M’n oudste dochter Marijke had ik aan de telefoon, we maken nogal wat mee, dus zo’n gesprekje duurt zo een half uur. Dan zegt net voordat ze ophangt: “Oh ja, ik heb nog een recensie nodig van het boek van Bert en Hannah Wagendorp, hoeft niet lang te zijn.”
“Tsja Marijk” zeg ik “Het is een leuk plaatjes boek, dat steeds naast m’n bed ligt. Ik lees er steeds losse stukjes uit, maar zo’n boek komt eigenlijk nooit uit…..” Zij: “Ja, zoiets kan je schrijven en dan iets uitgebreider. Schrijf ik ook een recensie en kan je het mooi voor je blog gebruiken. Een foto van ons hebben we al.” Bedoelde foto maakte we in de auto een paar weken terug toen we samen op pad waren. Omdat ik haar hielp, kreeg ik gelijktijdig het boek als cadeautje mee. Tijdens het autorijden las ze stukken voor of deed een soort vraag en antwoord spelletje. Het boek werd meerdere keren gepakt en weer weggelegd als we onze aandacht bij het verkeer moesten houden. Zo gaat het ook nu nog voortdurend: je pakt het boek, bladert, leest en zoekt herkenbare situaties.
Marijke vult aan: “De leeftijden van Hannah & Bert komen ongeveer overeen met die van ons. Daarom herken ik Otje, Pippi Langkous en Villa Achterwerk die in het boek staan sowieso uit mijn jeugd. Er zijn daarnaast mooie gedichten gekozen en de thema’s die worden aangestipt, bieden gespreksstof. We hebben het tijdens onze roadtrip over het eerste huis van mijn vader, zijn jeugd en de beslissingen die mijn opa en oma namen over verhuizen. Ik ben de oudste van drie dochters en mijn vader was altijd de entertainer, de gekke papa met zijn ‘ja-en-nee spel’, de speurtochten op kinderfeestjes en als we op vakantie gingen moesten we vooral ‘honger kweken’ wanneer hij nog geen geschikt eettentje had gevonden”.
