Daar zit ik dan op een natuurcamping ‘Meerland’ bij de Blauwe Stad in Groningen. Mijmerend over m’n fantastische belevenissen van een week Buitenkunst in Drenthe. Sinds mijn vertrek donderdag 15 juli, lijkt het of er een maand is verstreken. Tien dagen op pad, weinig kilometers geroetst, veel zon en waanzinnig genieten.
Het vertrouwde huis & haard achterlaten, het moeilijkste van op reis gaan. En dan zijn Marijke & Niels met m’n kleindochter Josephine toevallig ook nog eens te logeren. Met veel teveel bagage roetste ik naar Friesland. Gaasterland is bekend terrein. Bij Koudum doe ik even een pitstop. Bij een gallerie staan buiten bakken met cd’s, even snuffelen: folk, shanty’s en het betere Nederlandse lied. Gelukkig, voor drie cd’s is nog net ruimte, m’n souvenier is binnen. Nog even proppen en het lukt om zelfs bij een straatbiep in Nijemirdum twee boeken te scoren.
Hier is een SVR camping, waar Ingmar en ik hadden afgesproken om samen verder te trekken met onze roeifietsen. Na de bonen & bier is het eigenlijk nog maar een klein stukje naar Buitenkunst (Schoonloo). Op de weg er heen zit het mooiste NTKC terrein (Zorgvlied), we hebben tijd zat en slaan hier vrijdag ons bivak in het bos op.
Vanaf zaterdag 14.00 uur zijn we welkom op het groepkampeerterrein ‘ Uteringskamp’ bij Elp. Met 600 cultuurminnaars (veel jongeren 20/25 jaar) dompelen we ons onder in Buitenkunst. Met zoveel lui lijkt het een gonzende mierenhoop. Maar daar is onze reddende engel Inge, die aan de rand van de drukte een mooi plekje heeft gevonden. Lekker onder de bomen, vlakbij het evenementen terrein: ‘Het Grote Veld’ (‘Het Andere Veld’ is verderop). ’s Avonds is bij de podiums de presentaties van workshops muziek, dans, beeldende kunst, schrjiven en theater.
De keuze-stress wordt elke dag herhaald. Die workshopgevers kunnen het leuk vertellen. Maar ik ben gekke Gerritje niet. Aan 90% van hun activiteiten doe ik echt niet mee. Een valse kraai die gaat zingen of een kliederaar die gaat schilderen? Het schrijven van teksten, het moet niet op werken lijken! Zondag kies ik voor een dansworkshop bij Manuela. Na een uurtje rollen over de grond, sluip ik stiekum weg. Oef, wat is dat ouwe lijf stram. ’s Middags is het minder technisch en bij het vrijdansen kan ik toch nog los gaan.
Maandag verleidt Nicole me met de workshop ‘historisch familiedossier’ (jaren 1920-1950). Aan de werktafel zit Sjoukje, haar familie komt van Workum. De mijne van Wieringen, dus hebben de Zuiderzee gemeen. Terwijl Sjoukje direct aan de slag ging met haar preciese tekeningen, pieker ik me suf wat te verzinnen. Uiteindelijk pruts ik wat in elkaar, besprenkel het met ouwe koffie en maak er en collage van. Het resultaat..? Ach, ik ben lekker bezig geweest.
Aan het eind van elke dag kunnen ook zien wat sommige anderen in elkaar geflansd hebben. Het bos leent zich prima voor de beeldende kunst en muziek optredens. Een topdag beleef ik woensdag bij Sarah. ’s Morgens ‘minimale verleidingskunst’ bijvoorbeeld subtiel je mouw opstropen en ’s middags de ‘bijzondere hobbyclubjes slaan door’. Drie workshops waaraan toevallig ook Fokko uit Bergen meedeed. Een aardige man, gepensioneede zestiger, waar ik vaak in gesprek mee raak. Ook kom ik daar Machiel tegen, een studievriend van dochter Astrid, dus samen op de foto.
Halverwege de week komt de man met de hamer bij mij langs. Het is tijd voor een dagje vrij, weg van de drukte van Buitenkunst. In Westenbork sla ik profiand in en verken de omgeving. M’n lijf heeft rustpauze nodig en het lijkt of er een rottige griep op de loer ligt. Ook heb ik uit het bos een teek op opgelopen die denkt dat m’n buik vrij terrein is. Ingmar weet dat kreng eruit te pielen. Het weer blijft prachtig zonnig en windstil. Nadeel zijn de muggen die ’s avonds ons het leven zuur maken.
De laatste workshopdagen doe ik beeldende kunst bij Frank & Michiel. Weinig nadenken en aanrommelen met de zooi uit de keet. Eerst ‘gereedschap kleien’, met zestigplus vrouwen. Zo produceer ik twee beitels, schroevedraaier, hamertje en als topstuk van de collectie de tacker. Sylvia uit Amsterdam is ’s middags mijn gezellige tafelgenoot, zij maakte een zaag en doosje voor de spijkers.
Vier auto’s werden er vrijdag door ons omgetoverd tot ‘foodcars’. Mijn project met Inge, Lars en Jildau was het koekepannen-karretje. De motorkap van Inge’s auto was de bakplaat voor de pannenkoeken en bij de achterklep werden ze aan de man gebracht. ’s Avonds mochten we het toneelstukje opvoeren.
Ons rood/witte kar trok aardig de aandacht, maar onze concurrenten waren ook niet mis. Naast ons de meiden van de hotdogs. De dakkoffer was een open geklapt broodje met een joekel van een worst eruit. Of wat te denken van de meiden van de groene broccoli’s broodjes tegenover ons?
Eentje sprong er uit: een zwarte auto met geblindeerde ramen. ‘Blokken & ballen’, kon je er krijgen. Tik je 1x op het raam, kreeg je een blokje, bij 2x tikken een balletje. Met een stalen gezicht, zonnebril op, werd het raam opgeschoven en de handel stuifpoeder in zilverpapier verstrekt.
De Buitenkunst week is omgevlogen. Zaterdaggochtend breken we ons kamp op en kiezen elk ons pad. Het maken van foto’s en filmpjes werd vanwege de privacy van de deelnemers niet op prijs gesteld. Een paar uitzonderingen staan op dit blogbericht en hieronder een filmpje: