Categorieën
Natuur NTKC kampeerclub NTKC kampeerclub Reisverslag Roeifietsen

Winterkamperen een gruwel of een uitdaging?

Winterpret, winterslaap, wintervet, uitbuiken en dan…. winterkamperen. Leuk hoor die laatste weken van het jaar die bol staan van binnenhuispretjes, maar buiten gebeurd het. En buiten begint bij Bever….

Dus rij ik op de roeifiets naar Bever buitensport in Alkmaar voor een nieuwe slaapzak. Eerst natuurlijk wat vooronderzoek gedaan bij Belle, m’n favoriete blog Kampeerwijzer, waar veel nuttige tips in staan. Het wordt de donzen slaapzak van Yeti Tension 500 die voor 100 euro korting in de aanbieding is. Met m’n extra thermo lakenzak en quilt moet ik hiermee kippenvel-vrij kunnen winterkamperen. Dat idee ontstond door Ingmar, die met z’n Marieke ‘Oud en Nieuw’ ging vieren op de NTKC camping van Limmen. Nou had ik 2 jaar terug eerder kennisgemaakt met het fenomeen ‘winterkamperen’ zie mijn blogbericht

Toen vroor het en was het ondanks extra dekens frisjes..

Nu zou de temperatuur hoger zijn. Toch maar even proef-kamperen en reed zaterdags op de ligfiets naar de Michaëlshof op Wieringen. Mijn nieuwe slaapzak doorstond glansrijk de test. Zondag via huis wat proviand (bier, nootjes) inslaan, want zonder deze basisvoorzieningen wordt het kramperen. Met moeite weet ik me te onttrekken van de tv waar het NK afstand-schaatsen is. Nog net zie ik een schitterende rit tussen twee marathonrijders Jouke Hoogeveen en Bob de Vries die op de 10 km. bijna gelijk finishen.

Dan als ’n haas naar de nieuwe bestemming: Limmen. Ligfietsend slalom ik door de decadente kooplustige toeristen in Schoorl/Bergen. Als grap wilde ik nog aan iemand de weg vragen ‘weet u of hier misschien in de buurt een camping open is?’ Zo’n iemand zal raar opgekeken hebben als  hij wist dat het écht zou gebeuren…. In het donker bereik ik Limmen en vind met moeite de camping. Dat nadeel is ook de charme van NTKC. De campings liggen verscholen op doodstille plekjes. Aan het eind van het boerenpad kwam ik toevallig een mede-kampeerder tegen. Hij had al met Ingmar/Marieke kennisgemaakt en wees me de weg: ‘Daar bij de rookvuurtje achterin heb bos zitten ze, mijn tipi tent kom je eerst tegen en dan ’n stukje doorlopen’. Dankzij m’n sublieme Lezyne  fietslampje vind ik de weg in de duisternis. Bij het kampvuur in de zitkuil is het aangenaam toeven en het bier stroomt rijkelijk.

Tijd om neef Gerard in te seinen. Hij weet dat we hier zitten en zijn Gerda woont op steenworp afstand: ‘Lekker kampvuurtje hier, je mag komen mits Gerda meekomt’ SMS ik. Even later belt Gerard om even bij te praten. Een uurtje later zien we een lichtje en horen het tweetal aankomen. Ze sjouwen flink wat mee, een mand met bier/glühwein en appelflappen. Maar ook ’n tas met veel dekens en ’n mini tentje. Jawel, ook dit tweetal is zo gek om te kamperen. Tot middernacht blijven we bij het kampvuur voor sterke verhalen en stoken bijna de hele voorraad brandhout van NTKC op.

Oudejaarsdagochtend ontbijten we rond tien uur, terwijl het zonnetje schijnt. Is dit nou brrrrrr-ijzigkoud-winterkamperen? Eind december zo warm, hoort kennelijk bij 2018 met z’n weer-extremen. Over twee weken ga ik op herhaling voor het weekend van het Ecodorpen netwerk in de Achterhoek, waar m’n Yeti slaapzak weer van pas komt. Op naar het volgende avontuur, want buiten gebeurd het!

2 reacties op “Winterkamperen een gruwel of een uitdaging?”

Het nu komende weekend wordt een mooi weekend voor winterkamperen. Maar als ik het goed begrijp was je tweede weekend vorig weekend toen het nog zo somber en grijs weer was. Leuk dat Kampeerwijzer je geïnspireerd heeft om in alle seizoenen te kamperen. Tip: een dunne reddingsdeken met de zilveren kant naar boven onder je slaapmat kan een wereld van verschil betekenen bij vorst (aan de grond).

Laat een antwoord achter aan Belle Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *