Paradijsvogels, meestal ontmoet ik ze op m’n reizen. Maar als je goed kijkt vind je ze ook in het gewone leven, dicht bij huis. Sinds oktober woont Yoka in een Ger (Mongoolse ten) bij de Michaëlshof. Langzamerhand leer ik Yoka beter kennen. Woensdag op de tuindag werden we ‘Feestboek-vrienden’ en nieuwsgierig als ik ben dook in haar ‘sociale media’…
De computer ging dit weekend aan, even kijken op Facebook… Zo! die is behoorlijk actief! Maar sinds Yoka bij de Michaëlshof woont, is ze ook gestart met de besloten groep ‘Levendig leven op de grens van land en water!’. Ondersteund met prachtige foto’s schrijft ze’: Wij laten jullie meeleven via deze groep met kip en knol, drum en olie, zilte lucht en stormwind, potlucks en kampvuur, zweethut en al die andere zaken van een prachtig en levend stukje moeder aarde. Wees welkom, voel je welkom‘.
Eén van de mooie eigenschappen van de opgeruimde Yoka is dat ze graag opruimt. Geweldig, want bij de Michaëlshof ligt veel zwerfafval. Naast ruimen is ze ook van het schoonmaken. Ze schrijft: ‘Vandaag poetsbeurt wc’s ondernomen,. een hele uitdaging, Rene deed gezellig mee naast me met keukenpoetsbeurt (is ook gelijk de gezamenlijke keuken) daar viel en vloekte wel van alles trouwens in die keuken, kwee nie hoor.. kwam misschien door heftige muziek, ik stelde nog een relax muziekje voor, zennnn, maar dat schijnt niet te werken bij Re, ehhh mannen, vond de geluiden wel vermakelijk, af en toe kijken of ie gered moes worden, maar dat viel wel mee ‘.
Ze probeert het vak van tuinder ook onder de knie te krijgen. Ze twijfelt nog wel eens bij het wieden of het onkruid is of een dode koolplant (ze weet dat dit nu spruiten zijn). Met Mirjam ging ze planten, ze legt uit: ‘Knoflook planten, nee , niet op mijn manier *pleur je teentjes in de grond *, Nee, onkruid wieden, omspitten, met drietand er door heen, touwtje langs, met 1 tand erdoorheen, stokjes elke anderhalve meter, hehe er mag geplant worden….’
Naast leuke stukjes, verrast Yoka mij op mooie foto’s van de omgeving. Ze lijken soms op die van Wieringer fotograaf Kenneth Stamp, die vanuit Schotland in 1984 in Hippolytushoef kwam wonen, meer over Kenneth te lezen op: Wieringernieuws
Yoka is lyrisch over haar prachtige plekje Vatrop. Hier is geen zeedijk nodig, dus je kijkt direct op de Waddenzee. Of het uitzicht naar de andere kant: het dorpje Oosterland.
Yoka schrijft bij de foto (met sepia effect): ‘Beroemd kerkje waar ik ook op uitkijk is de Michaëlskerk, een romaanse kerk uit de 11e eeuw . Er wordt gesproken over een klooster dat bij het huidige gehucht Vatrop gelegen heeft. Tussen het klooster en de kerk zou een onderaardse gang lopen. De monniken konden met hun kostbaarheden door de gang vluchten in geval van plundering door de Noormannen. Er is naar de gang gezocht, maar niets is gevonden‘.
Over haar spirituele eigenschappen schrijft ze: ‘Een Druïde ben ik, en een Druïde werd ik niet uit een boekje. Het Druïdisme zit in me en ik ben het gaan leven, in en met de natuur. Druïde zijn is geen geloof of religie maar een levensovertuiging en een natuurspiritualiteit die me verbindt met moeder aarde en met mijn plek in deze wereld‘. 
Met de volgende openhartige woorden besluit ze haar verhaal: ‘Het niet leven in de weggooi maatschappij en vooral, m’n eigen pad kiezen en leven, wat mijzelf ook steeds weer terugbrengt naar Avalon. Ik heb me verdiept in Oosterse religies, vaak erg mooi en zeer geschikt voor het Oosten. Ik voel me na vele jaren onderzoek toch meer thuis in de cyclus en het ritme van m’n eigen natuurlijke omgeving met de bomen en de planten om me heen en met een ode en respect aan de oude religies van deze landen‘. Paradijsvogel Yoka (mooi mens): ik blijf je volgen!