Ieper…. ik kom eraan!

Tis een pittig eindje roetsen (325 km.) maar Ieper wordt m’n eerste lange roetstocht. Veroorzaker is m’n oudste dochter Marijke, die maandag met haar Niels & Jospehine van Haarlem naar België verhuizen. Nadat ze vorig jaar trouwden stond dit plan vast. Vlaamse Niels keert terug naar z’n geboortegrond en Marijke gaat een nieuw avontuur tegemoet.

Zo’n emigratie was voor dochter Astrid de aanleiding om iets ludieks te bedenken. ‘We maken een leuke video voor Marijke en Niels’. Hierna ging ze naar Opa van Tilburg die zonder aarzelen meedeed. Zo uit de vuist sprak de krasse man van bijna 94 een videobericht in. De boodschap hoe en wat legt Astrid nog even uit: ‘Je moet ff lieve dingen zeggen, zodat het een All you need is love achtige vibe heeft….’ Daarna kwam Frea bij ons op bezoek om haar ouders te filmen. Tsja, wat moet je zo’n vertrekkend stel nou vertellen?  

Brigit haalt uit de uitpuilende boekenkast drie ‘Marijke boeken’ erbij. Ik graaf in m’n wegenkaarten-doos en vind een oude Michelin kaart 1/200.00 en het boek ‘Friet en folklore’ (reizen door Vlaanderen). En klaar is the making! Nu is het de beurt aan de anderen (Astrid & Yoeri en Frea & Joris). Dat was voor hun even persen, maar daags voor de deadline werden ook hier de filmpjes gemaakt. De bedoeling is dat het resultaat vandaag tijdens de video call getoond wordt. Ze vinden het vast leuk, maar de voorpret was het al dubbel en dwars waard!

De verhuizing van Marijke is de zevende in haar prille bestaan. Een reislustige tante, die deze genen vast van haar vader heeft geërfd. Werd de avonturen-kiem in juni 2007 gelegd? Vader en dochter gingen op de fiets naar het Oerol festival op Terschelling. Marijke op de M5 ligfiets, ik op de Thys 222 roeifiets. Een onvergetelijke kampeervakantie werd het, waarbij we veel bijzondere optredens zagen. Mijn muziekontdekking was toen Meindert Talma & the Negroes.

Marijke was de eerste dochter die al op haar 18e het huis verliet. In 2008 ging ze studeren in Amsterdam en vond een containerwoning in Noord. Op de HvA deed ze media & management en kwam daarna in het boekenvak terecht. Dat werd smullen voor ons, want regelmatig voorzag ze ons van gratis boeken. Drie boeken van haar hebben een speciaal plekje in ons huis. ‘Pap vertel eens’ is een boek waar ik herinneringen uit m’n verleden in schrijf (….moet ik nodig weer doen). ‘Door de ogen van mijn vader’ is van Stef Bos met een cd van het nummer ‘Pappa’. Op de achterflap staat: ‘Dit is een boek van een vader en een zoon. Een boek met beelden van toen en woorden van nu. Een verhaal in flarden over wat de een zag en de ander dacht’. Het derde boek is het ‘Vader & dochterboek’, Hannah en Bert Wagendorp maakten het.

Marijke: mocht je in België zeeën van tijd krijgen, idee om samen iets te maken? Er zijn schoenendozen met foto’s van je kinderjaren die nog ingeplakt moeten worden. Degene waar we samen op staan stuur ik naar je en jij schrijft er een leuk tekstje bij… Het resultaat kunnen we een mooi fotoboek ‘Vader & dochter’ maken! (of blogbericht)

Tenslotte de muziek die ik mooi, maar jij helemaal niks vindt, Meindert Talma zagen we met Oerol live in een kerkje op Terschelling:

In het muziekblad OOR in 2007 las ik over de muziek: ‘…..deze oorspronkelijk tussen 1927 en 1932 geschreven songs (over dood en verderf, moord en doodslag, armoede en het leven in de nor) zijn vol liefde door Talma en zijn Negroes omarmd, vertaald, bewerkt en opgenomen. De rauwe blues, folkballades en gospels over legendes als John Henry, de moordenaar van president Garfield, apostel Johannes en die duivelse Stagger Lee (zo slecht dat de duivel hem in de hel weigerde) klinken hier samen als het eerste Nederlandse product dat waardig op het label Fat Possum zou kunnen worden uitgebracht. Omdat Talma op karakteristieke eigen wijze én als enige Oh, Was Ik Maar Een Mol Onder De Grond kan zingen zonder dat ik in tranen (van het lachen, maar wellicht wel van ontroering) uitbarst. Achter de prachtige songs gaat een prachtige berg leed schuil. Mooiste song is het kaal, maar met krachtige droge klappen begeleide Dorre Beenderen, een letterlijke vertaling van een song van Lunsford. The Negroes stijgen hier net als Talma boven zichzelf uit. Zelden kon je in Nederland misdadigers geloofwaardiger naar het schavot horen geleiden. Het is goed dat zij deze obscure, maar ronduit fantastische songs aan een geheel nieuw publiek voorstellen. Al is het alleen maar omdat ze tevens eindelijk hét alternatief voor Waarheen Waarvoor van Mieke Telkamp hebben opgenomen’.