Dagen van pieken en dalen, daar blijf ik kennelijk nog wel even inzitten. Die Schotse klimmetjes blijven nijdig, voortdurend Schots weer (miezeren, wind en kou), hoort erbij en de midges zijn er niet. Maar van dertig kilometer omrijden word ik minder vrolijk.
Het overkwam me woensdag, nadat ik besloten had de drukke (maar mooie) stad Edinburgh te mijden. Het routeboekje gaf een alternatieve route Linlithgow-Innerleithen (100 km.), zou in 1 dag moeten lukken. Ik dacht aardig op de juiste weg te zitten naar Bathgate. Na een weergaloze lange afdaling dacht ik het stadje te bereiken. Mooi niet! Ik kan het nog steeds niet begrijpen (achteraf kijkend in het boekje), maar ik bleek in het stadje Winchburgh te zijn. Dat lag zo’n 25 km. van de goeie route. Omdat terugrijden bij mij niet bestaat, bedacht ik een eigen route. Nadeel dat ik wel dwars door de grote stad Livingston en de buitenwijken Midden en West Calder moest crossen. Al met al zeker 2 uur vertraging. Intussen ging het natuurlijk ook nog eens pittig regenen…. Moe gestreden bereik ik uiteindelijk het leuke stadje Biggar waar ook nog eens een prima camping is. Morgen richting Peebles-Innerleithen. Hoewel….. op een affiche lees ik dat donderdagavond in Biggar een folkband optreedt. Een rustdaggie is eigenlijk ook zo gek nog niet….