Het idee kwam van dochter Marijke. Ze was met collega’s van haar werk op pad geweest met wandelcoach Aat van der Harst en dacht ‘dit is nou echt ook iets voor jou, Pap’. En zo gebeurde het zondag, met z’n tienen vierde ik dit jaar m’n verjaardag wandelend.
Over die wandelcoach stuurde ze me een link, direct gekeken op de site www.verhalenonderweg.nl. Marijke vond die Aat een erg aardige man. Had na het lopen naar Santiago z’n baan in het onderwijs opgezegd en was wandelcoach, verhalenverteller en reisleider geworden. Ik lees op z’n site dat hij ook ‘wandelverjaardagen’ organiseert. Dat idee ken ik, want Ingmar vierde in juni dit jaar ook op deze manier z’n verjaardag. Het besluit was genomen: zo doe ik ’t dit jaar ook, de uitnodiging werd gemaakt.
Als wandeltocht koos ik Castricum, de Russenbergen en Geverduin route. Mooi te belopen vanaf het NS-station met na afloop een nazit in grand-café Mezza Luna. Met z’n tienen vertrokken we zondag op z’n Zwaags op pad: niks tevoren verkend, we zien wel waar het schip strand. Via het boekje was de route moeilijk te volgen, het wemelde van de paden, dus struinde we kris kras door het bosgebied.
Aat van der Harst gaf z’n deelnemers opdrachten mee. Ik liet het aan de lopers vrij om zelf hun tocht keuvelend met anderen in te vullen. Halverwege natuurlijke een pitstop: waar we de warme chocolademelk/gluhwein drinken.
Eigenlijk een simpele wandeltocht, mijn ervaring: als je op pad gaat, de kans groter is dat je wat bijzonders beleefd, dan als je thuis was gebleven. Dat geluk hadden wij ook zondag. Het begon direct al, toe we een moestuin zagen. We raakte in gesprek met een vrijwilliger van tuin. Hij vertelde over z’n houten creatie , de leemoven en de teelt van de vergeten groenten ‘palmkool’. José kreeg een bosje mee. Via een sluipweggetje konden we naar het theehuis, zie http://hofvankijkuit.nl/. De grootste mazzel was de ‘fototentoonstelling van Jimmy Nelson’, die we onderweg konden bekijken. Honderden foto’s van Jimmy, gepresenteerd op doeken van twee bij drie meter: schitterend! In de paar uurtjes dat we liepen, konden we maar een tiental zien. Mijn plan is om samen met Ingmar de hele route nog een keer te lopen. Moeten we wel opschieten, want de expositie duurt tot 3 januari. Zie ook http://www.beinspi.red/ Hieronder een aantal kunstwerken:
