Niet te missen voor Brigit: Het Maritiem Festival in Enkhuizen op 12 en 13 augustus. ‘Joepie dan ga ik m’n zangvriendjes en vriendinnetjes weer zien…’. Dit keer voor ons twee dagen pret in het buitenmuseum. We kochten gelijk een museumjaarkaart en die moet er natuurlijk wel uit.
Gelijk bij binnenkomst gingen we ons eigen weg. Brigit naar de Markerhaven voor de mannen van Armstrong’s Patent. Ik naar de kapel voor het Vrijstatig Volkje. Over hun staat op internet: ‘ze maken straattheater waarbij ze de interactie zoeken bij elkaar en het publiek. Ze hebben zo hun middeleeuwse logica en boerenverstand en passen dat toe op de huidige tijd, wat verfrissende en amuserende situaties oplevert. Hun eerlijke, open (en ietwat kinderlijke) blik op de wereld brengt menigeen aan het lachen…’.
Ik zou het niet beter kunnen verwoorden! Zittend voorin het kerkbankje maak ik een paar foto’s en filmpjes van dit Vrijstatig Volkje.
Het volgende bezoek zijn ‘muzikale zeemansverhalen voor jong & oud’. Ook voor mij een bekende, verhalenverteller Piet Paree met Andre Visser op de accordeon, over de schat van jutter Krelis en over Volkert. Ook hij vindt een schat, maar met hem loopt het een stuk beter af….
Brigit zie ik paar uur later weer. Op het terras nemen we een drankje en zien de finale van verschillende shanty-koren.
Als we terugrijden twijfel ik om de volgende dag weer heen te gaan. ‘Het wordt vast een herhaling van wat we al gezien hebben’. Brigit is niet te vermurwen: ‘Shantycrew Buitenboord en de Compagniezangers wil ik zien’. Ook nu laat ik haar bij de Markerhaven achter en ga op een holletje naar Expeditie Waterwerken voor een optreden van Onstuimig Schuim. Schande zaterdag niet gezien, terwijl ik toch écht een superfan van deze groep ben.
Het optreden deed me denken aan 2013. Onstuimig Schuim speelde op het festival ‘Teatertún in Rijs. In het jaar daarvoor had ik de groep voor het eerst gehoord in 2012 op ‘Bie Daip’ in Appingedam. In het muziekplakboek schrijft Brigit ‘Vermakelijk, entertainen met een pluche troetelkip, met tekstborden voor publiek om mee te zingen, een soort straattheater’.
Net als in Rijs spelen ze ook nu op het gras. Naast een paar leuke dames op een kleed ga ik zitten. Een fotogeniek plekkie, dus m’n mobiel krijgt weer overuren. Maar bij het Wolga lied zet ik het filmen op pauze. Marjolijn ziet in mij een rol als Iwan. Na een kort dansje, wordt ik al weer ingewisseld. Simon springt over de Wolga en kaapt Marjolijn in. Er volgen nog een aantal bekende liedjes, waaronder het vertederende ‘Rindert de rat’.
Het tweede optreden van Onstuimig Schuim zie ik met Brigit in de kapel. Een top locatie dat kerkje dat ooit in Den Oever stond. Het zijn nu de stille luister liedjes die we horen, soms vermakelijk (Tatoo en liefste Jelle) en dan weer melancholisch (Stoere botters). Als toegift krijgen we hun misschien wel mooiste liedje (Zout en water). Verrast werd ik door een nieuw kritisch lied dat gaat over vervuiling van onze aarde: ‘Eeuw na eeuw klinkt het krijsen van de meeuwen….’, na een solo op de saxofoon van Marjolijn, stapt Frank met z’n gitaar naar voren en zingt: ‘…maar het verhaal dat nooit zou stoppen, blijkt in eens niet meer te kloppen. Op de snelweg naar de toekomst, staat het sein op oranje rood. Als we nu niet gaan remmen en ons zelf niet kunnen temmen, wordt de schade in de oceanen onherstelbaar groot…’. Tjonge weer zo’n prachtig nummer van Onstuimig Schuim. Een lied gaat pas open als er iemand luistert!
De filmpjes die ik maakte zondag van Onstuimig Schuim: