Voor een entree van 65 euro was ik nooit naar het Geschiedenis Festival in Haarlem gegaan. Maar als vrijwilliger wilde ik dit wel eens meemaken. Dochter Astrid had me verleid, zij was op deze manier al voor het vierde jaar op rij voor noppes binnengekomen.
Onze taak als vrijwilliger was zaterdag een makkie. Zaalregisseur Astrid en zaalwacht Cor, beide in de Van Beinumzaal van de schouwburg. Ingedeeld voor het ochtendprogramma, dus 2 voorstellingen. Organisatorisch liep het op rolletjes, dus hulp bij de kaartjes scannen was niet nodig, terwijl de 2e lezing door ziekte uitviel. Van het uitgebreide middagprogramma konden we dus volop meegenieten!
Het Historisch Nieuwsblad organiseerde dit festival voor de 5e keer en had als uitsmijter ’s avonds een muziekoptreden in petto: een Bigband met Leoni Jansen en Vincent Bijlo. Voor mij was dit het absolute hoogtepunt van het festival. Leoni, die ik vaker live heb zien optreden, zong een variant op ‘Times are changing’ van Bob Dylen. Nog mooiere en imposanter vond ik het nummer ‘Sorry’ (zie filmpje hieronder).
De geschiedenis bewijst dat ‘veranderde tijden’ soms ook ‘herhalende tijden’ zijn. De lezing en proeverij van culinair historicus Manon Henzen ging over ‘eten in de Tweede Wereldoorlog’. Door een tekort aan vlees, kwamen er boekjes uit als ‘Teelt voedingsgewassen in eigen tuin’. Dus verbouwden de mensen zelf hun aardappelen, bonen en groente en werd er geleerd om eten langer te bewaren. De eetbare natuur: lekker en gezond, ook nu volop in de aandacht! Onkruiden als brandnetel en zuring of noten en tamme kastanjes zijn prima eetbaar.
In de hongerwinter werden tulpenbollen gegeten. Manon had ze voor ons om te proeven….. smullen! Ik laat haar een copy van het artikel zien ‘Een culinaire speurtocht naar de tulp’ vanwege het nieuwe kookboek van Johanna Huiberts. Tulpen eetbaar, mits ze biologisch zijn geteelt.
Met Astrid beleef ik een gezellige en leerzame dag in Haarlem. In de grote zaal luisteren we naar Herman Pleij over ‘de seksuele revolutie in de Middeleeuwen’. Hij begon geestig, maar voor mij raakte Herman op teveel saaie zijsporen. Z’n verhaal kon me niet meer boeien en Astrid zag een snurkende vader naast zich zitten. Hoe het was om in een lange rij wachtende mensen te staan, konden we ook ervaren. Voor de lezing ‘DDR, de val van de muur’ stond voor de Waalse kerk zo’n 140 wachtende voor ons. ‘Dan maar naar het Teylers museum, hopelijk is het daar wat rustiger’.
Hier hoorde we burgemeester en historicus Jos Wienen leuke legenden vertellen over Haarlem. Vol trots beweerde hij dat Haarlem in veel de oudste was. Zeker het nog in werking zijnde stadhuis. Iets minder zeker was de legende van de verovering van de oude stad Damietta, waarbij de dappere Haarlemmers de ketting zouden hebben doorgezaagd om de stad te kunnen innemen. In het Wapen van Haarlem zou deze heldendaad nog te verklaren zijn.
De lezing die daarop volgde was ‘Vrouwen in het oude Rome’ van Saskia Stevens. Die kon mij minder boeien, waarbij m’n oogleden erg zwaar werden. Helaas was dat bij het thuisfront niet geheim gebleven. Brigit liet me een app van Astrid zien: ‘Ik neem hem nog eens mee….en nu is-ie in slaap gevallen….’.
Voor mij was het toetje het hoogtepunt van het Geschiedenis Festival met een geweldig optreden van Leoni Jansen, Vincent Bijlo en het Konrad Koselleck Bigband, hier zingt Leoni het nummer Sorry:
Één reactie op “Ook ’times are changing’ bij Geschiedenis Festival!”
Was zeker een leuke dag!