De natuur is niet netjes is één van de geliefde uitspraken van vriend Ingmar Zondervan. Hij bedoelt er mee dat niet alles perfect hoeft te zijn. Zo sta ik ook in het leven en omarm het gezegde: Beter één vogel in de hand, dan tien in de lucht (of geen hand).
Vrijwilliger zijn bij het Landschap Noord Holland is zo beroerd nog niet. In ruil voor een ochtend in de week landarbeid, krijg je er van alles voor terug. Voor de kerst werden we getrakteerd op een heerlijk buffet. Over een paar weken krijgen we gratis nieuwe kleding. Maar ook worden we op de hoogte gehouden over de beleidsplannen van het Kruiszwin natuurgebied. Want waarom moet sommig riet wél en ander riet niet gemaaid worden? En waarom moet het maaisel van het land?
Volgens mij hebben ze bij het Landschap moeite om aan het ideale plaatje te voldoen. Vorige week kregen wij vrijwilligers van natuurgebied Kruiszwin een info-avond, waar het ons allemaal wat duidelijker werd gemaakt. De start was een vertoning van prachtige natuurfoto’s van Gerard Bos, die er een soort quiz van maakte: Raad het plaatje (alleen het roodborstje wisten we). Chris van der Vliet, boswachter Wadden & Duinen en ons aanspreekpunt gaf daarna een uitleg over bijvoorbeeld ‘Wat is waterberging en wat is struin natuur?’. We waren ook erg nieuwsgierig waarom het ene plantje/boompje wél en het andere niet mag blijven staan.
Dit lijkt sprekend op wat Caspar Janssen in zijn rubriek Caspar loopt van dagblad de Volkskrant schrijft: Op 8 januari gaat het over het ideale plaatje: ‘Je kunt de boel ook de boel laten. Alles groeit dan dicht, maar dat is de natuur’. Caspar: ‘Vroeger dacht ik dat het een grap was, al die doelsoorten per natuurgebied, in precieze streefaantallen vastgelegd in vuistdikke plannen. Om dat alles te bereiken moet er worden gekapt, geplagd, gezaagd, gegraven, er komen aannemers met machines aan te pas, geen moment rust’. Caspar besluit z’n betoog: ‘Intussen zat ik zelf ook niet stil. Op mijn balkon joeg ik er voor honderden euro’s aan voer doorheen om vogeltjes geforceerd de winter door te helpen. De houtduiven joeg ik dan weer weg, want die pasten niet in het ideale balkonplaatje’.
Zou het werk van ons in het natuurgebied Kruiszwin een soort werkvoorziening zijn, om ons vrijwilligers bezig te houden? Als die gedachte zich gaat vormen, dan wordt het tijd om met Do van Dijck, de senior gebiedsmanager te praten. Do hielp Chris af en toe om het verhaal voor ons begrijpelijker te maken. Bij de rondvraag kwamen de prangende vragen. Bijvoorbeeld van mij: Wat doen jullie aan de uitstervende insecten? De tip van Do, meer bloeiende planten in de bermen (buurtbewoners/gemeente samenwerking). Vraag van coördinator Kees: Kunnen er info-borden geplaatst worden? Dat was volgens Do een lastige vraag, want zo’n anti-hufter bord kost gauw 2500 euro en wie betaald dat? Het blijkt dat Do zich had vergist. 
Hij stuurt de dag erop het volgende mailtje: ‘Er blijken al ver gevorderde plannen te zijn voor infopanelen in het Kruiszwin, dat was mij totaal ontschoten’.
We mogen meedenken over de invulling van de borden, het begin is er…..
Filmpje toen we in oktober 2018 aan het rietruimen waren: