Vandaag een dieptepunt in gereden in het aantal kilometers… 66 slechts… maar wel ff een max. gereden van 66. Nog 1 dag voor de boeg met een aantal flinke beklimmingen. Hierbij komt de bergsnek van Derk goed van pas. Er zaten ook een paar lekkere afdalingen bij, kicken als je met 66 (met helm! Brigitte) naar beneden dendert.
Weer heel wat foto’s en filmpjes gemaakt van prachtige vergezichten. Ik startte vanmorgen om half 10 met in m’n toptas 3 kilo extra bagage: pruimen van de boom waar m’n tent onder stond. Het weer is iets koeler (30 graden), prima om in m’n favoriete paarse ‘rowingbike singlet’ te roetsen.
Op dit traject zijn weinig campings, dus kies ik om 16.00 uur de camping bij het stadje Sarria. Voor Santiago nog 150 kilometer te gaan. Dat is in 2 dagen te doen, dus maandag ben ik er. Wellicht daggie rust en dan zien we wel weer.
Net wanneer ik dit bericht intik (in het restaurant van camping Sarria) begint er een bandje te spelen. Lekkere Spaanse popmuziek, klinkt goed. Uiteraard opname gemaakt en foto, die laatste stuur ik hierbij.
Bijschriften van de foto’s: een geinig kerkje met de wapperende was. Een priester die ik bij Samos tegenkwam. En natuurlijk de mooiste: ‘Cor de onoverwinnelijke’ bij het pelgrimsbeeld Alto San Rogue.
Zit ik even later aan de bar met twee engelse motorrijders te praten (in mijn bekende steenkolen Engels), laten ze op hun tablet zien hoe de weersverwachting is. Oei, dat had ik niet willen weten… Vannacht komen de eerste buien en die duren zeker tot maandag en temperatuur gaat naar beneden. De mannen vertrekken naar het zuiden, daar schijnt de zon, maar mijn route staat vast. Nou ja, dan maar regenkleding aan en kijken of ik de boel een beetje droog hou. Die zeven dagen mooi weer heb ik in ieder geval in de pocket.