Grote kampeer trektochten zitten er dit jaar voor mij niet in. Het laatste tripje was in juni, toen na de lockdown de campings weer open gingen. Ik vierde dit met Ingmar en ging op de roets langs drie NTKC campings. Nu de fantastische zomer 2020 z’n laatste zonnestralen geeft, greep ik de kans om nog drie dagen op de roeifiets Noord Holland te verkennen.
M’n reisvriend Ingmar heeft me voor dit korte ritje zeker geïnspireerd. De levensgenieter roetste in augustus twee weken kriskras door Nederland langs de NTKC campings.
Hij was nog maar een week thuis om op 3 september met z’n tweede tocht te starten. Z’n roeifiets bleef thuis, op z’n vijf-tenen-schoenen ging hij het Pieterpad lopen. Dagelijks laat hij op Facebook mij genieten van z’n belevenissen. Voor de niet-FB’ers, onderaan een overzicht van berichten van Ingmar. Zoals: ‘Ik liep een beetje te houterig naar mijn gevoel. Traag vet in de gewrichten? Wie weet‘. En een paar dagen later: ‘Vanmorgen werd ik door de zon gekust, werden mijn voeten door een bospad gemasseerd. En een boom zei ik hou van jou tegen mij. Ik voel me er rijk bij alsof ik de rijke bramenplukker was uit het sprookje van Godfried Bomans’. Het gaat Ingmar niet om veel kilometers te maken, lekker langzaam is zijn parool. Kalmpjes aan, daar ga ik een voorbeeld aan nemen.
Donderdagavond vertrek ik voor een ritje van 20 kilometer naar Burgerbrug. Het wordt in het wild-kamperen op mijn werkadres: zorgboerderij ‘Croon en Bergh’. Zo kan ik vrijdagochtend gelijk aan het werk met de vrijwilligers Gerjan en Abel. We zorgen ervoor dat het kolossale houten beeld van Carlos een mooie plek krijgt.
Vrijdagmiddag ga ik naar de NTKC in Limmen. Een makkie; 30 kilometer dwars door Alkmaar en het Heilooër bos. Door het mooie weer tref ik veel kampeerders in Limmen. Vier sleurhutten en achterin op het tentenveldje drie fietskampeerders. De zon schijnt uitbundig, dus wordt het lekker luieren en lezen. Voor het eerst komt m’n Helinox stoeltje van pas: jaren dacht ik zonder zo’n luxe gadget te kunnen, maar wat een genot zo’n ding! Via dochter Marijke kon ik hem lenen, maar of ze hem ooit terugkrijgt….?
Zaterdag gaat het luieren in de tweede versnelling. M’n plannen voor een wandeltocht of bezoek aan de biep van Heiloo kieper ik overboord. Ik duik weer in m’n boek om energie op te doen voor de volgende rit: 35 kilometer naar natuurcamping ‘Schoonenberg’ in Driehuis. De laatste overnachting, want zondag rij ik naar het atletiekveld van Haarlem om Marijke, Niels en Josephine te ontmoeten. Later krijg ik een foto, waarbij ik ben gespot. Typerend voor deze tocht: luierend op het veld.
Zondag roets ik de ‘monstertocht’ van 80 kilometer: Haarlem via pontje Buitenhuis terug naar huis. Even bij kanocentrum ‘Arjan Bloem’ in de Wormer rondneuzen. In Driehuizen is het tijd voor een koffiestop.
Op een veldje zie ik een mooie trekkerstent staan: een ‘De Waard Oeverloper’. Hij is van Sebastiaan, een NTKC’er (en ligfietser) die ik eerder heb ontmoet. Dan is nog een paar uurtjes roetsen naar huis. Via Driehuizen, Stompetoren en Oterleek kom ik door dorpjes waar ik zelden rij.
Voorbij Schagen doe ik nog een straatbiepje aan. Ik heb mazzel, scoor een goed reisbooek: Kristina Paltén, Alleen in Iran. Over een Zweedse ultraloopster, die op haar eenendertigste hardlopen van lange afstanden als medicijn ontdekt heeft en besloot om Iran van west naar oost al hardlopend te doorkruisen om een brug te slaan tussen westen en islam. Dan maak ik nog m’n eerste foto, de ondergaande zon geeft een mooi schaduwbeeld van m’n roeifiets. Helaas m’n wereldreis lekker langzaam door Noord Holland zit erop.
Zo’n rit was ook vier dagen zonder internet. Vooral nieuwsgierig ben ik naar Ingmar’s reis. Hoe ver is-ie met het Pieterpad….?
Ik lees dat hij zondag’s in Drenthe loopt in de buurt van Coevorden. Met z’n hangmat is hij bij Camping ‘Kampjes aan’, dat klinkt goed!
Hieronder zijn dagboek Pieterpad, dat hij met foto’s deelt op Facebook:
3 sept. Schapen op de Pietersberg. Het Pieterpad is gemaakt door twee vriendinnen, Bertje Jens en Toos Goorhuis-Tjalsma die elkaar lopend wilden opzoeken. De ene woonde in het zuiden en de ander in het noorden. Dat was nog in de tijd dat voor een LAW-route naar Engeland of Frankrijk moest gaan. In Nederland waren die er in de jaren 70 nog amper. Het Pieterpad is in de loop der tijd uitgegroeid tot een klassieker. Dank aan Bertje en Toos! Heb je ook zo’n vriendschap met wie je samen een wandelroute wil creëren? Met wie? En van waar naar waar?
4 sept. Naar het Finisterre van het noorden. Ik loop het Pieterpad van zuid naar noord. Zo kom je de wandelaars tegen die naar het zuiden lopen. Dat is logisch. De “meseta” is in dit geval het plateau van Margraten. De Limburgse meseta! Het voordeel van het bewandelen van het Pieterpad is het royale aantal pleisterplaatsen. Zo kwam ik vandaag langs Tivoli vlak voor Berg en Terblijt. Prima vlaai! Kwam goed uit want het motregende nagenoeg de gehele dag, en het was te warm om een regenjas aan te trekken. Dus dan maar doordampen in mijn Odlo hempje. Onderweg kan ik ruimschoots de tijd nemen om na te denken over waar het Finisterre van het noorden ligt. Noordpolderzijl misschien? of Lauwersoog? En dan de boot naar Schier pakken. Ik kan zelfs nog doorfantaseren over doorlopen over de Haervejen(DK) Kungsleden en via Sarek door Lapland naar de Noordkaap. Mwahh! Fantasie is grenzeloos. De realiteit gebied dat ik nu lekkerin mijn hangmatje lig met een bekertje Merlot en mezelf getrakteerd heb op twee muntjes douchen op de camping.
5 sept. Mijn wandeldag was vandaag wat korter dan ik gepland had. Ik liep een beetje te houterig naar mijn gevoel. Traag vet in de gewrichten? Wie weet. Het gaat om de reis en niet om het doel heb ik wel eens gelezen. Zodoende kom ik op de stadsboerderij van Wendy en Rogier in Sittard. Op een binnenplaatsje met een yurt en een paar caravans en een camper. Daar hang ik naast de droogmolen en schommel met boksbal. Fijn dat ik hier de keuken mag gebruiken want mijn spiritus waar ik normaal op kook was op. Dit is weer zo’n verrassende ontmoeting op reis.
6 sept. Ik ben vandaag van Sittard naar Montfort gewandeld. Een afstandje van 23 km. En ik liep als een zonnetje!! Hartslag ademhaling gevoel en denken helemaal in balans. Die koude kroket in dat broodje in Echt veranderde daar niks aan. Een diepvrieskroket moet toch echt 8 minuten in het vet liggen te spartelen barman! Mijn humeur is als ik wandel helemaal goed. De camping in Montfort waar ik ben aanbeland is gelukkig niet zo aangeharkt dat er geen geschikte bomen zijn voor een pipo met een hangmat. Tja de Coop in het dorp was nog open en een biertje drinken voordat ik eten gekookt en gegeten heb valt er nogal lekker in!
7 sept. Vanmorgen werd ik door de zon gekust, werden mijn voeten door een bospad gemasseerd. En een boom zei ‘ik hou van jou’ tegen mij. Ik voel me er rijk bij alsof ik de rijke bramenplukker was uit het sprookje van Godfried Bomans.
8 sept. Als je wandelt sta je stil bij de dingen. Van Swalmen naar Velden . Tot Tegelen een prachtig groot bosgebied. Door de stad Venlo heen met alle prikkels en drukte van dien is niet waar ik zo blij van ben. Veel asfalt dan en ik schroef mijn tempo dan op om snel weer de stad uit te zijn. Een van mijn favoriete dingen die ik altijd meeneem op wandeltochten is mijn spiritusbrander. Een klein ding en het weegt bijna niks. Altijd lekker om tussendoor waar je ook bent een soepje te maken. Zo’n spiritusbrander is ook heel erg makkelijk zelf te maken van een colablikje. Zoek maar op joe-tjoep naar diy alcoholburner!
9 sept. Ik slaap hoog en droog. Iedere keer als ik langs het Pieterpad op een camping aankom is het een verrassing of er bomen staan. Waar ik met mijn hangmatje terecht kan. Ik werp van te voren meestal wel even een blik in de verte. Gisteren was dat bij een boerderij waar ik een niet gebruikte inrit zag bij een ijzeren hek met spijltjes.Direct grenzend aan het PP vlakbij het dorp Velden aan de Maas. Vandaag ben ik tot Geysteren gekomen omdat de camping in Wanssum onverwacht gesloten was. En in het bijenhotel was helaas geen plek voor mij. Dan maar even doorkachelen naar Geysteren. Twee bomen is genoeg.
10 sept. Love shine a light! Vanmorgen in het bos bij Geijsteren langs de Oostrumse beek. Voor geluk hoef je je niet te moeilijk over doen! Nu hangt mijn hangmat in de buurt van Afferden. Morgen richting Groesbeek. Pieterpad is hupsakee…… Pieterpad is jippiejee
12 sept. Warme slaapzak! Ik heb een tussendoor gedaan . Even naar huis om een andere warmere donsen slaapzak op te halen. En natuurlijk daarna met frisse sokken en ondergoed op pad.Terug gekomen bij Milsbeek heeft de natuur mij weer aardig te pakken. Sprekende bomen, water dat spiegelt en wolken die voorbij drijven. In Groesbeek op boerencamping zijn er helaas geen hangmatbomen. Dus moest ik even improviseren op de grond. Dat is ook geen probleem hoor. Als je wandelt slaap je altijd goed.Ik snurk ook als een draaiorgel, dus de buren kunnen meegenieten. Slaapwandelen daar doe ik niet aan hoor!
13 sept. Nur wo man zu fuss war, war man wirklich! (Goethe) Op het wonderschone Pieterpad!
14 sept. Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan. Vroeg op! Om de te verwachten middagwarmte voor te zijn. 7.15 wandelde ik al over de dijk richting Tolkamer. Dit is niet het meest interessante stuk Pieterpad moet ik bekennen. Verkeer wat langs je heen raast. Ik heb er naast een betonfabriek, een palletfabriek en enkele scheepswerven kunnen bewonderen. Vanaf Hoch Elten is het klimmen geblazen en heb je tot Braamt aan toe weer bos. Braamt is een Achterhoeks dorp met een klein winkeltje voor de nodige mondvoorraad.
15 sept. Om te janken zo mooi! Ik krijg vanmorgen een bericht dat een van mijn collega’s is overleden. Ik ben een beetje van slag daar door. Soms lopen de tranen over mijn wangen en tegelijkertijd vind ik alles om me heen zo mooi. A thing of beauty is a joy for ever. Ik prijs me gelukkig dat ik het Pieterpad bewandel en het lopen geeft me de ruimte om het verlies te verwerken. Bij iedere stap en iedere uitademing voer ik iets af via mijn voeten naar de grond. Dag Ron! Fijne lieve collega rust zacht!
16 sept. Op de etappe van het Pieterpad tussen Zelhem en Laren kwam ik in een schaapskudde terecht. Schaapsherder Harrie liet me zien hou hij de hoefjes kapte, een mank schaap met een snijwond behandelde en de maden van de strontvliegen uit de aars van het dier verwijderde. Dit laatste is niet zo fris om te zien vlak voor het eten. Maar voor het schaap heilzaam. Boeiend om te zien. Er blijkt ook een opleiding voor schaapsherder te zijn. Ik kampeer nu achter de boerderij ‘Nieuw Amtink’.
18 sept. Reizen kan me niet langzaam genoeg gaan. Te voet over Pieterpad gaande glijdt het landschap onder je voetzolen door. En ruim voldoende pleisterplaatsen zijn er ook. Proost!!. Mensen vragen onderweg wel eens of het afzien is dat wandelen. Nou als je dat gevoel hebt dan doe je ergens iets niet goed. Wandelen doe ik voor de fun! Het gaat om de reis en niet om het doel of om de kilometers. Dan geniet je van iedere centimeter.
19 sept. Als je zoals ik nu doe een wandeltocht maak over het Pieterpad, dan ontmoet je ook mensen onderweg. Maar vandaag had ik een hele bijzondere ontmoeting met een slagersfiets uit 1930 in het fietsmuseum in Ommen waar een verhaal achter zit. De fiets was van slagerij van Aalderen , het gezin waar mijn moeder als 5 jarige kind uit Amsterdam de hongerwinter heeft overleefd. Die jaren waren een hele onveilige periode voor mijn moeder. Zij heeft er een verhaal over geschreven wat in het verzetsmuseum van Amsterdam te vinden is. De titel; Een klein meisje met een grote koffer. De slagerij van familie van Aalderen waar ze toen verbleef, was door oorlogshandelingen kapot geschoten, waarna Ansje Veldman (zo heet mijn moeder) naar een ander opvanggezin in Ommen moest. Bizarre tijden waren dat. En uitgerekend de slagersfiets van Aalderen staat daar zo maar in dat museumpje waar ik achteloos naar binnenstapte op mijn Pieterpad. De rest is gelukkig maar geschiedenis. Mijn wandelroute voer vandaag over de Lemele berg waarvan je een ver uitzicht hebt over het Vechtdal tot aan Zwolle aan toe. In Diffelen kampeer ik nu op camping de Klashorst, een fijn natuurkampeerterrein.
20 sept. Asfalt is voor autobanden! Het stuk Pieterpad tussen Hardenberg en Coevorden is niet direct het meest voetvriendelijke traject. Flink wat asfalt deze keer! En ik moest voor een kampeerterrein nog wat verder lopen dan ik dacht. Maar de naam van de camping ‘Kalmpjes aan’ klinkt natuurlijk als een klok. Aan het Stieltjeskanaal ca 4 km voorbij Coevorden.(als je van zuid naar noord loopt) Morgen verder door Drenthe! “Met een kop vol zunlicht op dizze prachtig mooie dag” (Daniel Lohues)
21 sept. De zon zien opkomen over het kanaal. Vervolgens de boeren met hun trekkers voorbij zien rijden. De mais moet van het land. De brug over bij Holsloot en even koekeloeren in de minibieb. Nee, ik neem geen dikke boeken mee. Pieterpad heeft me tot vlak voor Schoonoord gebracht. Ik verheug me op cafe Hegeman in Schoonlo. (pannenkoek!) Maar dat is morgen.
22 sept. Er staat een hele Vinexwijk van paddestoelen in het bos. Helaas was cafe Hegeman in Schoonlo vandaag gesloten. Geen pannenkoek vandaag! Maar wel een goed gesprek met wandelaars bij hun camper met een biertje er bij. (0,0% moest nog stukje lopen!) Op het Pieterpad ontmoet je nog eens leuke mensen . Het begint meestal met nieuwsgierigheid naar hoe het loopt op Vibram-5-fingershoes. Het kampeerterrein waar ik nu sta is van Staatsbosbeheer ergens tussen Borger en Schoonloo in. Zin in morgen!! Naar Balloo!
24 sept. Hello friends! Ik voel me een blije gup op het Pieterpad . Vandaag onderweg naar Balloo mooie ontmoetingen met wandelaars die de andere kant op lopen. En in Balloo slaap ik met mijn hangmatje tussen twee tamme kastanjebomen op een prachtplek met moestuin en bijenkasten. De omgeving van Rolde is zo’n mooi oud landschap met grafheuvels en zo. Zoals de woeste gronden bij de Anderense beek. Zo moet heel Drenthe er vroeger hebben uitgezien. Tja, Geluk! Daar hoeven we niet moeilijk over te doen. Ik verheug me op het stuk naar Zuidlaren met lekker herfstig weer. Bye!
25 sept. Via zo’n leuk dijkje de stad Groningen binnen wandelen met links in de verte het Paterwoldse meer en rechts een kanaal met woonboten. Maar niet voordat je nog een hunnebed hebt begroet op de Noordlaarder esch . Zo plotseling sta je ineens in de drukte voor het Groninger museum. Maar niet getreurd want mijn Marieke staat met haar tentje in Eenrum op het terrein van de kampeerclub. Ze loopt morgen en overmorgen de laatste centimeters van het PP met me mee.
26 sept. Hello friends! Het Reitdiep was vandaag de leidraad voor de Pieterpadetappe tussen Groningen en Winsum saampjes met Marieke. Kippetjes bij de wierde van Oostrum scharrelend over het kerkhof tussen hele oude grafstenen,Irish coffee bij cafe Hamming(Marieke een theetje!) en een pannenkoek in zaal Bulthuis te Eenrum.Boeiende wandeldag met tot slot een zak pinda’s om op te snaaien in ons tentje. Want het regent lekker door, maar we zitten droog.
27 sept. tis de lucht achter Oethoezen, tis ’t torentje van Spiek, tis de weg van Lains naor Klooster. En deur Westpolder langs de diek. Zo begint een lied van de Groningse zanger Ede Staal die in 1986 overleed. Ik ervaar zo de laatste etappe van Winsum naar Pieterburen in het weidse winderige landschap van Groningen. Smalle weggetjes en trekpaden langs de Groningse maren die een band vormen tussen boerderijen en dorpen. Ik voel me een beetje meewarig nu ik het doel behaald heb. De laatste stukken Pieterpad met Marieke hand in hand. Boeiend ook om naar het noorden te wandelen en zoveel mooie ontmoetingen gehad met wandelaars en andere reizigers onderweg. With love! Ik gun het iedereen om te lopen met body&soul en zonder bekommering over kilometers of tijd.
28 sept. Ik liep het Pieterpad en nam mee! (onder andere!) White box spiritusbrander, trangia spiritusfles 1/2 L, siliconen bekers, 60L rugzak, haglôfs goretexjas, berghaus goretex regenbroek met ritsen aan de pijpen, clark hammock+tarp, whoopiesling en treehuggers, 2 kleine primus pannetjes, vibram fivefingershoes, jinjinji teensokken, bergans microlight jasje, thermohemd korte mouw, kleen canteen waterfles, TNF blue kazoo donsslaapzak( comfortabel tot -5!! ), thermolite lakenzak. Ongelooflijk dat je door het leven kan wandelen met een rugzak van ca. 14 kg! Kom je weer thuis verwonder je je om de hoeveelheid spul! Minimaliseertips zijn altijd welkom!