Vorig jaar is onze eerste kleindochter geboren, en sindsdien weet ik hoe het voelt om een trotse opa te zijn. Het geweldige grietje heet Josephine, maar woont helaas niet om de hoek. Onze Marijke & Niels emigreerden naar Belgisch Vlaanderen. Hun optrekje staat in Ieper vlakbij de Franse grens. Dus kilometers maken voor Josephine!
Ons Ardennen familieweekend is acht weken terug, hierna heeft Josephine geleerd om los te lopen. Dat willen we zien! Omdat wij autoloos door het leven gaan, haal ik zaterdag 30 oktober de de Kia Picanto in Schagen op. Hiermee rijden we naar Ieper en combineren ons ritje om ook nog even bij Frea & Joris in Eindhoven langs te gaan. Jawel dik zeshonderd kilometers op de snelweg, absoluut geen hobby van mij.
Daarom plan ik de dagen ervoor in om m’n lijf ook wat lichamelijke inspanning te geven. Donderdag 28 oktober is een stralende dag, ideaal voor een roeifietsritje. Een tussenstop maak ik in Bergen waar de ‘Kunst tiendaagse’ bezig is. Mijn favoriete fotograaf Kenneth Stamp uit Wieringen exposeert er. Ik scharrel wat rond in het kunstenaarsdorp. In het Vredeskerkje van Bergen aan Zee heb ik zwartwit foto’s gezien van Siebe Swart. Veel panorama’s met zware luchten die me aan werken van Kenneth doen denken. Volgens mij maakte Siebe deze foto op Wieringen. Uiteraard ook even bij Kenneth zijn expositie geweest en de aardige bewoner van Hemelrijk gesproken.
Onder een boom bij de ondergaande zon smul ik een maaltijdsalade naar binnen, want mijn ritje zit er nog niet op. ’s Avonds is in Castricum de NTKC ledenvergadering. Leuk om mijn kampeervrienden te treffen en horen of er nog nieuwtjes van de club zijn. En die waren er: ‘Het terrein Limmen bleek verkocht te zijn!’. Over een paar jaar kunnen ze incasseren en met de opbrengst hopelijk een mooi alternatieve vinden.
De geruchtenmolen kwam snel op gang. Bij Schagerbrug staat het Ananasbos te koop. Zou dat wat zijn….? Lekker dichtbij waar ik woon, maar ook dichtbij de drukke N6 autoweg.
De vergadering is om 22.00 uur af. Buiten spreek ik een NTKC’er die op z’n fiets naar het terrein van Limmen rijdt. Hij zegt: ‘M’n tent staat er, maar ik was de enige. De sleutel van het washok moet ik nog halen’. Ik adviseer hem: ‘Kan je ook de volgende dag te doen, plassen doe je gewoon in het bos’. Niet helemaal volgens de regels, maar gelukkig zijn die strenge NTKC tucht-tijden van vroeger niet meer. In het donker met windje in de rug roets ik de 50 kilometer terug in amper twee uur naar huis.
Vrijdag trakteer ik me op nog een tweede uitje: de voorstelling van La Musica gespeeld door Altstadt Rotterdam in Theater Johanna’s Bos.
De eigenaar Tine van Wel en Ben van der Ploeg van Johanna’s Bos zijn bekende van mij. Het stel heeft plannen die mij aanspreken: een minicamping, een permacultuur moestuin & voedselbos en cultuur optredens in hun kapschuur.
Op haar site schrijft Tine: ‘Met de aankoop van ons huis, schuren en hectare grond zijn we gaan kijken hoe we dit boerenerf kunnen omtoveren tot – voor ons – de mooiste plek op aarde. Mijn man en ik zijn aanpakkers en zijn altijd bezig geweest met ons vorige huis, toen we daarmee klaar waren werd het tijd voor ons levenswerk. En hier kunnen we voorlopig wel vooruit’.
De Schager Courant wijdt er twee pagina’s aan en gelukkig weet ik nog een kaartje te bemachtigen. Op mijn ligfiets rij ik er ’s avonds heen. Ben staat het verkeer op het erf te regelen: ‘Leuk een ligfiets, zet hem maar tegen het hek’. Even later zie ik moeder van der Ploeg voor de corona app-check. De schuur is gezellig verlicht en de stoelen staan her en der verspreid. De toneelspelers Elsie en Délano doen het zonder podium maar lopen door het publiek. Het stuk een relatiedrama spreekt mij niet echt aan. De Volkskrant schrijft: ‘Oud zeer en gefnuikt verlangen verdringen elkaar in deze poëtische theatertekst’.
De nazit zorgt voor een geslaagd avondje. Eerst spreek ik Kees (van Kokon grafisch buro). Het is de vader van Tine waar ik in mijn reclametijd plezierig contact mee had. Daarna ontmoet ik o.a. Carol Kelderman (Ap-art musical) en Ton van der Winden & Henriëtte Roggeveen (cultuur platform).
Op de miezerige zaterdag rijden we naar België. Bij Wetteren in de buurt van Gent gaan we op fotoshoot. Een idee van Marijke om haar gezin en familie op de foto te zetten. Ze kent de fotograaf Evelien van haar huwelijksfeest (Part of the vision, de beste van België!). Een week later krijgen we het resultaat te zien: fantastisch, ondanks het natte weer!
Ons weekend in Ieper bestaat uit lanterfanten, boekenlezen en genieten van Josephine.
Met Niels wandel ik door Ieper en zet de Menenpoort en de beroemde herbouwde Lakenhal op de foto. Knap hoe zo’n stad die in 1918 door de oorlog compleet werd verwoest, historisch is herbouwd. Ook gaan we een kijkje nemen bij hun gewenste nieuwe huis.
Dinsdag komt er een eind aan het relaxen. Laatste doel is Eindhoven voor een bezoek aan Frea & Joris. Om de drukte bij Antwerpen te omzeilen en omdat ik de vierbaans autoweg zat ben, nemen we een binnendoor route. Het kan Brigit niet bekoren, we sukkelen op een tweebaansweg met veel stoplichten. Bij Mechelen ben ik in bekend terrein. M’n Santiago-route liep er doorheen en in september was ik er nog op de roets met Bartel.
In Eindhoven gaan we de gastvrijheid testen van Frea (veganist) en Joris (beter bier). Het lijkt of ik intussen een virusje heb opgelopen, de sneltest geeft rust, geen C. Terwijl Brigit de gordijnen gaat inkorten doe ik een wandeltocht naar het riviertje de Kleine Dommel met de watermolen. Daarna rijden we naar huis, helaas aan alle pret komt een eind. Tot de volgende ontmoeting Josephine!
Zondagochtend luisteren we naar muziek, dan hoort Brigit de Faeröerse muzikant/zanger Josephine zingen: ‘Well, my sweet Josephine – Are you still racing stray dogs across the old stream?. Mooi gezongen, luister maar: