Livemuziek: eindelijk we mogen weer!

Onstuimig Schuim, we moesten er bijna anderhalf jaar op wachten om ze weer live te horen. In de kapel van Den Oever, dat staat in het buitenmuseum van Enkhuizen, starten ze zaterdag hun concert met ‘Dronkemanstranen’. Brigit en ik zaten voorin het kerkbankje met tranen van geluk te luisteren naar deze geweldige Nederfolk groep. Genieten doen we ook van Pekel en het weerzien van haar muzikale vrienden met als toetje een rondleiding op de oude (1897) Wilnisse aak van Gerard Meijer.

Frank Edam van Onstuimig Schuim zei het in z’n openingswoordje: ‘Voor ons was 1 maart 2020 de laatste dag dat we in Enkhuizen speelden. Dat was tijdens het winterfestival Deunen en Deinen. Toen ging het doek dicht…’. Ook wij waren van de partij, zie mijn bericht ‘Schotse Tripple zangeressen veroveren Deunen en Deinen’.

Dit keer geen 17 muziekgroepen, maar wat kleinschaliger. Wel een prachtige locatie het buitenmuseum van het Zuiderzeemuseum en lekker zomerweer.

Na het concert in het kerkje haastte ik me voor Pekel. Drie mannen die als sinds 1973 samen spelen met dezelfde passie de Nederlandse maritieme folk uitdragen. M’n nieuwe mobieltje prop ik helemaal vol met foto’s en filmpjes.

Op m’n knietjes ga ik als Frank voor de kinderen ‘Rindert de rat’ speelt. Naast muziek was verhalenverteller Piet Paree er ook. In het kerkje deed hij ‘De schelpenvissers’ met muzikale begeleiding van Frank.

Op het nippertje konden we ook z’n verhaal ‘De schipbreuk’ (begeleid door Marian Nesse) horen. Dit speelden ze in het dijkhuisje voor ons waarbij de kinderen ademloos naar Piet luisterden.

Op het terras pakken we nog even een puntje appeltaart. De luitjes van Onstuimig Schuim zitten er ook en laten in het wild nog wat horen. Is het daarna over met de pret? Net als we naar de uitgang lopen zien we Gerard Meijer bij zijn woonboot staan praten.

Gerard was met zijn vrouw Maartje een échte shantyfan, we kwamen ze vaak tegen op festivals. Nu worden we uitgenodigd om zijn gerestaureerde aak te bezichtigen. Vol trots vertelt hij over de boot, hoe hij ooit Maartje heeft versierd (we konden niet stoppen met zoenen….).

De Wilnesse aak werd in 1971 als vuilnis gevonden, daarna liefdevol met oog voor detail opgeknapt.

Toen het schip zo goed als klaar was, moest het nog eenmaal dienst doen waarvoor het gebouwd was: vracht vervoeren. Trots laat hij zijn boek zien uit 1999 dat hij geschreven en geïllustreerd heeft. Hierin doet hij verslag, hoe ze met het vrachtschip van Groningen naar Gouda voeren. We babbelen gezellig en verbazen ons over het authentieke interieur.

Gerard laat zien hoe hij tv kijkt. Bij een kast wordt de bovenste plank weggehaald, waarna met touw en katrol z’n tv omhoog wordt gehesen.

Aan de bootrondleiding is nog geen eind gekomen. Even later zie ik toevallig Anita Hoedjes met een paar zeemannen op een boot. We groeten en ze zegt: ‘Frans wil je best z’n aak laten zien’.

We maken kennis met Frans Schreuder die met z’n Lemsteraak uit 1900 vanwege het maritieme weekend uit Den Helder is komen varen. Ook zijn boot mogen we van binnen zien en kan ik weer los gaan met foto’s.

Bijna anderhalf jaar moesten we wachten voor dit dagje pret. Hopelijk zijn deze hard times verleden tijd en kunnen weer op muziekjacht.