Roetsen naar de Ardennen (1)

Mijn actieve dochters vonden dat dit jaar ons ‘familie weekend’ in de Ardennen moest zijn. Dat ligt niet ver van Ieper, waar Marijke & Niels wonen. Direct kwam bij mij het idee om de heen en terug reis op de roeifiets te rijden.  Zo combineer ik drie dagen relaxen met twee weken kilometers maken.

Mijn roetsmaat Bartel Lamers was er wel voor te porren om mij op de heenreis te vergezellen. Gezellig maar ook erg handig om zo’n vriend te hebben die de route met zijn Garmin van Anna Paulowna naar Serinchamps had uitgezet in vijf tracks. Ritjes van 80 tot 110 kilometer, over mooie kleine wegen.

Zaterdag hadden we afgesproken elkaar te ontmoeten op natuurcamping de Ruigenhoek in Noordwijk. De stevige noorderwind zorgde ervoor dat ik me bijna schaamde voor het gemak van het roetsen. Voortdurend wind in de rug, zorgde dat ik in een wip in IJmuiden was. Hier appte Bartel: ‘Ik zie je rond 15.00 uur in Bloemendaal aan zee’. De laatste dertig kilometer rijden we samen langs de kust. Bij de poort staat een bordje ‘camping vol voor tenten’. Beheerder Truus stelt ons gerust, het geldt alleen voor degene die met de auto zijn gekomen, voor fietser is er nog ruimte.

Onze tweede etappe gaat naar de natuurcamping Ellemeet in Zeeland. Als tussenstop doen we Naaldwijk aan voor een bezoek aan Alco & Esther Looije. Het gaat gelukkig beter met de rugblessure van Alco, dus rijdt hij op z’n roets met ons mee naar het pontje bij Maassluis. Hier komen we de vakantiefietser tegen die we op onze vorige stek al spraken. Hij dacht de pont bij Hoek van Holland te nemen maar deze vaart  niet op zondag. Bij een bankje vlak voor Hellevloetsluis pakken we een rustmoment. Goed gekozen onder een boom want het begint net te regenen. M’n regenjas en broek gaan aan en het laatste stuk naar camping Ellemeet is het nat, waarbij de wind af en toe ook nog eens nijdig op kop is. Eindelijk wordt het toch nog een beetje bikkelen…

Hoeve Batenburg in Ellemeet is een luxe natuurcamping en behoorlijk prijzig. Normaal betalen we zo’n 20 tot 25 euro, hier vragen ze bijna 40 euro voor 2 personen en dan ook nog eens 50 cent om te douchen. Op het trekkersveldje staat nog fietser met een MSR tent. De man rijdt rondje Nederland op een bukfiets en vindt de fietsen van ons erg interessant. Maandag is het opnieuw zonnig weer en de wind blijft maar uit het noorden blazen. Met een flinke gang scheuren we over het parcours van de 80 km. ‘EK-roeifietsen’ o.a. over de Oosterscheldekering. Bartel’s garmin brengt ons daarna via een toeristen route naar Middelburg.

Bij Derk Thijs praten we bij over het roetsen en eten een broodje. Hierna de overtocht Vlissingen-Breskens. Onze derde natuurcamping is De Kamperhoek in Vogelwaarde vlakbij Hulst. Het landbouwgebied Zeeuws-vlaanderen is leuk om te fietsen, lekker rustige en een gevarieerd landschap. Slingerend via oude zeedijkjes langs kleine gehuchtjes met aparte namen.

Dinsdag wordt voor mij een dagje terug in de tijd. Bij mijn reis vanuit Santiago in 2015 reed ik terug en kwam bij Mechelen een heerlijke biercamping tegen. De plek (Roosendael) lag mooi op onze route, dus werd dit onze derde bivak. Helaas het biercafe was gesloten (maandag/dinsdag), maar de camping was open. Als enige kampeerders maakte we gebruik van het landgoed en vierden dit door ’s avonds een groots kampvuur te maken. Het bier dat we uit voorzorg meegenomen hadden, smaakte zoals elke avond prima! De laatste camping met Bartel was in Wanze bij Huy. Na een mooie rit langs villawijken en Belgische landweggetjes stoppen we bij het stadje Tienen. Bij een picknick bank komt de brander tevoorschijn voor noedels en soep. Mooi op tijd want hiermee kwamen een paar stevige beklimmingen naar de camping in Wanze bij Huy. Een vergane glorie stadscamping, waar een type Swiebertje de beheerder was. Voor slechts 16.50 euro staan we op een leuk veldje met uitzicht op 5 Brabantse fiets-pensionado’s. De mannen zijn met hun camper/caravan op terugreis. Twee zijn de chauffeurs en drie rijden op de racefiets de route. Doen ze al zeventien jaar zeggen ze en hebben er lol in.

Donderdag is het laatste ritje met Bartel, zo’n zestig kilometer van Huy naar Serinchamps. Door het echte Ardennen landschap, dus pittige beklimmingen en afdalingen. Het parcours ging ook over oude treintrajects, getransformeerd tot fietspaden. Makkelijk te rijden maar vaak slecht wegdek. Bij zo’n station van ooit stoppen we voor een break. Het dorpje heeft geen winkels, maar bij een brood-marktstal scoren we lekkere appelflappen. Bier hoeven we niet mee te sjouwen, dat staat op de eindbestemming: de villa in Serinchamps die voor vier dagen gehuurd was. We komen er rond 15 uur als eersten aan. Bartel vindt een camping vier kilometer verderop. In de namiddag komt de rest van de Zwaag familie bij de villa en kan het grote relaxen beginnen.

Om lekker van de avondzon te genieten wordt de etenstafel en stoelen verhuisd naar het grasland van de boer naast ons. Hier komt mijn brander tevoorschijn en bak ik mijn beroemde ‘drie in de pan’ pannenkoeken (met dank aan Ingmar kant-en-klaar-pakket). Net als we klaar zijn met het bierdrinken en willen beginnen met het smikkelen, komt de boze boer aangereden. De man kan het niet waarderen dat we op z’n land zitten. Niels spreekt Frans maar iedereen snapt direct wat de boer zegt: ‘wegwezen’. De gedekte tafel gaat terug door de heg en het feest wordt op ons eigen terrein voortgezet. ’s Avonds gaan we nog even door met Belgisch bierkeuren en nemen afscheid van Bartel. Het familieweekend van de Zwaagjes kan beginnen!