Categorieën
Reisverslag Roeifietsen

[blog 5] Waar zijn die haringen gebleven?

Op die Limes-route zitten overal gevaren. Kijk je niet uit, rij je zomaar het ravijn in, zie je die gaten in de weg niet en daar lig je… Is me allemaal bespaard gebleven, alleen vanmorgen ontdekte ik dat er van de zeven haringen er nog maar vijf over zijn. Nu hebben m’n reservespaken ook nog een een nuttig doel.
Nee, ik mag niet klagen tot nu toe. De zon schijnt elke dag en de ouwe roets & lijf houden het prima. Hier komt stoere Cor: ‘Gisteren van Regensburg naar Weissenburg geroetst. Dat was 130 km. en alleen het pukkeltje Kesselberg van 13% even moeten lopen’. Regensburg was de enige stad die ik bekeken heb. Was een aanrader van het routeboekje, een Middeleeuwse stad die als een van de weinige Duitse steden de Tweede Wereldoorlog bespaard is gebleven. Zondagavond slenterende ik door de smalle straatje, nam een broodje Kebab en een verrukkelijke milkshake. Leuk, maar ik keerde toch snel weer naar m’n tentje (stond bij de Regenburgse kanoclub). M’n prachtige boek van Juliet Marillier (trilogie van de zeven wateren) nadert z’n ontknoping. Oei, nog een paar hoofdstukjes en delen 2 & 3 liggen thuis. Ook deel 2 van Clemens Sweerman routeboekje is uit. Bij Regensburg begin ik aan deel 1 en volgens Ingmar’s berekening kan ik a.s. zondag in Xanten zijn. Dan kan het zomaar zijn dat die boef me tegemoet rijdt…..
Ook de ritten voor Regensburg gingen als een speer. Die ‘Treppelweg’ heb ik vooral in het weekend vaak vermeden, want dan zijn de normale wegen lekker rustig. Op zaterdag had ik last van het ‘Wim-Huisman-syndroom’ (=kletsen met iedereen). In Nesslbach stond ik op een camping met veel Nederlanders. Daar ontmoette ik o.a. Alfred en Meike Hogenbirk. Hun tandem en mijn roeifiets bracht het gesprek op gang. Bleek dat Alfred een collega is van roeifietser Ed Komen.
Globaal overzichtskaartje van camping tot camping door Brigitte
Vanmiddag (dinsdag) verlaat ik Weissenburg voor een mini-tochtje, daarna zet ik er weer de sokken in, met steeds in gedachten ‘het is niet de race, maar de reis’ (met dank aan Jolanda Linschooten).

Één reactie op “[blog 5] Waar zijn die haringen gebleven?”

Dat je ’s avonds bij het tent opzetten twee haringen kan missen begrijp ik. Maar ’s ochtends? Wat’s gebeurd? Nu lijkt het alsof de haringen zijn weggezakt in de gaten van de Limes-route?

Met een e-book had je deel 2 en 3 ook bij je kunnen hebben. Voor ons een uitkomst, Dave leest makkelijk vijf boeken weg op een vakantie.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *