Zonder m’n verjaardag te vieren, kreeg ik begin januari van Ingmar een bijzonder boekje over vlechtheggen. Zou hij geroken hebben dat ik een neus met vlechtheggen heb? Het inspireerde me ieder geval dit blog bericht te schrijven.
Het boekje geschreven door Thomas van Slobbe is intussen een pareltje in mijn uitpuilende boekenkast. Na de gift, leest Ingmar de rijm van Ivo de Wijhs uit het boekje voor. Het gaat over dat we voortdurend bereikbaar moeten zijn en eindigt als volgt: Haak af en ga verdwalen, in vroege mist en late zonneschijn. Van oudsher immers zingen nachtegalen, alleen voor hen die onbereikbaar zijn. Deze prachtige rijm is helemaal te lezen op: Keep in TouchNu het echte vlechten door mij in de praktijk gebracht: Bij de Dijkgatshoeve was ik het houtkloven een beetje zat. Er diende zich een leukere klus aan: van de wilgentenen een heg vlechten. Samen met bewoner Martin hebben we een pracht vlechtscherm gemaakt in de kruidentuin. Weeks erna is er aan het scherm een insectenhotel gemonteerd.
Bij het Landschap moest de heg zes weken wachten. In december waren vijftig woekerende boompjes gerooid die als windsingel gingen dienen bij een bankje. Hierna trad de winter in. Wij Landschap-mannen namen zes weken ijsvrij, maar gelukkig ook deze heg ‘heeft geen haast’. De klus werd woensdag geklaard, dat ging zo: al jaren staat zielig alleen in het natuurgebied Kruiszwin een bankje ooit geschonken door Gerard en Maureen Bos . Vanaf nu staat achter het bankje in een ovalen cirkel: een haag van de gekapte berkenboompjes, ter beschutting van de gure Polderse noordwesten-winden. Onze vliegende reporter Merijn zet de foto’s op facebook en daags erna krijg ik van Maureen een foto met het berichtje: ‘en maar gelijk in gebruik genomen…..’ Op naar het volgende project, want de picknickbank bij het wandelpad kan ook wel wat beschutting gebruiken…..
2 reacties op “Een vlechtheg heeft geen haast”
Mooi verhaal, over de vlechtheggen. Maar ook over de beleving van de natuur en de rust die dat geeft. Thomas van Slobbe zat bij mij in de klas, eind lagere school. En bij mij in de “VNB”, de Velser Natuur Bond. We waren veel in het bos, klommen er in bomen.
Kennelijk heeft ook hij, net als ik, rust gevonden in omgevingen zoals Nieuw Bouwlust, omgevingen in de rust van de natuur.
Ik ga die vlechtheg in het Kruiszwin opzoeken, ik woon er per slot van rekening nu vlakbij.
Wat een heerlijk verhaal weer om te lezen Cor : ), mooie rijm ook, wist niet dat Ivo rijmde….en flinke ervaring heb je al met heggen maken zeg, dat komt helemaal goed woensdag! Voor jou hoop ik dat dát avontuur je weer een goeie blog oplevert : )