Miljoenen vluchtelingen zijn er. Voor vier mensen uit Syrië heb ik iets kunnen betekenen, dankzij Marijke. Maar ook dankzij haar heb ik twee fantastische dagen er voor terug gekregen.
Hoe dit gebeurde leg ik even kort uit: in maart ging Marijke naar haar vriendin Eefje Dekker die in Jordanië een guesthouse runt. Daar ontmoetten ze een Syrische vrouw met twee zoontjes. Twee jaar terug was haar man als bootvluchteling naar Europa vertrokken en zat sinds negen maanden in Nederland. Met hulp van Eefje, die goed Arabisch spreekt, hebben ze er voor gezorgd dat we met hen communiceerden. Via netwerken werd geld opgehaald. Genoeg om de tickets te betalen en wat spullen voor het huis wat de man in Heerde toegewezen heeft gekregen.
Vrijdag reed ik met Marijke naar Heerde om bij de kringloopwinkels inkopen te doen. Zaterdagochtend opnieuw naar Heerde voor de laatste spullen en kennis gemaakt met de buren (een goede buur is beter dan een verre vriend). Aan de rechterkant woont een ouder echtpaar: Gerard en Corry die zich direct verantwoordelijk voelen en ook hulp willen bieden. Ook de linkerburen helpen en bieden nog een gratis bed, matras en dressoir aan. Hierna reden we naar Schiphol om de Syrische vrouw met haar twee kinderen en hun bagage op te halen. Dat kon onmogelijk allemaal in onze kleine Agila, maar hadden hulp van Hester die met haar Fiesta terug mee reed. Daarna volgde de emotionele hereniging van het gezin. Marijke, Hester en ik knijpen er even tussen uit en doen een hapje in het dorp. Nog één keertje gaan we Syrische gezin, nemen we afscheid van Hester (fantastisch mens!) en vertrekken behoorlijk uitgeput, maar met een heel goed gevoel terug naar Haarlem.
Ons succes is vooral te danken aan de vriendin van Marijke, Eefje Dekker. Zij heeft bijna 1100 euro binnengehaald via ‘crowdfunding’. Deze tekst had ze geschreven:
Na onze Nederlandse les geef ik Odai de kieteldood op de bank. Ik roep in het Arabisch: Odai gaat naar Nederland!” Hij kijkt me aan en zegt: “Ik wil niet naar Nederland, ik wil naar Syrië.”. Odai (6), Mutaz (9) en hun ouders komen uit Damascus, Syrië. Drie jaar geleden gooiden zij al hun spullen in de auto en vluchtten naar Amman in buurland Jordanie. Sindsdien probeert het gezin een nieuw leven op te bouwen. Vader reisde naar Egypte om geld te verdienen terwijl moeder in Jordanië het gezin draaiende houdt. Als er geen werk meer is in Egypte reist vader terug naar Jordanië. Hij wordt geweigerd aan de grens en voelt zich genoodzaakt de gevaarlijke tocht over de Middellandse Zee te maken. Na 20 dagen op zee, zonder genoeg eten en drinken, bereikt hij Italië. Per trein reist hij door naar Nederland waar hij asiel aanvraagt. Dat is nu 9 maanden geleden. Moeder,Mutaz en Odai mogen binnenkort naar Nederland om vader na twee jaar weer te zien. Er is alleen één probleem: het gezin heeft geen geld om de reis naar Nederland te maken. Het gezin heeft een Machtiging Verlopig Verblijf wat betekent dat zij, zolang het nog onveilig is in Syrië, in Nederland mogen wonen. Het Centraal Orgaan Asielzoekers (COA) heeft de gemeente Heerde (GLD) aangewezen als hun nieuwe woonplaats. Mutaz en Odai zullen hier naar school gaan en hopelijk maken ze snel veel nieuwe vrienden. Helpt u mee dit gezin een goede start te geven in Nederland?