Je weet dat je spoedig komt te overlijden, maar in levende lijve wil je nog al je dierbaren een keer ontmoeten. Dus hou je een ‘afscheidsfeest’. Michaël Schouwenaar van de Michaëlshof deed het zaterdag, ik mocht het mee-organiseren en het werd één van mijn ‘meest bijzondere feesten’ ooit!
‘Nu ik weg ben schijnt het helemaal in elkaar te storten’. Gelukkig kon Michaël er luchtig over zijn, tijdens zijn speeches. ‘Je hoef hier niet naar een depressief, verdrietig, stervend mannetje te kijken, want ik ben intens dankbaar dat jullie hier zijn…’.
De gezondheid van Michaël was de laatste weken hard achteruit gegaan. ‘Zou het wel door kunnen gaan?’ Het werd veel overleggen met de kinderen Camiel en Roos, die het feest tot in de puntjes georganiseerd wilde hebben.
Door het frisse weer kozen we voor twee locaties: de start op de Michaëlshof met een wandeling van Vatrop naar Oosterland. 
Hiervoor maaide René woensdags nog eventjes een pad van het terrein naar de Waddenzee, waardoor de afstand voor de wandelaars werd ingekort.
In Oosterland was de scouting kantine voor het ‘open podium’ en de ecolodge voor de ‘potluck maaltijd’. Diezelfde ecolodge (vakantiehuisje) werd vrijdag al door ons gehuurd vanwege de voorbereidingen en konden we ’s avonds het bier voorproeven. Vooral Roos wilde niets aan het toeval overgelaten. Ze heeft de echte ‘Wieringse-gastvrijheid-genen’. ‘Ook al is het potluck, de gasten mogen niets tekort komen’. Dit ondanks Michaël wens: ‘Alcohol graag na 17.00 uur’. Er werd royaal ingekocht: zes kratten bier en zo’n tien flessen wijn.
Die angst om tekort te komen, zette zaterdagochtend nog eventjes door. Bij de inloop op de Michaëlshof stonden tien taarten en zelf had ik tachtig liter koffie gezet. Ook over de gesteldheid van Michaël maakten we ons nodeloos zorgen. 
Het was ongelofelijk om te zien hoe sterk hij zaterdag was en in staat was de gasten te boeien met zijn prachtige speeches. Voordat het ‘open podium’ startte, sprak Michaël ons toe, hierna zongen we samen het lied ‘Remember, beautiful dream’.
Een klein gedeelte van de speeches van Michaël heb ik opgenomen (zie filmpje onderaan).
‘Iedereen heeft z’n eigen leven, maar iedereen heeft een stukje Michaëlshof in zich’. Michaël weet feilloos te verwoorden, waarom ik hier al drie jaar lang élke woensdag tuinier. Het is meer dan alleen wroeten in de grond van deze paradijselijk plek. ‘Michaëlshof betekent gelijkwaardigheid, liefde, licht en werken aan je ego’.
Volgens Michaël heeft het terrein de potentie voor de toekomst van de me
nsen, om te leven in verbondenheid, gelijkwaardigheid, samenwerking, vrede en geluk. ‘We kunnen dat niet, het is een voortdurend oefenen’. Kennelijk kent hij z’n tekortkomingen: ‘Ook ik kan dat niet, dat is gebleken’.
Over de overgang van de derde dimentie (angst, beperking, kritiek en oordelen) naar de vierde en vijfde dimentie: ‘Eerst gev
oelig worden voor de onzichtbare energie, daarna verbinden met wat er omheen is’. Over de kwaliteit van het leven zegt Michaël: ‘verschuil je niet achter een ander, je buurman of de regering. Je bepaal het zelf en de Michaëlshof is hiervoor een prachtige oefenplek’.
Op zo’n feest is het natuurlijk een reünie van oude bekenden. De mensen die ik in 2017 ontmoette tijdens de Soefi zomerweek zijn goed vertegenwoordigd. Met het open podium zingen ze hun gepassioneerde Spaanse liederen. Er is een leuke compilatie familiefilm van de Schouwenaartjes en een foto slideshow ‘Michaëlshof-door-de jaren-heen’.
Gevoelig hoor ik Sonja (zijn eerste vrouw en moeder van de kinderen) het lied ‘Thuis is waar je hart is/mijn hart is bij jou’ zingen. Ook dat konden de zeker bijna honderd feestgangers zeggen bij het waardige afscheidsfeest van idealist Michaël Schouwenaar! Samen met hef Soefi-koor zingt zij het hieronder:
Een fragment van de speech van Michaël:
En tenslotte hele meute feestgangers:
