Categorieën
Diversen Sport

De kick van het windsurfen

Het nieuwe tv programma ‘Het museum van Nederland’, sluit helemaal aan bij mijn serie blog berichten over vroeger. Volgens mij is corona mede schuldig aan die sfeer van nostalgie, wat ook bij mij de laatste tijd steeds meer kriebelt. Die goeie ouwe tijd, met onbegrensde mogelijkheden…. Daarom dit keer mijn herinneringen aan het windsurfen,  waaraan ik als puber eind jaren zeventig fanatiek bezig was.

Eigenlijk is mijn puberteit niet écht een tijd waar ik graag aan terugdenk. De angst om te zakken voor m’n Havo, de zoektocht ‘wat doe ik met m’n leven’ en hoe vind ik m’n ware liefde…  Met m’n vrije-tijd wist ik moeilijk raad. Uitgaansleven, disco? Niks aan! Wat te doen met dat lijf dat wil bewegen? De outdoor sport bracht mijn redding!

Surfplank op de Datsun Cherry en gaan

Met mijn Ralley racefiets maakte ik lange toertochten. Een patatje halen in een Alkmaarse snackbar. Een pittig eindje fietsen voor een jochie van vijftien, maar de patat smaakte veel lekkerder na zo’n inspanning. Met m’n Kirton Cygnet kano rondje Amstelmeer varen en in het donker thuiskomen. Mijn ouders maakte zich soms zorgen: ‘Wat doe je zo alleen, waarom ga je niet met je vrienden op stap?’.

M’n eerste plank de Wayler op het Oude Veer.
Het zeil en mast uit hete water trekken, als beginner doe je dat honderden keren

Op honderd meter van mijn huis ligt het Oude Veer; geweldig zwem-, vis- en vaarwater! Via de watersportvereniging was ik lid van de kano-afdeling. Eind jaren zeventig kwam daar op initiatief van Cees Sikking een surfafdeling bij. De kanoërs begonnen een eigen club Phoenix en verhuisd. De vrijgekomen berging was ideaal om de surfplanken te stallen. Bij Rob Dekker in Huisduinen kocht ik een Wayler en mijn nieuwe passie was geboren: windsurfen! Het vergde wel veel doorzettingsvermogen om het te leren. ‘Wind in de rug houden en met je mast sturen’. Lastig op zo’n wiebelig kreng. Net als je dacht dat het surfen machtig was, waaide het harder en lag je er weer van af. Maar wat een sensatie als het lukt en de plank gaat planeren (liften uit het water).

De surfclub-boys, o.a. René Mienis, John en Albert Walraven, Frank van der Hoek. Bij bordje ‘Hollandse Nieuwe’ de gangmaker van de vakanties Ben Matthee.

Het Oude Veer was moeilijk water om te leren surfen. Smal, waardoor je vaak overstag moest en de wind werd die vaak gehinderd werd door bomen. De surfrage kende in de tachtiger jaren z’n hoogtij en onze surfclub draaide als een tierelier. In het weekend werden er surfwedstrijden georganiseerd waaraan ik meedeed.

Van links af: René, Ben, Erik Jan, Frank, Gauke en Cor op surfvakantie in Friesland
Past dat pak nog Ben?

In mijn fotoalbum tref ik foto’s van o.a. René Mienis, Frank van der Hoek, Gauke de Vries, Ben Matthee en Eric Jan Haan. Met deze mannen ben ik jaren op surfvakantie geweest, naar Makkum, Workum en Zeeland. Overdag surfen, barbecueën op de camping en stappen in de disco de Sneeker Pan.

Ruime wind naar de brug op Oude Veer

Met mijn Wayler had ik geen schijn van kans bij de snelle Mistral Competition Light of de Klepper rondbodems. Smalend sommeerde m’n surfvrienden: ‘Verkoop toch die ouwe deur Cor’. Ik kon niet achterblijven en kocht een Mistral Nash. De vooruitgang was ingezet, dankzij de slimme haak-trapeze,  door-gelatte zeilen en korte giek.

De meeste lol beleefde ik met surfen op het Amstelmeer. Zo gauw het stevig ging waaien, ging de plank op m’n Datsun Cherry en reed naar het Lutjestrand. Hier kon je zomaar honderden anderen surfliefhebbers treffen, die als gekken heen en weer over het meer jakkerden. Later ben ik zelfs gaan surfen op de Noordzee. Kicken die golven, maar zonde voor het materiaal. Nadat ik m’n mast en giek had gebroken, ben ik met surfen op zee gestopt. Ik herinner me ook de keren dat ik met strenge winters kon ijssurfen. Van een kennis had ik zelfgemaakte plank met schaatsen gekocht, m’n surftuig ging erop en gaan als een raket over het ijs.

Toen in de jaren tachtig begon met triathlon, heeft René Mienis mij nog een keer verleid om aan de surftriathlon van Almere te doen. Een bijzondere ervaring. Normaal is zwemmen mijn beste onderdeel en kan ik in de kopgroep starten met fietsen. Dit keer was het surfen ingewisseld voor zwemmen en eindigde ik met m’n Mistral Nash achterin en moest als één van de laatste starten met fietsen.

Derk Thijs op Thijs roeifiets 222

Het surfen lijkt weer populair te worden en ook de planken/deuren van vroeger zie je weer tevoorschijn komen (mijn Nash heb ik ook nog). Van de zomer zag ik een oude Thijs surfplank. Ontwikkelt door Derk Thijs, die ooit zeven keer wereldkampioen surfen werd. Met Derk kwam ik in 1999 in aanraking, toen ik met zijn geweldige roeifiets kennis maakte. Mijn voornemen om de volgende keer wat ‘ouwe roeifiets koeien uit de sloot te halen’….

Één reactie op “De kick van het windsurfen”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *