Graag wil ik de touwtjes in handen houden. Soms kan zo’n touw ook lelijk in de knoop zitten’. Typisch de Michaëlshof: een prachtige plek, maar net als de natuur soms erg weerbarstig.
Op 4-5 mei stond het in het teken van ‘Opruimen Vatrop’. Sinds het terrein te koop staat is er flink gewerkt om wat ruim veertig jaar bewaard is, weg te gooien. Zaterdag was de romneyloods (Nissehut) aan de beurt, die nog boordevol ouwe meuk stond. ‘Mooi hout, moet dat echt weg? Of dit bankje is eigenlijk nog prima te gebruiken’. Die dilemma’s gingen snel overboord, want ons kampvuur moest gevoed worden en de tien kuub container was snel met andere niet brandbaar spul gevuld.
‘En die mooie kist dan, die moet toch wél bewaard blijven?’. René, altijd in voor een geintje, wist er wél raad mee: ‘Camiel (mede eigenaar en zoon van Michaël) ging in de kist en belandde bijna op het gretige vuur.
Na het harde werken was er ook een heerlijke maaltijd gemaakt, die we in de tuin oppeuzelden.
’s Avonds dreigde het kampvuur tekort aan brandstof te hebben. Dus werden we wat makkelijker met onze ecologische principes.
‘Vooruit die gelakte stoelen kunnen er ook op’. De toppen van de omringende bomen moeten dat gevoeld hebben, toen uiteindelijk dat mooie Chesterfield bankje de fik in ging. Twee Canadese wereldfietsers waren door het vuur getrokken en bleven voor een onverwachtse overnachting. Zij konden zich verwarmen bij het vuur en deelden hun drankjes met ons. Wij hun Kriek Lambic en terwijl we hun leerden hoe je Gggggrolsch bier moet uitspreken (en opdrinken).
Stevig drinken en dan in het donker je tent vinden. Dat probleem had ik al eens eerder ondervonden, alleen niets van geleerd. Gelukkig is het goed gekomen en op de tast m’n tent en zaklamp gevonden. Bij deze neem ik me vanaf nu plechtig voor: ‘Drank in de man en na tien uur op stap, Cor: altijd een zaklamp mee!’.
Bij het opruimen hoop je natuurlijk om de geheime schat te vinden. Dat viel bitter tegen, maar toch Brigit blij kunnen maken met een dik touw en een kistje met als opschrift: ‘Federatie regionale verdeelcentra ekologise levensmiddelen’ uit 1981, dat voortaan ter decoratie in onze tuin staat zal staan.