De eitjes zijn gelegd, we kunnen weer.

Wanneer het broedseizoen is, mogen wij bikkels van Landschap Noord-Holland even rusten. Begin juli was het gebeurd met lanterfanten, we mochten weer los gaan van baas Pim….

Voor de broodnodige variatie nu eens niet op ons eigen natuurgebied Kruiszwin, maar bij Chris z’n eendenkooi in ’t Zand. Ik startte met het oude ambacht ‘rietmatten vlechten’.

Onze coördinator Pim en een paar andere bikkels begonnen de bouw van een nieuw kooiker huis. Kennelijk mag dit geen simpel blokhutje worden, want er moest een fundering van een halve meter worden gegraven. Met een landmeter werden de touwtjes op waterpas gezet. De bekisting liep niet helemaal op rolletjes, maar uiteindelijk kan het landhuis voor kooiker gebouwd worden.

Drie weken later konden we in Kruiszwin weer natuurwerk doen. Steevast is het Merijn (M) die in de groepsapp de boel even opschut naar Pim (P).

M: ‘Wat is de bedoeling  morgen? Dit in verbinding met de culinaire hap’. P: ‘Morgen gaan we distels trekken en waar nodig de laatste elzen weghalen. Start 8.30 uur’. M: ‘Volgens mij was het maaien ook nog niet af’.

‘Maar de maaier wel’, antwoord Hans gevat (dit vanwege het ongelukje van de week ervoor, toen Merijn de maaier in de sloot reed). M: ‘Niet maaien, geen werk. Alleen koffie brengen. Wie neemt morgen een strandtentje mee om koffie onder te drinken?’.

Geen paniek Merijn het bleef lekker droog vandaag. Wanneer ik uitgewerkt thuiskom, ontploft de groepsapp van de foto’s en filmpjes die Merijn heeft gemaakt. Vaak schrijft de Brabander er ook nog een snedig woordje bij: ‘Het was weer zwaar, maar ook wel weer gezellig. Distels trekken, welke normale Nederlander doet dat. Nou wij wel. Ook deze week hadden we weer een paar afvallige met een k*tsmoes. Nou daar draalden wij niet om. Gezellig met zijn vijven koffie gedronken en lekker l*llen over die drie anderen. Daarna tot een uur of elf weer gezwoegd en toen was de morgen alweer om. Volgende week nieuwe kansen in de distels (ook voor die drie niet-komers). Iedereen een prettig weekend. De fotograaf’.

De koffietas nam ik deze week over van Merijn. In de koffiekan zit voor beide nog een bakkie. We zijn vroeg gestopt vanmorgen, dus hebben nog ff tijd om even bij te kletsen. Merijn bekent dat hij een slechte vrijdag had na het ongelukje met de maaier.

Een leermomentje, maar gelukkig het gaat weer goed met hem. Hij besluit z’n verslag zo: ‘Weet u wat ook zo mooi is van dit vrijwilligerswerk. Je houdt er vrienden voor het leven aan over. Mooier kan het toch eigenlijk niet. Over een aantal jaren onderhouden wij met zijn allen het tuintje van het bejaardenhuis. Drinken gezellig samen een bakkie met heerlijk eigengemaakte appelgebak, met slagroom. En zitten samen gezellig op een bankje oude koeien uit de sloot te halen. Hoe mooi wij het Kruiszwin natuurgebied bijhielden’.

Wijze woorden Merijn, hier sluiten wij bikkels ons helemaal bij aan!