Bomen over bomen

‘Er is nog hoop Cor’, de eerste woorden van Wim nadat hij de lezing van Marjan Minnesma had beluisterd. Mijn lezing van Sander Wieringa over de rechten van bomen was veel minder positief. We beleefden een topdag tijdens het bomenfestival van MeerBomenNu, dat het startschot is van het vijfde seizoen bomen redden.

MeerBomenNu had alles uit de kast gehaald om het festival tot een succes te maken. Veel inspirerende sprekers zoals Marjan Minnesma van Urgenda over de vraag: ‘Kunnen we genoeg gezond voedsel produceren én de natuur herstellen?’ en als klapstuk een optreden van Nynke Laverman!

Het zorgpark Voorburg in Vught is wel bijna 200 kilometer rijden, dat doe ik niet in een heen-en-weertje op één dag. Gelukkig, Wim en Teun zijn ook te porren voor een leuk weekendje. Voor donderdag boeken we slaapgelegenheid in het Nivonhuis van Oisterwijk. Helaas, een extra nacht op vrijdag gaat niet lukken. Vanwege de schoolvakantie is het vol, maar op de camping is nog genoeg plek. Daarom gaan onze tentjes mee. Zaterdagochtend inspecteer ik met Teun de camping. We zien een prachtige kampeerplek bij een picknick bank en het is ongekend mooi weer. Toch blijven de tentjes ongebruikt in de auto. Wim heeft een verkoudheid opgelopen, waardoor we besluiten vrijdagavond na het festival weer naar huis te gaan.

Gelijk als we ons aanmelden in het Nivonhuis komen we fietser Ben tegen, die ook naar het festival ging en zich als vrijwilliger had aangemeld. Een mannetjesputter! Vijf uur fietsen vanuit Utrecht en dan de volgende dag om half 8 weer ruim een uur fietsen om te helpen bij het festival. Dan hebben wij het een stuk makkelijker. Na een heerlijk ontbijt, gaan de tassen in de auto en brengt de navigator ons via een landelijk kronkelweggetje naar Vught.

Ik ben net op tijd voor de workshop smartphone fotografie van Dinotra. Hier had ik als snel door dat er weinig viel bij te leren. ‘Maak een foto van dichtbij waarbij licht een rol speelt’, met die opdracht werden we op pad gestuurd. Een mooi excuus om wat leuke plaatjes te schieten. Eerst een dame in een hangmat, daarna een leukerd die aan het flyeren was. Met haar raak ik in gesprek. Het was Mirjam van de stichting De Noteneters. Elke derde zaterdagochtend van de maand planten ze bomen in een openbaar eetbaar bos.

Dankzij Ben worden we geronseld naar de lezing van Sander Wieringa te gaan. Een uitstekend spreker. Hij viel gelijk met de deur in huis: ‘Met de rechten van bomen is in de wereld treurig gesteld’. Hij beperkte zich tot de meierij van Brabant en toonde dat veel bomen gekapt worden zonder vergunning. Over stiekem bomenplanten vertelde hij over zijn buurman Hans die 35 jonge boompjes in de berm had geplant. Gelijk werd de aanplant door de gemeente verwijderd, waarna er een rechtszaak werd aangespannen (en gewonnen) ‘Voorpootrecht‘ (plantrecht) is het recht dat nog steeds is te claimen: ‘Dat kan interessant zijn voor wie vindt dat de berm voor de deur maar een kale of lelijke aanblik geeft. Of om te voorkomen dat zo’n berm telkens kapotgereden wordt of vaak vol staat met blik’.

De rest de invulling van het festival bestond uit hoofdzakelijk bomen over bomen met mijn bomenvrienden Tsjeard, Bonnie, Joke, Ids etc. met als hoogtepunt natuurlijk genieten van het optreden van Nynke Laverman.

Voordat we huiswaarts keren, smikkelen we nog een vegan broodje bij foodtruck Bakblik en praten we met de sympathieke Theo, de klimaatburgemeester van Castricum. Terwijl Teun in gesprek raakt met een wereldfietser krijg ik als toetje van deze topdag een tweede ontmoeting: Manon Ossevoort. In 2005 ontmoette ik haar op het Oerol festival. Manon gaf een voorstelling over haar droom ‘Met tractor van Terschelling naar de Zuidpool’. Ze was nog maar net op reis (haar tractor stond bij Parijs), maar voor Oerol keerde ze even terug en met een geleende tractor deed ze haar verhaal. Tijdens haar reis verzamelde ze reisdromen van mensen op kleine papiertjes, die ze op de Zuidpool na een reis van bijna vier jaar in een sneeuwpop plantte.

Manon vertelt dat ze nu in de ban is geraakt van bomenplanten: ‘Met een voedselbos plant je een postzegel­tje van hoop’. Op YouTube staat dit filmpje waarin Manon vertelt over haar reis naar de Zuidpool.

Op dinsdag krijg ik van Teun een app met foto: Hij heeft de 77 jaar aangetikt, er komen vast niet zoveel kansen meer om te kamperen. Omdat hij toch als ze kampeerspullen bij elkaar had, besloot hij om maandag in z’n eigen achtertuin te kamperen. Hij gebruikt een extra comfortabel luchtbed dat niet in z’n trekkerstent past. Gelukkig dit hoge ding paste wél in z’n oude tent van dik 70 jaar oud! Daarom deze combi-foto: Teun op de picknick bank Oisterwijk (waar we vrijdag zouden kamperen) en het bewijs dat hij maandag in z’n tuin heeft geslapen….