsdag waren alle boekenwinkeltjes gesloten. Terug op de camping vullen we onze avond met smikkelen, smullen en sterke verhalen vertellen…..

Dy hard Ingmar vervolgt woensdag zijn pad door het traject Aalten-Ter Borg te lopen. Ik kies om ’s morgens in de tipi tent lekker te luieren en ’s middags naar Doetinchem te fietsen. Op de weg naar de bibliotheek, zie ik dat de straat is opengebroken. Met graafwerkzaamheden was men op een archeologische fonds gestuit: een kazematten verdedigingswerk uit 1530. Aangelegd door Karel van Gelre die ik nog ken uit de tv serie van Floris. Van die middeleeuwse tijd is niets meer te zien. Dit deel van Doetinchem staat overigens vol met lelijke moderne gebouwen, terwijl het autoverkeer voortraast.

Donderdag is het moment van afscheid nemen. Ingmar gaat nog even het nabijgelegen Landgoed Slangenburg verkennen, ik rij met de trein via Doetinchem-Arnhem naar station Amsterdam Amstel voor een zakelijke bespreking in Amstelveen in een luxe kantoorpand. Een schril contrast met het eenvoudige buitenleven dat ik hiervoor heb meegemaakt.