Die saaie verjaardagen binnen zitten in een kringetje: ik heb er een gruwelijke hekel aan. Gelukkig denkt Ingmar er ook zo over. Hij wilde ze verjaardag weer net even anders vieren. Tien dagen terug maakte we de plannen en met de Pinkster vierden we samen het ‘betere-buiten-feest’ bij de Michaëlshof op Wieringen.
Eigenlijk zou ik er van de winter al m’n verjaardag vieren met een wandeling langs de Waddenzee, bezoek aan een expositie en nateuten bij de Michaëlshof. Dat grapje ging helaas niet door. Windkracht-10 verstoorde mijn plannen. Maar wat in een goed vat zit….
Dinsdags voor Hemelvaartsdag reed ik even bij Ingmar langs. Voor een bakkie én om zijn Stilte-wandeling even door te nemen. Ook 27 mei zijn verjaardagsdatum kwam even ter sprake. Zeven jaar terug zag hij Abraham en vierde dit met een kampeerweekend in het Kuinderbos. Vorig herhaalde hij dit mooie idee door in het Dijkgatbos bij Den Oever de boscamping af te huren. Hoe leuk dat was beschreef ik toen in dit bericht.
Langs zijn neus weg vroeg Ingmar of hij de Michaëlshof kon gebruiken als locatie voor z’n verjaardag. ‘Waarom vieren we ons feestje niet samen’ was direct mijn idee. Ik werk al drie jaar op de biologische tuin van dit paradijsje en heb een streepje voor bij de bewoners. Zij vinden het vast niet erg als het een keertje wat drukker is bij hun.
Vorige week stuurden we onze uitnodiging naar familie en (vakantie)vrienden: met welkom op 1e Pinksterdag. Een tikkie laat maar voor degene die écht zin hebben, vast geen probleem? ‘Aan cadeautjes doen we niet, neem hiervoor in de plaats je favoriete drankje mee en/of zing of speel een serenade bij het kampvuur’.
Aan dat laatste voldeed alleen Ingmar’s lief: Marieke. Zij schreef het volgende ‘canon’: 
Maar die drankjes waren er volop en het weer was fantastisch. Op het groepsterrein van de Michaëlshof bij de Gaudibank was het eerste deel van ons feest.
De kennismaking, rondje terrein, koffie/thee teuten. Hier staat ook een leemoven waar we de pizza’s werden gebakken. De opstart-fase hiervan verliep met hobbels. Het duurde nogal lang voordat de oven écht op temperatuur was en de pizzabodems waren wat plakkerig. Geduld en een beetje meel toevoegen deed wonderen, waarna het grote smikkelen was aangebroken.
’s Avonds werd het feest voor de normale feestgangers afgesloten bij het kampvuur. Een dozijn échte die-hards bleven kamperen.
Met uitzicht op zee, tja wie wil dat nou niet….. ? Zij konden de volgende ochtend genieten van het ontbijt met spelletjes toe, waarna iedereen tevreden huiswaarts keerde. Volgend jaar weer zo’n feestje Ingmar?