Het vieren van die kerstdagen samen met de (schoon)familie kan voor mij een beproeving zijn. Maar ik heb mazzel, want die luitjes uit de randstad zijn ook doeners. Dus voor het happen en borrelen, eerst ‘honger kweken’ en de lijven in beweging zetten. Dat deden we op het strand van Groote Keeten en dat ging zo:
We spraken af: ‘ontmoeting om half 3 bij de strandopgang en Yoeri neemt z’n vlieger mee’. Een extra mazzeltje voor mij: alle auto’s zaten vol, dus kon ik via ‘rondje-om’ op m’n roeifiets naar de ontmoetingsplek rijden. 
Op het strand werden we door de keiharde wind gezandstraald. Minder leuk voor m’n nieuwe boegspriet, maar voor het vliegeren een extra moeilijkheidsgraad. Nou kennen de ‘jonge honden’ Yoeri, Niels en Ties de klappen van de vlieger. Een jaar terug waren ze op het strand van Petten met iets minder wind. 
Nu konden we de vlieger maar net houden en stortte hij soms als een gevaarlijk projectiel in het zand. De ouderen waagde zich maar kort bij de kustlijn en kozen een veilig stek in de luwte van een strandtent.
Met zo’n familie bijeenkomst, zie ik mijn drie mooie dochters Marijke, Frea en Astrid ook weer eens. Natuurlijk hebben ze een druk leven en wonen niet direct om de hoek (Haarlem, Eindhoven en Schagen). Tjonge, wat zijn die meisjes groot geworden. Even vergelijken: foto van nu en foto’s van zo’n tien jaar terug. Daar gaan we:
- Marijke in 2007 op de M5, ik op de Thijs 222 op weg naar Oerol.
- Frea viert in april 2004 dat ze 12 jaar werd.
- Astrid in de duinen augustus 2005.
