‘Tussen Rotterdam en Hellevloetsluis weet ik een heel mooi herenhuis…haal ‘m, haal maar door.’ De hele zondag bleef dit shantylied in m’n hoofd nagalmen. De Kaapstander speelde het zaterdag op het Deunen & Deinen festival van Enkhuizen. Een pikant lied dat door hun op een erg lollige manier uitgebeeld wordt. We waren er voor de tiende keer bij, een evenement dat Brigit voor geen goud wil missen.
Zaterdagochtend was het even spannend, want ik had nog een klusje bij mijn NTKC en MeerBomenNu -vrienden. Even snel naar het Ananasbos het plantplan doornemen, daarna naar de bomenhub in Schagen. In no-time verwissel ik van outfit en scheuren we naar Enkhuizen.
Klokslag twaalf uur zijn we op tijd om de Kaapstander te horen. De optredens zijn in twee zalen van de Drommedaris: de Enza zaal (1e etage) en boven in de toren de theaterzaal. Na het optreden van Gerry Ffrench laat ik Brigit achter en verhuis naar het andere podium om Onstuimig Schuim en Pekel te zien. Het zijn mijn twee favoriete groepen die Nederlandstalige maritieme volksmuziek maken. In de theaterzaal zijn perfecte zitplaatsen om van de optredens te genieten. Voor m’n muziekarchief/blog, laad ik m’n mobiel vol met foto’s en filmpjes.
Na een uurtje zie ik Brigit met haar zangmaat Hilde achterin de zaal zitten. Bij het nummer van ‘Wat is dat Marsdiep diep’ hoor ik de echo ‘diep’ van Gerard. Ook hij is een trouwe fan van Onstuimig Schuim en trots vertelt dat hij al jaren de eer heeft om ‘diep en verschrikkelijk diep’ met het lied mee te roepen. Daarna ga ik weer hoppen: als een haas naar de Kaapstander en Onstuimig Schuim die nu in de Enza zaal spelen. En tenslotte ook nog even naar het Dromcafé waar de Engelse Gerry Ffrench speelt.
Zo is het eerste gedeelte van Deunen & Deinen omgevlogen. We pikken een chineesje om ’s avonds in de zaal van hotel Snouck van Loosen waar de tweede helft is. Hier spelen de meeste groepen opnieuw in een korte sessie van 15 minuten. Brigit laat ik snel achter bij haar muziekvrienden van de Kaapstander.
Ik kies liever een betere plek in de zaal en ga naast de sympathieke Gerard zitten. ‘Jij hoort toch bij Brigit? Jij bent toch van die blog? Daar kwam ik toevallig achter van iemand’. Klopt helemaal, zeg ik. ‘Je vond m’n stukkie met foto’s van je antieke boot toch wel leuk?’ . Gelukkig, Gerard vond het allemaal prima. Wanneer rond twaalf uur na twee toegiften het concert over is, is het de kunst om Brigit mee te krijgen naar huis.
Bij de receptie van het hotel zit ik een half uurtje te wachten en teut met de gasten die vertrekken. Even op zoek waar Brigit blijft. Ik zie haar nog dansen met Kees de ‘kapitein’ van de Kaapstander. Later zegt ze dat op het nippertje kon ontsnappen: ‘de mannen van Pekel wilde me ontvoeren……’.
Zondag konden we thuis napraten en nagenieten van het festival dat voor de 17e keer werd gehouden. In de plakboeken van Brigit ontdekte ik dat het de tiende keer was dat we naar het festival gingen. De eerste keer was in 2009 toen nog in de zaal van hotel Port van Cleve. In een stampvolle zaal met optredens van o.a. Paddy’s Passion en Nanne & Ankie. Vanaf 2013 hebben we geen enkele editie meer overgeslagen. Brigit trad er meerdere keren op bij de Roaring Fifties en Three of Us. In 2015 zong ze ‘Bluenose’ samen met Stowaway en in 2019 ‘Motherland’ samen met Act of Mutiny. Mooie tijden!
Het Herenhuis van de Kaapstander:
Marjolein en Simon van Onstuimig Schuim:
Één reactie op “Haal ‘m, haal maar door….”
Tjonge Cor, wat een prachtig verslag weer! En we voelen ons ook wel vereerd met al die lof.
En Siemon en Marjolein zagen er bij het zingen van hun lied extra gelukkig uit omdat ze net op die 1e dag van Deunen en Deinen een kleinkind hebben gekregen….