Roeifiets tour naar ’t Gooi met toetje

Nooit te oud om nieuwe dingen te proberen. Polarsteps leek me een leuk alternatief om m’n reisavonturen vast te leggen. De app registreert gelijk de route die je maakt. Zal dit het einde van mijn vertrouwde WordPress blog zijn?

Net als vorig jaar combineer ik de jaarlijkse roeifiets tour met een rit door Nederland. In 2021 was Mirjam degene die de tour in de Achterhoek organiseerde. Deze keer was het Dennis die het estafette stokje had overgenomen en ons liet toeren in de Gooistreek. Hieronder mijn verslag die ik gedurende twee weken op Polarsteps heb gezet.

Donderdag 23 juni – vertrek vanuit Anna Paulowna>Limmen

Oef…. dat was nog eens lastig dat wegkomen. Voortaan toch maar een paklijst maken? Want hoewel m’n tassen uitpuilden, was ik toch van alles vergeten. Google maps wijst me aardig de weg, toch blijven wegenkaarten handig, maar dat moet je ze wel meenemen! Ook het groene boekje (natuurkampeerterreinen) mag niet thuisblijven mocht ik geen NTKC terrein pakken. Als ik voorbij Oudesluis rij, schiet me te binnen dat m’n brander nog thuis ligt, dus weer terug. Hierdoor kwam ik een tikkie later bij Ingmar in Alkmaar. Hier pakken we het terras bij café het IJkpunt, daarna naar NTKC Limmen. De bonenschotel wordt opgewarmd en het relaxen kan beginnen. Morgen naar de roeifietsers in Eemnes waar de traditionele toertocht is.

Vrijdag 24 juni – Limmen>Eemnes

Het vinden van de all-in camping in Eemnes was een ramp. Bij Muiderberg ging het nog goed, maar in de bossen bij Naarden Bussum stuurde maps me fietspaden op en liet me een uur rondjes rijden. Op een zandweggetje liep me touwtje eraf en dacht ‘ik ga naar huis’. Gelukkig uiteindelijk de camping gevonden.

Zaterdag 25 juni – ’t Gooi roeifiets tour

Dennis kreeg van iedereen de complimenten voor de perfectie organisatie. ‘Nee zegt hij, ik had een makkie, dankzij de catering van Wim en Sonja’. Dit stel op leeftijd had op een boerderij een pop-up camping voor een week opgericht. Te gast waren 9 deelnemers van de wandel-4daagse, daar konden de 27 roeifietsers gemakkelijk bij. Voor de meeste maakte hij de afsluitende barbecue. De helft bleef ook kamperen, waarbij je ook 2x een ontbijt kon bestellen. Lekker luxe. Ik vinkte alle mogelijkheden op het inschrijfformulier aan. Voor de route koos ik de 100 kilometer, 15 roetsers deden hieraan mee, de rest deed de 60 kilometer.

Zondag 26 juni – Eemnes>Huizen

Zondag zou een uitslaap dag moeten zijn, ware het niet dat de gezelligheid mij om 7 uur de tent uit jaagde. Ingmar zat in het zonnetje verderop met een potje thee in. Dan slaat campingbaas Wim op de kruik, het sein dat het ontbijt klaar staat. Wat een luxe! Babbelend met Jeanet kom ik amper aan eten toe.

Deze Franse die perfect Nederlands spreekt (ze woont nu in de buurt van Antwerpen) is een leuke tafeldame. Ze doet de wandel4daagse, maar fiets ook graag in andere gebieden. Met Ingmar heeft ze direct een klik als hij vertelt over ze voetreis dit voorjaar in de Morvan. Daarna is het afscheid nemen van de roetsers. Mirjam gaat als eerste op familiebezoek in Brabant.

Daarna gaan Roelof en Marloes terug naar de Veluwe. Dirk de enige belg, raakt bijna niet uitgepraat met Arend als het over molens gaat. Ook van hun neem ik afscheid. De bijzondere bananentas van Arend vallen op. Hij gebruikt een grote kanotas van de Aldi, die aan een kant handig is vastgebonden.

Z’n stalen roeifiets wordt nog niet als kampeer voertuig gebruik, maar dat gaat vast sinds dit weekend veranderen. Ook met mijn buren Wim en Sonja praat ik nog even na. De campingbaas verzorgde de catering voor hun pop-up camping voor één week. Straks pak ik m’n tent in. Lekker kalm aan want zondag hoort een rustdag te zijn. De rit gaat ieder geval naar een NTKC terrein. Huizen is dichtbij, heb ik meer zin om te roetsen dan wordt het Dronten.

Tsja, zondagochtend uitslapen dat was het plan, maar kijk naar buiten. Ik zie om 7 uur Ingmar in het zonnetje zitten in gezelschap van Mick, Roelof, Marloes en Johan. Zo’n gesprek doe ik veel liever dan gisteravond bij de barbecue waar iedereen door elkaar kletst. We doen een bakkie thee voorafgaand aan het grootse ontbijt dat om 8.30 start. Van campingbaas Wim mogen we flink tekeer gaan, alles moest op. Hij zou alles klaarzetten dan konden we onze eigen gang gaan. Daar had-ie kennelijk spijt van, want glunderend stond hij toch weer thee en koffie in te tappen… Na het afscheid van de roetsers, bleven Ingmar en ik tot 15 uur plakken. Ik doe de Brinta die lekker ging aanbakken (bodem pan is te dun). Daarna wordt het routeplannen. Roggebot NTKC in Dronten is 4 uur roetsen, dat wordt te gortig voor die luie aap. In een uurtje rij ik naar NTKC Huizen en zet m’n tent neer met uitzicht op zee. We staan er met drie anderen, waarvan de 78 jarige Kees in caravan de kampmeester is. ‘Ik mag geen kampmeester meer zijn’ , zei hij toen ik vroeg hoe laat het inschrijven was. Uiteindelijk heeft hij het toch gedaan, de arme Henk had kennelijk geen zin meer in … Toevallig gaan morgen de twee andere tentkampeerders ook naar Dronten, dat wordt dus knokken voor het beste plekkie.

Maandag 27 juni – Huizen>Dronten

Zondagmiddag was het nog erg aangenaam toeven  in Eemnes. De rit gaat naar Huizen NTKC is 13 km. een makkie! Rond 17 uur ben ik er op het mooiste plekje van het terrein, uitzicht gooimeer. Ik maak kennis met twee tentkampeerders: Peter uit Hoofddorp en Anton & Jenny uit Kamerik. Toevallig zijn ze ook van plan om maandag naar Roggebot te rijden. Het ritje vandaag was een tikketje saai, rechte wegen door de Flevopolder. In Dronten sla ik proviand in en begint het te miezeren. Buien rader geeft veel regen op, dus geef ik de roets nog even van jetje. Net als het flink regent ben ik er. Verdorie is de poort op slot. Ik ben de enige, dus eerst nog sleutels halen. Even later komen de andere kampeerders van Huizen en mag ik voor de eerste keer ‘kampmeester’ zijn. Morgen gaat de tocht verder oostwaarts.

Dinsdag 28 juni – Dronten>Zorgvlied

Alles zit mee deze reis, maar gelukkig blijft er toch nog wat ellende te beschrijven. Bij de Jumbo in Dronten was ik me behoorlijk te buiten gegaan aan lekkere spullen inkopen, met als hoogtepunt een halve liter blond bier. Met moeite kreeg ik die boodschappen in de bananen- en toptas. Het blikje bier werd er als laatste in gepropt. Na de ellende van de gesloten poort en in de regen de sleutel halen, ontdekte ik bij het tas uitpakken, dat het bier was leeggelopen in de tas. Zonde voor dat kostbare goedje…. Dan maar de vruchtensap bij de nasi schotel. Vanochtend is het gelukkig weer stralend weer. M’n tent heb ik 5 meter verplaatst, zodat hij in de zon kan drogen. Uiteraard raak ik met mijn buurtjes Anton & Jenny Admiraal uit Kamerik aan de praat. Ze hebben ook in Schagen gewoond en Anton werkte als geestelijk verzorger (dominee) bij Noorderhaven. Hun doel (en die van Peter, de andere kampeerder) om naar NTKC Zorglvlied te fietsen. Dit zit aardig op mijn route, maar het kan ook zomaar zijn dat ik in de buurt van Hardenberg terecht kom. Nu als een haas m’n tent inpakken, want ik wil niet weer als laatste het terrein verlaten….

Onderweg even opsteken. Als zelf voorziend fietser komt meestal mijn brandertje en fluitketel tevoorschijn. Tussen Meppel en Haveltje liet ik me bijna verleiden om bij Villa restaurant Kalkoven aan te meren. In combi met de drie oude kalkovens was er een chique nieuw restaurant met mooi terras.

Gelijk kwam er een overijverige ober naar me toe ‘waarmee kan ik u helpen’. Het opdringerig mannetje wapperde ik snel weg, een blik op de menukaart zag dat de villa ver boven mijn stand was. Gelukkig maar, want een kilometer verder zag ik weer een bordje bij een zorgboerderij. ‘Zelfbediening voor koffie, thee, cola en eieren’ . In die tuin heb ik even lekker opgestoken voor een iets andere prijs. Daarna was het nog een paar uurtjes roetsen om op misschien wel de mooiste NTKC terrein te komen: Zorgvlied in Drenthe. Morgen maar eens een extra luier dagje?

Op drie NTKC terreinen waar ik tot nu toe geweest, zette ik mijn tent op de plek neer, waar die ooit eerder had gestaan. De plekjes bevielen me en het geeft iets vertrouwd. Zo’n zelfde gevoel als de kleedkamer van het zwembad, altijd hangen m’n kleren op dezelfde plek… Om die sleur te doorbreken dacht ik: ‘doe eens gek, pak een andere plek’. Oei, zoiets is bij Zorgvlied heel lastig, want het terrein telt minstens tien schitterende plekjes. Uiteindelijk koos ik om helemaal achterin te kamperen. Vlakbij de vuurplaats, schaduw en zon en een royale plek met uitzicht. Te mooi om één dag te blijven, dus worden het er twee.

Met moeite kreeg ik met hulp van een aanmaakblokje het kampvuur aan. Toen de fik er goed in zat, kreeg ik gezelschap van de luitjes die me vanaf NTKC Huizen achtervolgen: Anton & Jenny en Peter. We leren elkaar weer wat beter kennen. Peter is ook 62, vrijgezel en sinds vier jaar klaar met het werk. Hij vertelde over zijn reizen naar o.a. China. Jenny heeft ook bij Midgard in Tuitjenhorn gewerkt. Wanneer het bier en noten op zjjn, duik ik erin. Het fikkie steken gaat morgen vast in de herhaling. Woensdag is opnieuw een zonnige dag. Eerst m’n boek van Jack Vance (Ogen van de overwereld) verder lezen, daarna de toerist uithangen of misschien krijg ik voor elkaar om eens helemaal niks te doen?

Donderdag 30 juni – luierdag Zorgvlied

Op zo’n luierdag toch even inventariseren wat voor tentjes er op Zorgvlied staan. De kampmeesters Rene en Cynthia uit Velsenbroek hebben een de Waard, type Burgemeester (zeldzaam type), de andere autokampeerders staan in de andere de Waard tent (voor mij onbekend type). Peter en Jenny hebben een lichtgewicht Vaude, met een handige hoge instap. Mijn trouwe MSR met roeifiets staat op verreweg de mooiste plek.

Vrijdag 1 juli – Zorgvlied>Ter Apel

Na zo’n dagje navelstaren mocht er weer geroetst worden. Op het rustige bosrijke terrein van Zorgvlied was het woensdag goed toeven, met als hoogtepunt twee keer fikkie steken. Slechts drie anderen kampeerders kon ik verleiden aan te schuiven bij het kampvuur. Vandaag gaat de reis naar Ter Apel, 80 kilometer oostwaarts. De zon schijnt en het voelt tropisch aan, met verwachting onweer tegen de avond. Daarom zit ik om 10 uur al op de roets en rij richting Diever en Dwingelo. Bij Spier over de snelweg naar Wijster.

Bij de dorpstuin van Mantinge even stoppen om de mooie kool, bonen en bladgroenten te keuren (niet jatten). De tuinbonen zijn rijp maar het oogsten mogen de dorpsbewoners doen. Een uurtje later rij ik de sfeerloze stad Emmen in. Alleen maar grote winkels in vierkante doos gebouwen. Tijd om google maps in te schakelen om de weg naar Ter Apel te vinden. Een afstandje van niks, maar maps stuurt me natuurlijk weer de onverharde paden op.

Rond 16 uur meld ik me bij Terra & Gerrit van Ecodorp Land van Aine. Terra ken ik van de organisatie van de ecodorpen netwerk weekeinden. Ze wijst me het kampeerveldje aan. ’s Avonds mag ik aanschuiven bij de gezamenlijke keuken ‘De Stoof’, waar pasta op het menu staat. Morgen ga ik helpen met stenen sjouwen en ’s avonds is er een swingfeest. Benieuwd of dat ouwe lijf dat allemaal kan trekken…?

Na de gezellige pasta maaltijd op het terras, geeft Gerrit een rondleiding over het grote terrein. Tot begin jaren tachtig was hier een joekel van een aardappelzetmeel fabriek. Inmiddels staan de bedrijfshallen tientallen jaren leeg. Wanneer ik later op google in tik ‘urban ter apel’, dan lees ik de historie en zie mooie foto’s van de vervallen gebouwen. Gerrit zegt dat het maken van fotoreportages een leuke inkomstenbron is voor hun. Achterin het terrein zie ik grote aarden wallen Er lig een hoge berg grond dat van een stukje afgegraven wal komt. Ooit dienden de wallen als een bassin waarin water opgeslagen werd. Op de bodem van dit meertje worden de eco-huizen gebouwd.

De fundering van het huis van Gerrit en Terra ligt er al, verderop is Pim bezig met een kleiner huis dat hij met hout en stro bouwt. Ik maak ook kennis met Mathijs die met vrouw en drie kinderen tijdelijk in een camper woont, ook hij heeft plannen om te bouwen. Er is nog gigantisch veel werk te verrichten. Gerrit is er luchtig over.. ‘We moeten niet alles tegelijk oppakken, we nemen de tijd ervoor en genieten van de mooie plek’. Wanneer we ’s avonds bij de picknick bank een bakkie thee doen, komt het voorspelde onweer. Dochters Frea en Astrid sturen via app een geinig filmpje als het regent op hun festival terrein. Bij mij steekt eerst de wind op, waarna in een uurtje een zootje water naar beneden komt. Door de beschutting vallen er gelukkig geen bomen op m’n tent, wel maak ik me zorgen over m’n roeifiets. De achternaaf is niet bestand tegen regen, hopelijk komt er geen water in.

Vrijdag 1 juli – werkdag op Ter Apel

Zonder schade heb ik onweersbui gisteravond overleefd. Vandaag gaat er geklust worden, maar eerst doen de werkers een kennismaking rondje. Naast mij zit Wilna die met haar vriend Jacques bekend is bij Rijk aan het Wad. Ze heeft ooit Josje onderweg ontmoet die hun aanraadde ook naar Wieringen te komen. Verder zie ik oude bekenden van het eco-netwerk, Gerrie en Susan. Jack is degene die uitlegt wat we gaan doen. Een sympathieke man, hij en zijn vrouw Fenna zijn aspirant bewoners. Er heerst een erg ontspannen sfeertje, we komen amper aan werken toe. Maar op de werkplek gekomen kan ik los gaan met bakstenen wippen. Er schijnen er een miljoen van te zijn, die ooit als bodem van de bassins dienden. Jack is geen slavendrijver, we stoppen regelmatig voor koffie/thee en soep. Wanneer om 15 uur een grote tak met donderend geraas naar beneden kom, stoppen we met de klus en praten nog een tijdje na.

Wat schaft de pot vanavond? Opnieuw geen bonenschotel, maar wordt verse groenten uit de tuin door Terra anderen klaargemaakt. Aan de picknick banken eten we met zo’n 25 ecodorpers gezellig samen. Ik zit bij Gerrie, die deels ook in Groningen woont. Tegenover me zit Rieks uit Erica een leeftijdgenoot die vaste vrijwilliger is en als ruil voor z’n werk altijd blijft eten. Hij verzorgt z’n beide ouders, maar wil graag ook later bij Aine komen wonen. Na het avondeten is de deelronde. We zitten in een kring en ieder die daar behoefte aan heeft deelt een ervaring of verhaaltje.

Ik vertel over mijn passie ‘stenen-wippen’. Bij Croon & Bergh zijn door mij honderden bakstenen uitgegraven en muurtjes van gemaakt. Bij Aine kan ik m’n lol op want hier liggen nog jaren werk te wachten. Op m’n campingplaats is intussen een tent bij geplaatst. Het zijn Ronald en Eefje uit Lelystad die met hun twee kinderen een paar dagen kamperen. Ze gaan volgende week in een yurt op het terrein wonen. Ronald is wedstrijdroeier geweest en geïnteresseerd in mijn roeifiets. ’s Morgens in de moestuin doe ik mijn ontbijt. Hier is Fenna bezit met onkruid wieden. Ze krijgt van mij de complimenten voor de tuin, waarvan Wim de aanstuurder is. De stokbonen en kolen staan er prima bij. Ook van haar krijg ik de uitnodiging vaker terug te komen. In september schijnt er ook een werkweek te zijn. Lijkt me erg, jammer dat Ter Apel zover  is…. Vandaag staat er 90 km. te roetsen, bestemming wordt het NTKC van Eenrum, waar ik vast Anton en Jenny weer ga ontmoeten. Leuk!

Zaterdag 2 juli – Ter Apel>Eenrum

In Ter Apel werd vrijdagavond uitgesteld carnaval gevierd, wat tot 1 uur ’s nachts veel herrie gaf. Toch was ik alweer om 7 uit de veren om in een rustig tempo de boel op te ruimen. De bewoners van Aine hebben een workshop ‘sociocratie’. Stugge Fredjan Twigt van ecodorp Bergen is de cursusleider. Wanneer ze om 10.30 pauze houden, wil ik net wegrijden. Nog even een bakkie en afscheid nemen van o.a. Terra en Gerrie.

Vandaag gaat de rit naar Eenrum, zo’n 85 kilometer. De stad Groningen wil ik mijden, maar raak voorbij Harkstede bij Lewenborg in de nieuwbouw Groningen verdwaald. Goed dat google maps er is, want wegwijs bordjes zijn er niet. Net als ik de stad uit ben, kom ik op de nieuwe fiets-snelweg naar Winsum. Dat rijdt als een speer! Bij Winsum is het gesneden koek, ik spreek op het fietspad naar Mensingsweer een paar vrouwen die het Pieterpad lopen. Om 17 uur doe ik het hek open van NTKC Eenrum en wordt gelijk begroet door de luitjes uit Kamerik. De vierde keer dat we elkaar op een NTKC terrein ontmoeten. Morgen zondag, rustdag en lanterfanten of slaat de onrust toe en verder trekken? We zullen zien, eerst vanavond weer lekker fikkie steken met twee jongens die ook net zijn aangekomen.

Zondag 3 juli – rustdag in Eenrum

Slaat vandaag de onrust toe en moet ik weer zo nodig verder trekken of vind ik die rust in Eenrum? Eerst maar even aan de loop voor inkopen bij de Coop. Vlakbij de haven aan de rand van het dorp zie een vrouw (Ellen van der Meulen)gehurkt aan het bessenplukken bij een moestuin. Ze vertelt me dat haar vriend (Max Heuser) de tuin tien jaar huurt van de gemeente, maar dat ze weg moeten. ‘Probeer er een dorpstuin van te maken, dan mogen je wellicht doorgaan’, geef ik haar als tip. ‘Sorry maar ik blijf plukken terwijl we praten’, verontschuldigd ze. ‘Vanmiddag ga ik met Max naar een kunstexpositie in Edam’. We praten nog wat verder over de tuin opbrengsten en de schrale grond die meer compost kan gebruiken. Ze denkt niet dat er veel hulp vanuit het dorp komt.

Haar hartsvriendin (Margot Laponder) is verhuisd naar een ecodorp in Ter Apel. ‘Dat is toevallig, daar kom ik net vandaan. Wanneer je naar Margot ga, doe dan de groeten van die roeifietser’, zeg ik en nemen afscheid. Teruglopend van de winkel maak ik van de tuin nog wat foto’s. ‘Even de journalist spelen denk ik’. De buurman staat buiten. ‘Weet u wat er met die moestuin gaat gebeuren?’. Het blijft een stugge Drent te zijn die al 20 jaar in Eenrum woont. ‘De tuin is van Max een beetje bijzondere man. Kijk daar loopt hij met die zonnehoed’. Ook met paradijsvogel Max raak ik aan de praat en zet hem op de foto. Als je meer van me wil weten, op internet staat een filmpje van mij, zoek ‘dansende dekens Eenrum’: zie dit filmpje.

Maandag 4 juli – Eenrum>Nij Beets

Kunst en cultuur staan nog op een laag pitje. Zaterdagavond had ik de kans om in de Roode Haan een concert mee te maken van Danya Kurz, een folkzangeres uit Amerika. De stilte in Eenrum en het kampvuur wonnen het. Vandaag gaat de rit (75 km.) naar de beelden atelier van Marieke van Leeuwen in Nij Beets. Samen met haar man Loys (Aloysius) is het een gastvrij NTKC lid, die hun tuin beschikbaar stellen. Twee keer heb ik er gestaan, dus is de ontvangst vertrouwd. Achterin de boomgaard bij de handige picknick bank sla ik m’n bivak op.

De stijl van Marieke’s kunst spreekt me zeer aan en past in het fantasy boek van Vance dat ik lees. Veel verkopen doet Marieke kennelijk niet, want er staat nog veel bekend werk. Twee jaar vertelde ze dat ze een metaal lascursus volgde. Trots laat ze het resultaat in haar tuin zien: een staande frame met beelden en een prieel. Van onderuit zie je dat ook hier keramiek in verwerkt is. Zie ook haar site.

Vandaag worden er weer alle records gebroken1 Ging ik gisteren rond 11 uur pleite, hier in Nij Beets ga ik het nog bonter maken.. Het plan is om niet gelijk naar huis te rijden, maar nog een tussenstop te maken: de natuurkampeerterreinen van Stiens of Slappeterp, zijn maximaal 50 km. roetsen, dus tijd zat. Intussen zit ik al aan een tweede bakkie koffie. De eerste kreeg ik van Aloys  en Marieke aangeboden: ‘Gezellig, dan bied ik mijn picknick bank bij jullie achter in de tuin aan’. Zo leer ik m’n campingbazen een beetje beter kennen.

Twintig jaar terug kocht het echtpaar het boerderijtje en bouwden er een atelier bij. Bij Marieke moest het roer om, ze was het P&O werk zat. Docent economie Aloys kon ook vanuit Nij Beets werken en het kinderloze stel vertrok naar het platteland. Het schilderen en beelden maken werd voor Marieke een uit de hand gelopen hobby. In haar atelier en in de tuin voel ik meer zeer vereerd om hier van te genieten. Bij m’n vierde bezoek Brigit maar eens meenemen?

Dinsdag 5 juli – Nij Beets>Slappeterp

Twaalf uur vertrok ik uiteindelijk bij het gastvrije stel in Nije Beets. De minicamping & theetuin van Slappeterp zou het volgende doel worden. In Akkrum doe ik een lange pauze. Bij de supermarkt spreek ik een Vlaams stel uit Antwerpen dat met een gehuurde boot door Friesland trekt. Bij de dranken gedeelte zie ik ze weer: ‘hier moet je zijn voor Belgisch bier’. Op het dooie akkertje verorber ik op een bankje het pas gekochte lekkers, kijkend hoe bouwvakkers in no-time een dak op een huis zetten. Daarna tik ik Beers in op m’n navigator. In de buurt van de Zwette woont mijn heldin Alowieke (gewortelde nomade), haar blog volg ik wekelijks.

Eigenlijk had ik haar willen bezoeken en wellicht m’n tent op het terrein bij boer Jochem willen zetten. Roetsend langs de Zwette zag ik aan de overkant wel een plek waar Alowieke zou kunnen wonen in haar zelfgemaakte huifkar Zie ik haar zojuist geconstrueerde vlot? Maar om er te komen zou ik terug moeten. Achteraf bleek dat wel de plek te zijn waar Alowieke woont, het is eco boerencamping De Swetteblom.

Ik stop in de buurt als ik een wandelaar zie. Met de man volgt een lang gesprek over ‘het moeten blijven werken en de zin van het bestaan’. Hij vertelt dat-ie 63 is, al jaren in ploegendienst bij DE-koffie werkt en het liefst vandaag zou stoppen. Ik vervolg m’n rit langs de Zwette totdat ik bijna bij Leeuwarden ben. Ellende, drukte en veel teveel wegen en raak het spoor bijster. Wat duurt die weg naar Slappeterp lang! Hoewel het zonnetje schijnt is de wind soms nijdig hard tegen. Om half 6 meld ik me bij de receptie..

Voor slechts 12 eurootjes mag ik op deze super luxe camping een nachtje kamperen. Op het trekkersveldje staat alleen Jannie. Ze zit bij de picknick bank te lezen en we babbelen wat over onze reis. Ze doet een rondje Nederland in haar eentje fietst. Morgen ga ik richting de afsluitdijk, dan stap ik in de bus. Lekker vooruitzicht, zo’n gratis ritje over de dijk, zonder last te hebben van tegenwind….En dan woensdag thuis?

Woensdag 6 juli – Slappeterp>huis

Seks, bier en rumbonen. Helaas ik kreeg het niet toen ik de route naar Sexbierum nam, maar spijt heb ik er niet van. Met weemoed verlaat ik de mooie camping in Slappeterp en raak nog aan de praat met de eigenaar van een schitterende De Waard Albatros.

Ook mooi van vorm is de kop-hals-romp boerderij bij Reid:

Daarna gaat de route nu eens niet via Franeker, maar via Harlingen. Net voordat ik de stad in rij, zie ik in Wijnaldum een een bloementuin waarin een paar vrouwen aan het werk zijn. Even stoppen voor een krentenbol en van tuinster/oprichtster Sien van Pluktuin Pluk wad krijg ik een rondleiding. Een jaar terug is ze met de school- en bloementuin gestart. De hectare grond hebben ze in bruikleen van een boer.

Het perceel ligt vlakbij de kerk die op een terp staat en heeft een archeologische status. Er mag niet op gebouwd worden en geen bomen geplant. Van Sien krijg ik de sleutel om het gebouwtje naast de kerk te bekijken. Hier is een tentoonstelling van fondsen en informatie over de terp. In 1953 kreeg Wijnaldum veel bekendheid toen er een gouden jasspeld uit de vroege middeleeuwen werd gevonden. Bij Kornwerderzand neem ik de bus over de afsluitdijk. Intussen is het harder gaan waaien en trekt de lucht dicht. Tijd om naar huis te gaan!