De zon in de zee zien zakken

Strandliefhebbers mogen dit jaar niet klagen. In juni begon de pret al. Het zeewater was nog fris, maar met mijn zus Rennie gingen menig ritje op de duo-bike er heen. Met de zonnige septembermaand als toetje van de zomer zijn we weer op herhaling gegaan. Op de duobike met Rennie naar het strand en natuurlijk zwemmen in zee, want het water is verrukkelijk!

‘Kunnen we niet eens een ander ritje maken?’. Woensdag was ik bij m’n zus op bezoek en begon ze tegen te sputteren. Begint ze onze strandritjes zat te worden? Ik weet haar gelukkig over te halen. ‘Nu kan het nog Rennie, straks met slecht weer gaan we weer op visite bij tante Dieuwie’. Nadat ik twintig sjekkies gedraaid heb en de koffiebak opgeslobberd, vertrekken we op de duo-bike. Voor de variatie niet rechtstreeks naar het strand via de Callantsogervaart, maar eerst door het dorp Julianadorp. Zo komen we via de andere kant bij onze favoriete strandopgang ‘Paal Zes’. Hier kunnen we de duo-bike vlakbij de strandtent parkeren, het lopen naar de vloedlijn is zo’n honderd meter. 

‘Kijk hier ligt een windscherm/tentje, ik zie niemand zullen we die inpikken?’. We nestelen ons toch maar in een al gegraven kuil. Goed dat we het scherm niet gekraakt hebben. Even later zien we een jong stel de stokken overeind tillen, zij waren vast de eigenaren….

In onze kuil is het goed toeven. Mooi uit de wind, zicht op zee. In de golven proberen zes sportieve gasten te golfsurfen. Heel af en toe krijgt er eentje het voor elkaar een meter te blijven staan. Van de zwemmers ben ik één van de weinigen. Hoewel Rennie er de vorige keer nog in ging, was ze er vandaag niet voor te porren. Toch is ze heel tevreden in haar kuiltje: ‘Wat hebben we het toch goed hè broertje?’. 

Na een paar uurtje van dit simpel vermaak, is het tijd om op te krassen. De zon gaat steeds vaker achter de wolken en Rennie heeft trek in een happie. ‘Zullen we naar de chinees?’, oppert ze. ‘Ja hoor, het kan te gek zussie, we doen een snelle hap in het dorp’.

Meestal is hierna de pret voorbij en keren we huiswaarts, echter niet vandaag. Het zonnetje is weer gaan schijnen. De batterij van de duo-bike staat nog op twee bolletjes. ‘Ik weet nog wel een leuke route’. Rennie kijkt rond en zegt: ‘Reden we deze weg vanmiddag ook niet?. Goed gezien zus we gaan nog een keertje naar de kust.

Op het terras bij een snackbar nemen een soft ijsje en zien dat de zon aan het dalen is. ‘Wil je de zon in de zee zien zakken?’. Nou hier is Rennie wel voor te porren. Inmiddels is het half acht. De fiets wordt geparkeerd bij Paal Zes en op de bank bij het strand is nog net plaats voor ons. We zijn niet de enige die de zonsondergang willen zien.

Op de bank raakt Rennie in gesprek met een Duitse vrouw, die een beetje Nederlands praat. Dan is het nog een half uurtje wachten voordat de zon is verdwenen. Jammer achter een paar wolken verdwijnt hij achter de horizon, maar de foto’s zijn prachtig!