Roeifietstoertocht: mooie herinneringen ophalen!

Het roeifietsen heeft vanaf 1999 een belangrijke plaats in mijn leven ingenomen. Vijftien keer deed ik met het EK roeifietsen mee en ontelbare fietstochtjes maakte ik met dit fantastische voertuig. Afgelopen weekend kon ik twintig jaar roeifiets herinneringen ophalen.

Toen in 2013 het befaamde EK eindigde, dacht Roelof de Jong: ‘Aan zoiets moois mag geen einde komen’. Hij organiseerde vanaf z’n woonadres in Hoog Soeren een toertocht op de Veluwe. Met de tocht was een nieuwe roeifiets traditie geboren, die zaterdag in Leimuiden voor de zevende keer werd georganiseerd. Dit keer had Bartel Lamers het estafette stokje overgenomen van Reinier Bloem, die in 2018 de tocht in Frankrijk organiseerde.  

De locatie was dit keer het ‘Groene hart van de randstad’ met als kampeeradres Leimuiden. Ondanks de verkeersdrukte die je zou verwachten, had Bartel een pracht landelijke route (60 en 100 km.) uitgestippeld. Het bracht ons over smalle wegen, langs kronkelige riviertjes en door pittoreske plaatsjes als Bilderdam, Kanis, Zwammerdam en Woubrugge. Uiteraard werd er ook gedacht om de hongerige magen van de roetsers te vullen: halverwege op het rustpuntje in een café en na afloop met de barbeque.

Met de roeifiets conditie van Schotland nog in het lijf, koos ik voor de lange route. Als enige stalen fiets had ik gelukkig geen moeite om de acht carbon roetsers bij te houden. Wel moet ik volgens Dennis Vermeij oordoppen leveren, vanwege de herrie die mijn boegspriet maakt.

Zo’n toertocht is een reünie van oude contacten, waarbij flink wat ouwe-roeifiets-koeien uit de sloot worden gehaald. Dat deden we bij voorkeur ’s avonds rond het kacheltje in de tipi-tent van Ingmar. Ook werden weer nieuwe plannen gesmeed voor volgende jaar. In Brabant en de Achterhoek zijn we nog nooit gaan toeren. Op de nominatie voor 2020: Edwin Matthee (West Brabant rondom Fijnaart) en voor 2021: Miriam en Marius (Achterhoek rondom Eibergen).