Dinsdag 10 januari stond gereserveerd: ‘Bomen redden in het Zwanenwater’ Een pracht natuurgebied waar ik me op verheugde weer aan de slag te gaan voor mijn cluppie Meer Bomen Nu. Fietsenpech leek echter een fikse streep door deze pret te trekken.
Als oogst vrijwilliger moest ik me om 9.15 uur bij het natuurgebied melden. Op tijd opstaan dus voor deze pensionado, want naar Callantsoog is het toch een uur fietsen. Tijdens het ontbijt belt het opperhoofd van de bomenclub: ‘Kan je eerst even naar de hub in Schagen rijden? Jan kan je hulp gebruiken om de aanhangwagen uit de blubber te trekken’. Tuurlijk Bonnie, maar dan moet ik nog iets eerder op de fiets springen. M’n boeltje snel bij elkaar grissen. Oei, de achterband van de roeifiets is niet hard. Die lekke band van de vorige keer ben ik nog niet vergeten, voor de zekerheid daarom maar die ouwe-vertrouwde M5 ligfiets pakken.
Maar wel opschieten, het klokkie tikt door. Krakend rij ik richting Oudesluis. Die ketting moet nodig gesmeerd, zeker na dat laatste ritje in de stromende regen. Als ik wil schakelen gaat het mis, ketting rolt eraf. Verdorrie dat kan ik niet hebben. Snel leg ik hem er weer op, maar twijfel. Omkeren, nee! Toch maar voorzichtig doorrijden… Maar na 1 kilometer gaat het weer mis met de ketting. Nu zit er geen beweging meer in en kan fietsen vergeten. Dat wordt dus 2 kilometer naar huis lopen. Ik bel Bonnie en vertel m’n ligfietsersleed. Met hardlopen kan ik in een kwartiertje thuis zijn om de auto te pakken. Puffend ben ik er 9.00 uur, net op tijd om nog met de auto er heen te rijden. Maar wat voelt dat lijf gesloopt van dat stukje rennen.
Bij het Zwanenwater wordt ik als een held onthaalt door het spittersteam van Bonnie ‘Cor in een auto, het moet toch niet gekker worden’.
Om naar de oogstplek te gaan, moeten we nog een pittig stukje lopen. M’n stramme benen beginnen te protesteren en met laarzen aan loopt het sowieso niet zo lekker. Met mij zijn er maar vier andere spitters (Bonnie, Jan, Judith en Derco), een kilometer lopen we naar vrijwilligers van Natuurmonumenten die aan het boompjes zagen zijn. Met Derco vorm ik koppel, hij spit en ik trek de lijsterbes of berk eruit. Verderop staat een bosje wilgenbomen in het water. Lekker ander werk, want het spitten gaat niet makkelijk. Samen met Bonnie gaan we wilgentenen knippen en later sluit Derco ook aan.
Wanneer we na een uurtje met de hele club koffie drinken, zie ik dat enkele bomenzagers overgestapt zijn naar het spitten. Zo komt toch nog goed met onze oogst. De buit (2 aanhangers) brengen we naar het parkeerterrein, waarvan het meeste niet naar de hub in Schagen hoeft. Er hebben zich 2 planters gemeld die het merendeel meenemen in hun aanhangwagen.
Maar hoe zou het zijn met m’n gammele ligfiets? Met touwen hang ik hem in de schuur en ga met de poetsdoek aan de slag. Maar deze trouwe M5 kan wel een een grotere opknapbeurt gebruiken. De verroeste ketting krijg ik er weer op, maar schakelen lukt niet meer en die remmen staan ook vast.
Met fietsenmaker Jurgen maak ik een afspraak, volgende week mag de M5 weer voor groot onderhoud. Na jaren trouwe dienst heeft dat karretje dat wel verdient. Even nakijken in het archief. Mijn eerste M5 ligfiets kocht ik in januari 1994 nieuw bij Bram Moens. Na 20 jaar intensief gebruik ging deze naar de schroot en kocht een 2e hands van Lex uit Hoofddorp.
En die auto? Na 10 jaar autoloos, mogen we een tijdje op de auto van m’n schoonvader passen. Eigenlijk wel handig om bij calamiteiten zo’n ding te hebben. We zullen zien of de gemakzucht erin sluipt en we deze benzine slurper vaker gaan gebruiken. Ieder geval voorlopig de ritjes naar het verzorgingshuis in Hoorn waar m’n schoonvader tijdelijk verblijft.
Één reactie op “Met die gammele ligfiets bomen redden”
Leuke, enthousiaste vrijwilliger en levensgenieter. Altijd fijn om mensen zoals Cor tegen te komen en te leren kennen. Ik kwam je tegen tijdens de bomen oogstdag in Wieringerwerf @bomen.nu