Categorieën
Reisverslag Roeifietsen

Daar was-tie weer: de zon!

Na vanmorgen afscheid genomen van die weergaloze camping, terwijl het zonnetje scheen, was het weer tijd om te genieten. Mak-aan, half tien op de roets naar het noorden.

Niet via Nijmegen (te druk) maar via Kleve naar Milligen aan de Rijn en daar het pontje over. Kan ik mooi onderweg even op bezoek gaan bij woongemeenschap De Vlie20160622_084052rhof. Boudewijn, een bewoner die ik ontmoet had in Teuge, had me uitgenodigd om eens langs te komen. Dat werd een uitgebreide rondleiding over hun terrein. Boudewijn zit er al jaren, maar is uit onvrede al twee keer elders geweest ‘Ze vinden me te eigenwijs‘. Hij laat me de tuin zien die een behoorlijke verwaarloosde indruk maakt. Later spreek ik de nieuwe tuinman Rogier, die vanaf het voorjaar actief is bij De Vlierhof. Boudewijn laat me verschillende projecten zien. De klus afmaken ligt wat moeilijk bij de Vlierhoffers. Achterin de tuin staat een houten bouwsel van bijzondere architectuur.

Ziet er l20160622_12562420160622_122519euk uit, maar….. wat moet je er mee? Veel te klein om in te wonen.

Verderop wordt met zandzakken een yurt-achtige hut gemaakt. Ik spreek de bouwer die mij een vaag verhaal uit de doeken doet over het gebruik van het bouwsel. Dan klinkt de bel: ‘etenstijd’ en dat geldt ook voor mij. Hier spreek ik Nicolet, zij is pas aangekomen met haar camper en yurt. Via haar kom ik in contact met de eigenaar: een 81-jarige Nederlander, hij noemt zich ‘Anutosh’ (boeddhistische naam). Komt nogal verstrooid over, maar hij is de man die het geheel financiert. Boudewijn vertelt me dat het bestuur bezig is het eigendomschap om te zetten in een coöperatie. Er moet nog heel wat gebeuren bij deze luitjes, benieuwd als 20160622_125122ik er volgend jaar nog eens kom, ze een metertje zijn opgeschoten….

Door dit interessante bezoek heb ik nog weinig kilometers gemaakt. Dat verergert nog eens na wachten bij de pont van Millingen en opnieuw een lekke band in Zevenaar. Ik neem er royaal de tijd voor. Een aardige snuiter wil me helpen en ik leg meteen de werking van de roets uit. Hij is zo enthousiast dat-ie zelfs even proef wilde zitten. Tuurlijk mag dat. En dat klokje tikte maar door, dus tijd om een camping te zoeken. Dat is niet moeilijk, want wanneer je in de buurt van Doesburg bent, ga je natuurlijk naar Janny & Tonny van ’t Hofke. Op deze minicamping aan de Gelderse IJssel kom ik nu al voor de vierde keer. Nog altijd is het schitterend weer en bij de gezamenlijke ruimte (met biertjes gevulde koelkast) tik ik m’n verslagje. Dat valt trouwens niet mee, want voortdurend raak ik in gesprek met andere levensgenieters…..

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *