Categorieën
Diversen

Mijn gouden kinderjaren met Peter Kapitein

Van ’t weekend kwam m’n oudste fotoboek tevoorschijn.  Het beslaat m’n jeugd tot het eind van de lagere school. Een belangrijk deel van mooie momenten wordt ingevuld door m’n beste vriend destijds: Peter Kapitein. Peter ontmoette ik vrijdagavond opnieuw, toen hij een lezing gaf over zijn bewogen leven nadat hij kanker kreeg.

Hij was op uitnodiging van triathlonvereniging de Venne  en Peter vertelde hoe z’n leven veranderde toen hij in 2005 lymfklierkanker kreeg.  Veel wist ik al, want ik had zijn boek ‘Ik heb kanker’ gelezen, maar het maakt natuurlijk veel meer indruk om het rechtstreeks uit zijn mond te horen. Peter heeft inmiddels twee boeken op z’n naam staan en is een behoorlijk actief en bekend persoon geworden. Google ‘Peter Kapitein’ en je staat er versteld van wat hij doet en waar hij de tijd vandaan haalt! Want zoals hij zij: ‘het druk hebben is geen reden om iets niet te doen’. 

Tijdens de vragen kwam het natuurlijk op onze wederzijdse passie ‘de triathlonsport’. Bij het kwartje van Paulowna streed ik jarenlang het gevecht ‘Hoe blijf ik Peter zo lang mogelijk voor’.

Met zwemmen was ik hem de baas, meestal haal de hij met lopen weer in.Zo ken ik Peter dus al een halve eeuw, maar vooral die ‘gouden kinderjaren’ koester ik voor altijd. In 1967 verhuisde mijn ouders van de winkel in Breezand naar een huis aan de Molenvaart in Anna Paulowna.  Peter woonde een honderd meter verderop en ik werd zijn beste vriend. We trokken dagelijks met elkaar op. Buitenspelen op straat en ondergrondse hutten bouwen of spelletjes binnenspelen. Zo hoort een kind op te groeien. Ook onze moeders (tante Aat voor Peter en Tante Tini voor mij) werden hartsvriendinnen. Een geweldige tijd die duurde tot onze puberteit. Peter ging studeren na VWO. Ik ging werken na m’n HAVO en beide stichten we een gezin.

Die kinderjaren van 7-14 jaar zijn volgens de antropologie ‘een fase van de Ik beleving’, waar Rust, Ritme en Reinheid belangrijk zijn.  Over die  drie R’s schrijft Peter in zijn eerste boek:

‘Ik ben net een kleun kind: rust, reinheid en regelmaat houden mijn leven in het goede spoor. Sport, trainen en wedstrijden zorgen ervoor dat ik mijn lijf, maar vooral mijn geest, op orde breng en houd. Sport is daarom geen hobby van me, het is de balans die ik nodig heb om niet zwart-wit te denken, maar ook de grijstinten te ontdekken’. Die levenswijsheid, daar sluit ik me helemaal bij aan!

Één reactie op “Mijn gouden kinderjaren met Peter Kapitein”

Wat mooi Cor. Het is zoals je beschrijft. Ik kan er niets anders aan toevoegen dan dat het wederzijds is. Een mooie vriendschap die levensbepalend is. Mooi ook dat jij(daarom wellicht) vrijdagavond de ‘lastigste’ vragen stelde. Dankjewel daarvoor en voor dit verhaal. Ik koester het.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *