Het is vaste prik: elke maandag en dinsdag zijn mijn tuindagen. Eerst bij de ‘Rijkers’ op Wieringen, de dag erop naar de ‘Kroners’ in Burgerbrug. Heerlijk om de week zo te beginnen, maar het kan nog mooier: kamperen in deze groene oases. Deze week deed ik het.
Door het natte koude voorjaar stond m’n buitensport leven op een treurig laag pitje. Een dieptepunt was die hoosbui tijdens het roeifietsen. M’n wiellager kreeg veel teveel water naar binnen, waardoor de freewheel verstopt zit met vocht. Helaas dat achterwiel moet voor reparatie naar Derk Thijs. Het zwemmen in het buitenwater was er ook nog niet van gekomen. Brrrr veel te koud, maar eindelijk ging vorige week de temperatuur omhoog. Zwemmaat Ron Hoekstra stuurt me zondag een app: ‘Ga je nog zwemmen in het Oude Veer vanavond?’ Zo’n aanbod sla ik normaal niet af, maar m’n roeifiets was al gepakt met kampeeruitrusting om op pad te gaan. ’s Avonds appt Ron: ‘Zwemmen ging prima 17 graden’. Ai-ai gemiste kans, maar wat ik er voor terug kreeg, was nog mooier: twee dagen wild kamperen!
Zondagavond staat m’n MSR tent op ‘Klein Michaëlshof’ op Wieringen. Zo kan ik maandagochtend gelijk om 10 uur bij de tuinploeg van ‘Rijk aan het Wad’ aanschuiven. M’n overtollig energie loos ik door het woekerende gras en brandnetels uit het aardappelveld te trekken. Na het wieden worden de stokbonnen voor de tweede keer gezaaid. De eerste lichting is waarschijnlijk door de hazen of fazanten opgevreten. Uit voorzorg staat er nu gaas rondom de stokken. Na het tuinen op Wieringen start het tweede avontuur. Anna Paulowna gebruik ik als tussenstop, waar koning-pannenkoek-bakker Brigit doet verbazen. Niemand in huize Zwaag kan deze klus beter klaren dan Cor-op-pad.
Maandagavond kampeer ik bij zorgboerderij ‘Croon en Bergh’. Mede tuinster Madeleine had haar tent al opgezet en die was vrij voor gebruik. Daar in de gelukstuin van Burgerbrug zijn volop klussen. De paden ontzie ik van onkruid, daarna grasmaaien en opharken en de hoge plantenkisten voorzie ik van groenten en kruidenplantjes.
Dan pakt tuinder Robert een levensgevaarlijk werktuig uit de berging: de zeis. Hij is geïnspireerd geraakt na het lezen van mijn boekje ‘Zeis en Sikkel’ van Gerrit Noordzij. Hoewel Robert een specialist is in de mechanische apparaten, schuwt hij het handwerk niet. Naast de composthoop mag volgens Madeleine het gras en onkruid gezeisd worden. Trots laat Robert het resultaat op de app zien, waar Johanna minder blij mee is. Ze appt: ‘Hier is de insectentuin geplant. Er zijn vorige week planten en bollen tussen het gras geplant speciaal voor bijen en vlinders’. Oei, foutje…. Op die plek zou ik de Waard Albatros neerzetten. Toch een beter plekkie zoeken, voor het volgende kampeeravontuur…. Later lees ik dit mooie blogbericht van Jan Kluskens over Zeis en Sikkel. Het boekje van Gerrit Noordzij, de kunst van het maaien, krijgt een ereplek in mijn boekenkast!