Vanuit de bestemming terug naar huis, mijn favoriet bij het reizen. Eerder deed ik dat bij Santiago en Hongerije, nu vanuit de Ardennen. En dat met schitterend zonnig weer en gebruikmakend makend van de Garmin die ik van Niels mocht lenen. Als dat geen mooie rit gaat worden….
De eerste track die Niels in de Garmin had gezet, was Serinchamps naar St.Geertruid. Gaat het me lukken om met zo’n gps te rijden? Tot Durbuy ken ik de weg. Het is een makkie, maar de Garmin stuurt me de kleine weggetjes op. Dat gaan we niet doen. Het is zondag, rustig op de weg. Daarom pak ik de snelle route naar Luik. Bij Esneux mis ik een bord en rij oenig de foute kan op. Nu moet Garmin zijn nut bewijzen, maar snap nog niet echt hoe dat ding werkt. Zonde voor de energie, 4 kilometer heen en terug gereden, maar daarna zit ik weer goed. De weg wordt steeds drukker als ik bij Tilff ben. Garmin gaat weer in de herkansing en stuurt me op de goede weg tot in het centrum. Luik: wat een puinhoop van verkeerswegen, fietspaden en wegwijsborden. De route naar Maastricht zie ik niet. Ah, eindelijk zie ik de Maas, die moet ik volgen naar het noorden. Nu is het een eitje. Bij Eisden steek ik de Maas weer over en in een uurtje brengt Garmin me naar het NTKC terrein van St.Geertruid.
Zo, mooi 110 km. op de teller, dat verdient een rustdag. St.Geertruid is een topplek, waar Ingmar mij ooit kennis mee liet maken. M’n tent staat op een plek met avond- en ochtendzon. Op het terrein staan zo’n tien kampeerders, de meeste zijn met de auto gekomen en brengen met de kruiwagen hun spullen. Schuin tegenover staat een aardige vrouw in een Eureka tent. Ze loopt regelmatig langs en we leren elkaar een beetje kennen. Maandagmiddag zet een fietskampeerder met karretje z’n tent in de buurt van mij op. Ook met hem raak ik in een leuk gesprek.
Dinsdag wordt de grote Garmin test. De track naar het NTKC terrein Schaijk is 150 km. Ga ik die afstand halen? Ieder geval heb ik Garmin nu voor 100% onder controle. Hij brengt me feilloos rond Maastricht en kiest de rustige Belgische route langs de Maas. In Maaseik sla ik brood in en doe een bakkie koffie. Na 100 km. is het in Asten tijd voor een patatje pinda met XL milkshake. Even check hoe ver NTKC Schaijk nog is. Potdorrie, lees ik dat het terrein sinds gisteren gesloten is wegens verbouwing aan het sanitairgebouw. Het wordt tijd voor plan B.
Het is bijna 17.00 uur dus eigenlijk tijd om een camping te zoeken. In Milheeze is een NTKC gastvrij lid die z’n tuin beschikbaar heeft. Het 06 nummer van de eigenaar neemt niet op, dan maar op de gok er heen. Bij de kerk van Milheeze bel ik opnieuw. Miriam neemt op, ze zitten in Frankrijk. Ze raadt me aan de eco-camping van Aarle-Rixel te nemen. Zie www.eco.touristfarm.com.
Een super tip! Als ik er om 18.30 uur ben, volgt een hartelijke kennismaking met eigenaar Reini. Het is net of ik bij haar in de achtertuin mag kamperen. Bij het kippehok mag ik staan, met een picknikbank en de schommelbank. Deze camping uit het Groene Boekje is de mooiste die ik ooit gezien heb!
’s Avonds brengt een lieve buurvrouw me en schaaltje salade. De kraaiende haan wekt me ’s morgens vroeg, maar pas rond 12.00 uur verlaat ik deze paradijselijke plek. Twee bakken koffie slinger ik er nog en ik ga nog even rondje tenten kijken. Bijna allemaal zijn het sleurhutten, maar bij een namaak de Waard tent maak ik een praatje. In het zonnetje zittend, uitkijken op de koeien, is het echtpaar ook lyrisch over camping De Biezen.
Door al die leukigheid heb ik wat uurtjes vertraging opgelopen. Dat mag de pret niet drukken, want het is weer een super zonnige dag. Het zal lastig worden NTKC terrein Leusden (120 km.) te halen. Om 14.00 uur verken ik het gesloten terrein van NTKC Schaijk. Garmin brengt me daarna op de mooiste wegen naar het noorden. Om een beetje op te schieten, neem snij ik af en toe af en rij dan ‘off course’. Drie veerponten over de grote rivieren kosten extra tijd. Om 17.00 uur pak ik de pont bij Rhenen. Leusden gaat het niet worden, dus elders een overnachting zoeken. Rijdend door het bos kijk ik stiekem links en rechts. Wild kamperen? Een voorbijganger zegt dat even verderop een boerencamping moet zijn, helaas niet gevonden. Toch maar via google map zoeken.
Binnen 2 km. vind ik bij Amerongen: ‘De Hoge Linden’ en ‘Het Eind’. Beide grote campings waar ik normaal nooit sta, maar nood breekt wetten. De laatste lijkt me nog het leukst. De receptie is gesloten en volgens de campingsgasten hebben ze geen trekkersveldje. De receptie van stacaravanpark ‘De Hoge Linden’ is wel open. Voor 5 euro mag ik m’n tent zetten op een klein grasveldje bij het toiletgebouw. Wat een mazzel, want kamperen in het bos vindt Brigit niks. Het schemert al als ik m’n bonen/worst maal en Gladiator bier verober. Ik bel nog even met reismaat Ingmar die in de Morvan zit. De levensgenieter heeft ook net een biertje erbij en vertelt dat hij zondag naar huis gaat.
Vandaag brengt Garmin noordwaarts, via het Gooi. Vrijdagavond wil ik in Driehuizen zijn om Bartel te ontmoeten, want we zouden nog een kanoweekend hebben. Een tussenstop kan NTKC Huizen worden. Hopelijk ga ik dit vinden, het stond niet op de planning van Garmin. Intussen ben ik door het bloggen niet al te snel, maar wat scheelt…. tijd zat!