Na het voorafje, zit ik nu aan de tussenmaaltijd: ‘de werkweek bij Peggy & Rinus in Hongarije. Hoewel het eigenlijk smaakt als het hoofdgerecht; wat een schitterende plek hebben twee geluksvogels. Inmiddels zit ik hier drie dagen in een snoeiharde spagaat: vroeg op staan en gaan klussen of genieten van dit paradijs…
Dinsdagmiddag ging ‘verloren’ aan bijpraten met de Michaelshof gasten. Daarna waren we uitgenodigd bij Wanja en Lea die in Doroske een B&B runnen. Na het zwemmen in het stuwmeertje, konden we smullen van de pizza’s uit de leemoven. Tsja, voor dat je het weet, zit je halverwege de week en heb je nog geen spat uitgevoerd…. En er valt genoeg te klussen om het paradijs nog mooier te maken. De dames hielden zich vooral bezig met opruimen/schoonmaken. Voor mij liever het echte mannenwerk: houthakken en daarna het hout van de bad- en toiletruimte in de lijnolie zetten. In een ketel boven het kampvuur werden ’s avonds de patatjes gefrituurd.
De pijp uit de put
In Hongarije gaat rond 21 uur onder en is het om 5 uur weer licht. Omdat het overdag bloedheet is, kan daarom maar beter vroeg aan het werk worden gegaan. Het ontbijt startte om 7.30 uur, dus zou je om 8 uur aan het werk kunnen. Mooi niet dus, de gesprekken zijn veel te gezellig en met moeite weet ik me om 9 uur aan het houthakken te zetten. Hierna kwam de klus ‘de pijp uit de put halen’. Door het gebrek aan water zie je overal waterputten, variërend van 10 tot 30 meter diep. Die van ons viel qua diepte mee (15 meter). De oude pijp die het water omhoog pompt was niet meer in gebruik en moest eruit gehaald worden. Michael en Rinus hadden hier een ingenieus trek-systeem voor bedacht, terwijl ik (de man met de spierballen) met het hijswerk kon meehelpen. Weer een klus geklaard!
Peggy sommeert ons regelmatig ‘denk erom, jullie hebben ook vakantie hoor’. Nou, daarin komen we niets tekort. Het leven hier op het Hongaarse platteland is zeer rustig. Het enige winkeltje dat het dorp telt, is heel simpel en open dagelijks van 5.30 tot 9.30 uur. De reden is dat de eigenaresse nog een winkel elders heeft die ’s middags open is, terwijl ze ’s avonds nog een cafe runt. De luitjes van de Michaelshof zijn met Peggy en Rinus inkopen en bankzaken gaan doen in de stad Kormend. Hier schijnt de dikste boom van Europa te staan. Jammer dan, die mis ik. Ik ga liever naar het stuwmeertje en anders moet m’n dikke fantasy boek (Dochter van het Woud – J.M. Marillier) uit voordat ik terug ben.
Plannen
Hopelijk ben ik vrijdag wat sneller aan de gang (die voorraad boomstammen slinkt langzaam). Daarnaast wil ik de directe omgeving nog verkennen en natuurlijk kilometers maken in het stuwmeertje. Het Michaelshof achttal vertrekt zondagochtend vroeg. Mijn plan is dan om naar de stad Papa te roetsen en van daar de Limes fietsroute op te pikken.
Één reactie op “[blog 2] Het ‘Ik vertrek paradijs’ van Peggy & Rinus”
Leuk om te lezen allemaal. Nog veel plezier Cor!