Aan alles komt een eind. Zwemmen in zee. Een ritje met de duo-bike. Twee favorieten activiteiten van mijn zus Rennie, die dit jaar nog afgestreept moeten worden. Vandaag is het nog lekker weer, maar redt die ouwe duo-bike het?
Woensdag plakte ik nog de lekke achterband en reden we een testritje. Die ouwe bijna versleten duo-bike is steeds vaker stuk en wordt over enige weken vervangen voor een spinternieuw exemplaar. Nu hapert de elektrische aandrijving. Soms doet-ie het, soms moet ik zwoegen om dat zware kreng op gang te houden. Het wordt een gok om zaterdag zonder pech met hem naar het strand te rijden, maar gelukkig beleven we geen ellende en alleen maar lol met z’n tweetjes.
Bij het strand van Julianadorp aangekomen, parkeren we de duo-bike bij de strandtent Paalzes Dichtbij de vloedlijn ligt een zandkasteel die we verbouwen. De slotgracht wordt verder uitgediept en wordt de kuil waarin we zitten. Het kasteel dient als ruggensteun. Hier kunnen we het wel een paar uurtjes uithouden voor ons vaste ritueel: Rennie draait zich op haar zij en gaat snurken. Normaal ben ik daar ook wel voor te porren, maar het Volkskrant Magazine houdt me dit keer wakker.
Wat maakt het liggen op strand toch zo aangenaam? Het geluid van de ruisende zee, de spelende kinderen in het zand en de voorbij lopende strandgangers. Twee vrouwen maken een selfie van elkaar. Een later komen er nog twee bij en ze vragen of ik ze op de foto wil zetten. Even later zien we een man met een metaaldetector. Rennie vraagt of hij de schat al heeft gevonden, we babbelen met hem en hij zet ons op de foto.
‘Ik mis nog de foto dat je dit jaar koppie onder gaat’. Het lukt om Rennie te bewegen de zee in te gaan. De temperatuur van het water valt nog mee, maar zwemmen zit er niet meer in. Voor de foto buigt ze voorover en gaat met haar hoofd onder. De vingers gaan omhoog met een grote lach: ‘Zo drie keer koppie onder, nu jij broertje…..’.
Wanneer we een afzakkertje nemen op haar terras heeft Rennie nog een verrassing voor mij in petto. Ze was vrijdag bij haar tekenleraar langs geweest en een kunstwerk uit haar collectie uitgezocht. ‘ Dit vind je vast leuk Cor, je kan er een landkaart in zien’. Haar tekening verrast me, mooi gedaan zusje! Het heeft een mooi plekje in onze kamer gekregen.
Uiteindelijk hebben we er nog bijna een maand op moeten wachten, maar op donderdag 21 oktober kwam het verlossende telefoontje van Rennie: ‘De nieuwe duobike is gekomen. Ze zijn hem nu aan het opladen, dus kom je vanmiddag voor een ritje broer?’. Oei, tis niet lekker weer, nogal harde wind, maar die kans laat ik me niet voorbij gaan. We maken gelijk een ritje naar het strand, bijna worden we gezandstraald, maar wat een genot zo’n nieuw karretje! Zondag komt haar grote vriendin Erna langs om ook een ritje te maken. Toevallig ben ik ook in de buurt en kan Erna gelijk wegwijs maken. Nu is schitterend zonnig herfstweer, dus de meiden kunnen genieten. Hopelijk rijden we nog jaren op deze Van Raam duobike. Ik weet zeker dat het gezegde ‘Bezit van de zaak, einde van vermaak’, in dit geval absoluut niet op gaat! Daar gaan die ’twee zussen’ op de duobike: