De mooiste gemeente van Nederland: Het Hoge Land in Groningen. De burgemeester schreef het in een toeristisch blad en ik geef de onbescheiden man helemaal gelijk! Vier dagen kamperen (Blauwe Stad en Eenrum) en op het gemakkie rondscharrelen in noord Groningen. Als ik ooit nog eens verhuis, dan naar deze streek?
Eigenlijk was ik benieuwd naar de bouwvorderingen in de Blauwe Stad. De Volkskrant schreef dat na jaren kommer en kwel, er sinds kort flink wat huizen gebouwd worden. Als ik zaterdags op m’n roeifiets rondtoer, tel ik er niet meer dan honderd. De villa’s liggen aan doodlopende wegen aan zijkanaaltjes van het meer. Bij het havenkantoor zijn ook rijtjeswoningen gebouwd, mooi van vorm maar erg weinig grond. Aan de zonnige zomeravond ligt het niet dat het er sfeerloos is. De pop-up horeca tentjes wachten op hun klantjes. Ik pak m’n biertje wel elders…
Op de Meerland camping is het een stuk gezelliger. Lekker keuvelen met m’n buurman uit Soest. Hij heeft z’n tent op het dak van z’n landrover. Aan de andere kant van het veldje komt een echtpaar uit Dordrecht. Ze zijn op weg naar Denemarken, maar missen een kaart van Oost Friesland. Ze vertellen over hun fietstocht naar China, waar ze ooit ruim 2 jaar over deden. Zondag vul ik m’n dag met luieren en voor het eerst in mijn blog carrière plaats ik op locatie (via telefoon/toetsenbord) een bericht. De slecht-weer ruimte van de camping is er ideaal geschikt voor, tafel/stoel en koffiezet apparaat. Als het bericht er na een paar uur zwoegen op staat, trek ik de koelkast open: de goud gele rakker staar er als beloning. Bij m’n tent gaat het achterwiel in het plastic, voorzorg dat regenwater in de naaf komt.
Maandag gaat de volgende etappe via de stad Groningen naar het Hoge Land. Bij Garnwerd kom ik een velomobiel tegen en hoor ‘Ha die Cor’ roepen. Een bekende uit de roetswereld: Wilbert van Meerwijk, we praten even. Ik vertel dat m’n doel Eenrum is en krijg de tip om de kwekerij van de Kleine Plantage te bezoeken (ging pas woensdags open). Voor het vinden van het NTKC terrein in Eenrum, is het even zoeken. Een vrouw op de fiets brengt me er heen. Het beboste terrein ligt aan de rand van het mooie oude wierde dorp. Lekker om de supermarkt op loopafstand te hebben. In plaats van de blikken bonen/groente, sla ik nu eens verse groenten in.
Op mijn roeifiets rij ik dinsdag een rondje Hoge Land en bezoek een paar (dorps)tuinen. De zwarte bessen waren lekker in die de van Den Andel. In de Cloostertuin van Kloosterburen pluk ik een maaltje peultjes en grote bonen. Wanneer ik ze ’s avonds wil koken blijkt m’n gastankje net leeg te zijn. Gelukkig is de supermarkt dichtbij en nog open, als een haas scoor ik een maaltijdsalade en de verse groenten gaan in een zakje mee voor de herkansing.
’s Avonds bij het kampvuur maak ik kennis met Herma en Joop uit Utrecht die met hun tienerdochters in twee tipi’s kamperen.
Woensdag is het eindelijk een dag van wat minder mooi zonnig weer. Bij Kolummerpomp schuil ik onder een boom, als het miezeren regenen wordt. Opnieuw schuilen wordt het als bij Britsum een stortbui los barst. Gelukkig staat er een bushokje bij Koarnjum, 500 meter van de camping. M’n keukenprins kwaliteiten mag ik ’s avonds waarmaken. De verse groenten worden dankzij de nieuwe gasfles gekookt. Zelden zo’n lekker zelfgemaakt maaltje gemaakt…
Inmiddels tik ik het tweede blogbericht op locatie. Dit keer op de natuurcamping van Koarnjum. Morgen de laatste etappe via de Afsluitdijk naar huis. Dat kan nog net met de fietsbus, want volgens Brigit ligt die er 30 en 31 juli wegens werkzaamheden eruit. Toch wel handig zo’n lieve schat die dit in de gaten houdt voor mij….!
Een rijtje leuke trekkerstentjes op het terrein Martenastate, afscheid neem ik van mijn buren fietskampeerders en vertrek donderdag voor de laatste etappe naar huis. Het is een snoeiharde zuidwesten wind, dus buffelen. In Franeker ontkom nog aan een ramp: bij het boodschappen doen bij de AH parkeer ik m’n roets. Een rukwind als ik terugkom en m’n zitkussen vliegt eraf en waait weg. Er achteraan en teruggevonden, maar dit had ook kunnen gebeuren terwijl ik nog in de winkel was…. Tsja, vindt dan zo’n kussen nog maar eens terug.