De ledenvergadering bij de NTKC stond op 7 maart als ’to do’ in mijn agenda. Niet dat ik zo’n vergadertijger ben, maar het is wel de manier om meer van dit erg leuke cluppie te weet te komen. Gelukkig is het stralend mooi weer, dus op roeifiets gezellig netwerken!
Na het afzien deze winter (nat en wind), eindelijk weer een zonnige dag. Laat het voorjaar maar komen! Ik vertrek om 9.00 uur voor een ritje op de roeifiets naar Limmen. Tegenwind in drie uur roetsen moet makkelijk kunnen. Ik heb tijd zat (de vergadering is om 13.30 uur), dus kies voor de toeristische weg langs de kust. Bij de Pettemer-zeedijk kies ik het fietspad dat aangelegd is vanwege de zandsuppletie. Na vijf jaar liggen de nieuwe duinen er nog, maar door de zandverstuivingen zie ik amper helmgras. Straks nog een paar stormen en weg duinen? (Thuis lees ik op internet het hoe en waarom over de zandsuppletie).
Vlak voor Heiloo kom ik toevallig Madeleine op de fiets tegen. Bij het tuinwerk op Croon & Bergh heb ik haar warm gemaakt voor de NTKC. Ze is ook een liefhebber van primitief kamperen en is ook op weg naar de vergadering. Ik ben nog ruim op tijd, dus doe een pauze in de biep van Heiloo, waarna ik op zoek ga naar de vergaderlocatie: ‘Ons Huis’. Google maps brengt me er feilloos. Na de drukke Kennemerstraatweg sla ik linkaf een idyllisch zijstraatje in, dat naar een grote Protestantse kerk gaat. Wat een contrast met die herrie van verkeerslawaai en lelijke nieuwbouw. Ik blijk in de museale hoek van Limmen te zijn. ‘Ons Huis, was ooit een oude herberg. Later raak ik nog met de beheerder aan de praat, hij woont in hetzelfde gebouw en runt de vergaderruimte. Ik vertel over onze kampeerclub die op zoek is naar een nieuwe plek. ‘Oh, hier in de buurt staat nog een mooi bosje te koop, is dat niks?’ (hij zou het aan het bestuur doorgeven).
Ook Madeleine komt net aangefietst. Bij binnenkomst is het voor mij een reünie van bekenden. ‘Pas op, je laat je wantjes op je fiets liggen’, waarschuwt Bas. Hij is de nieuwe terreincommissaris die in november bij de klusdag was. Zijn vrouw Heleen zit ook niet stil, zij doet het secretariaat bij het hoofdbestuur van de NTKC en deelt ondertussen de zelfgemaakte cake uit. Naast mij komt Sebastiaan te zitten. Net als ik bekend in het ligfietswereldje, hij was gekomen op z’n Quest en heeft thuis ook een M5 staan. Jawel, het échte netwerken is begonnen: rechts van mij zit Nienke. Zij doet de redactie van de nieuwsbrief en site. Ze vertelt over haar fietsplannen deze zomer naar de westkust van Schotland. ‘Dan moet je zeker het fietsrouteboekje van Clemens Sweerman gebruiken’, geef ik haar als tip.
Na de pauze raak ik in gesprek met Menno en Ineke, die ik ook ontmoette met het klusweekend. Toen raakte ik niet uitgepraat over onze fietstocht ervaringen. Ik vertel ze over mijn plannen deze zomer om te gaan kanoën in Zweden en daarna naar huis te fietsen. Zij waren goed bekend in het gebied en kreeg direct een uitnodiging om maar eens langs te komen in Koedijk.
Tijdens de vergadering mocht ik punt zeven ‘activiteiten agenda’ toelichten. Met Ingmar hebben we de organisatie van het kanoweekend opgenomen. Ik vertel over ons plan van de kano toertocht op zaterdag 23 mei in Friesland. Toon de flyer en krijg direct enthousiaste reacties. De vergadering verloopt in een gemoedelijke sfeer. Uiteraard zijn er mannen als Frans die graag willen laten horen dat ze er zijn. Het punt bestuursverkiezing komt gelukkig niet aan de orde. Kennelijk redt het oude bestuur het nog en hoef me geen zorgen te maken dat m’n cluppie verzuipt onder tekort aan vrijwilligers of bestuursleden!