Onverwachts kwam er in mei een leuk bericht uit de Achterhoek. Miriam uit Eibergen stuurde een mail: ‘Gaan jullie mee op roeifietstocht?’. Gericht aan de oud deelnemers van het EK-roeifietsen en liefhebbers van deze machtig mooie sport. Nou, daar hoef ik niet lang over na te denken. Vorig jaar werd door corona de geplande tocht in Brabant (Fijnaart) van de agenda gehaald.
Uiteindelijk deden er zaterdag bijna dertig roetsers mee aan het roeifietstreffen dat door Miriam en haar Marius perfect was georganiseerd. Voor het kamperen had zij een aantal veldjes geregeld bij camping ’t Scharveld in Haarlo. De start en nazit was bij de ijsvereniging in Eibergen. Alles draaide natuurlijk weer om de korte en lange toertocht met als tussenstop en lunch bij de kruidenhof in Mallum.
Omdat ik toch royaal in m’n snipperdagen zit, besloot ik de rit heen en terug naar de Achterhoek op de roets te maken. Het zou geen gemakkelijke rit worden. Woensdag tot en met vrijdag was het tropisch warm weer. Daarom deed ik de rit naar Haarlo (200 km.) in drie dagen, maar kwam vrijdags uitgewoond met keelpijn aan.
M’n herrie-makende achterwiel (door water in naaf) baarde me extra zorgen. Van roetsdokter Derk Thijs kon ik een reservewiel lenen, waardoor ik de rit en terugtocht zonder problemen kon rijden. Echter de zere strot bezorgde me zondags een zware rit. Eigenlijk was het plan om samen met Fred in twee dagen naar Middelburg te roetsen, dinsdag achterwiel wisselen bij Derk en woensdag terug naar huis.
Na twee uur in het zog bij Fred wist ik: dat gaat het niet worden. Bij Doesburg nam ik afscheid en besloot naar het noorden af te buigen. Maandags zou er nog een stevig buienfront overtrekken. Dat gaf mij extra rust op mini-camping ’t Hofke langs de IJssel. Het weer klaarde maandagmiddag op. M’n natte kampeerspullen pakte ik in en reed solo naar de NTKC Roggebotstaete in Dronten.
M’n laatste en leukste overnachting was dinsdag bij het NTKC gastvrijterrein van Marieke & Aloys in Nij Beets. In hun achtertuin bij de picknick bank onder de fruitbomen, genietend van de keramieke mystieke beelden van Marieke van Leeuwen.
Ook op de heenreis trof ik top adressen om te kamperen. Woensdag op natuurkampeerterrein Drie in Ermelo. Door corona was het trekkersveld nog niet open. Zes tentjes waaronder die van mij hadden hier maling aan. Lekker zo’n gratis overnachting.
Daarna had ik donderdag met Ingmar afgesproken elkaar te ontmoeten bij de NTKC terrein De Valkenbelt in Lochem. Ik ben er vroeg in de middag en zet m’n tent bij Ingmar onder de bomen. Het zorgt dat we een berisping krijgen van de kampmeester die vond dat we erg dicht bij hun stonden. Eigenlijk had de dame gelijk, maar de pufhitte zorgde dat we een boom kozen die inderdaad wat dichtbij hun tent stond.
Terugkijkend weer een oergezellig roeifietstreffen. Een reünie van oud EK’ers en nieuwe gezichten. Germ met zijn zoon Jitse waren voor het eerst van de partij en trots kon Germ zijn zelfgemaakte carbon achter koffer showen. ‘Welk merk is dat, waar koop je die?’ Dat moet voorlopig een mysterie blijven…
Epiloog, zondags een week later: Lezend in een boek dwalen mijn gedachten af naar mijn belevenissen. Het is zondag 27 juni 12.30 uur, precies een week terug kwam ik in gammele staat aan op camping ’t Hofke bij Doesburg. Even terug had ik afscheid genomen van Fred, mijn lijf heeft het af laten weten. Campingbaas Janny vraagt waarom ik al zo vroeg in de middag een plek zoek. ‘Het is mijn lijf die even rust nodig heeft’ zeg ik met een krakende stem. ‘Een opgelopen verkoudheid na een aantal pittige fietsdagen’ geef ik haar als reden. ‘Dus geen corona hoor, ik ben gevaccineerd’. Net nadat ik m’n tent heb opgezet, komt er een ander fietsstel op de camping en vraagt of ze naast me mogen staan. Ik ben de moeilijkste niet: fietsers onder elkaar altijd goed. Om 14 uur duik ik m’n tent in voor een middagdutje. Even later hoor ik een man zeggen: ‘Dat is toevallig, daar staat ook een roeifiets’. Later spreek ik de man (dhr.van Rijn) die ook roeifietser bleek te zijn. Door botkanker is z’n been geamputeerd, dankzij zijn roeifiets (CVT) kon hij toch blijven fietsen. Het gesprek verloopt lastig, want mijn stem is bijna weg. Wat een ellende, ik mag zo graag even kletsen. Zittend in m’n stoeltje amuseer ik me over de gesprekjes van de andere campinggasten. Minicamping ’t Hofke bestaat uit één veld. De caravans, campers en tenten staan in een cirkel en ieder houdt elkaar in de gaten. Een oude VW camper neemt een plek in bij de knotwilgen. Hun buren hebben een nieuwer type VW camper en al snel ontstaat er een amicaal gesprek. Mijn buren een vitaal fietsechtpaar wil ook dolgraag kletsen, maar door die rottige keelpijn lukt mij dat niet. ’s Avonds trek ik twee biertjes uit de koelkast en drie euro gaan in het geldpotje. Maandag regent het pijpenstelen en kan ik lekker in mijn boek van Marian Rijk ‘Eeuw in versnelling’ lezen (aanrader!). Rond 13 uur klaart het weer iets op, ik pak ik m’n natte tent in en vervolg m’n weg naar het noorden. Zo’n rustdagje heeft me goed gedaan!
Voor de volledigheid een overzicht van roeifiets treffen:
2008 Klarenbeek en 2012 Hoog Soeren: rondje Veluwe (Roelof en Lies de Jong)
2014 (6-7 juni) Anna Paulowna:, rondje Kop van Noordholland (Cor, Ingmar en Piet)
2015 (6-7 juni) Aduarderzijl:, rondje Groningse hoge land (Miriam en Wilbert)
2016 (11 juni) Zeeland: 30-jarig bestaan roeifiets (Derk Thijs en Caroleen)
2017 (1-2 juli) Almere: rondje Flevoland (Theo en Annemieke Homan)
2018 (30 juni/1 juli) Auverne/Frankrijk: te gast bij Reinier Bloem
2019 (15 juni): Leimuiden: (Bartel Lamers)
2021 (18-19 juni): Eibergen: rondje Achterhoek (Miriam & Marius)
2022? Fijnaart: Zuidwest Nederland(Edwin Matthee)