Is het link om in een polder te wonen en het stormt windkracht elf? Zaterdag zagen we de voorstelling ‘De Vlucht’, over de watersnoodramp in de Wieringermeer toen de Duitsers in 1945 de dijk op bliezen. Een prachtig project van Cultuur Binnen De Dijken, maar stel je voor dat het ons ooit gaat overkomen….
Toen Brigit in 1985 in ons dorp (de Anna Paulowna polder) ging wonen, maakte ik dat Amsterdamse meisje bang: ‘Op zolder ligt een opblaasboot, dan kunnen we uit het dakraam varen als de dijken doorbreken’. Met de stijging van de zeespiegel en de overlopende rivieren van de zomer, is Brigit er niet gerust op dat we veilig wonen. Door haar vriendin Liesbeth werd ze op het idee gebracht om naar de voorstelling ‘De Vlucht’ te gaan.
Dit theaterstuk van Irene van Oers gaat over de schurkenstreek van de Duitsers die op 17 april 1945 de IJsselmeerdijk opbliezen, waardoor de Wieringermeer onder water kwam te staan. Historische feiten over deze daad zijn te lezen in dit bericht.
Het onderwerp is niet luchtig, maar we kregen toch een leuke, leerzame en ontspannen voorstelling te zien dat al begon in de Polderkar. Met twintig anderen lotgenoten, mondkapjes op voortgetrokken door een tractor reden we naar de eerste theater locatie.
Op de weg er naar toe vlogen vliegtuigen over. Hoort dat bij de voorstelling? Achteraf bleek dat toeval te zijn. Wel hoorde de oude motor met zijspan erbij, een bruidspaar op de vlucht. Lachen!
Onze groep wordt bij een boerderij welkom geheten. Een vrouw vertelt dat haar familie in 1945 elf boerderijen verder woonde en op vlucht voor het water ging. Op een kar namen ze zoveel mogelijk huisraad mee, waarbij ze een kastje onderweg verloren. Na de watersnood is het kastje per toeval ergens teruggevonden en wordt nu als aandenken door de vrouw bewaard.
In de boerderij zitten we op strobalen te kijken hoe een gezin de avond voor de ramp aan de etenstafel zit. De man slaat z’n bord doormidden hij geloofd niet de geruchten dat de Duitser een bom gaan plaatsen. Aan tafel zit ook Jansje die een gouden ketting draagt van de Duitser Rudi. Jansje is de rode draad in het verhaal. Ze heeft stiekem verkering met Rudi, maar ook oudere Hollandse onderwijzer is verliefd op haar.
Als we de boerderij verlaten staan er twee Zeeuwse meiden te brullen: ‘Neem deze spullen, want de dijken breken…’. Ik krijg een pittig zware klok in m’n handen gedrukt, lekker om een kilometer over de dijk te zeulen.
Hier zien we de verliefde onderwijzer uit Brabant die z’n levensverhaal verteld, hoe hij door de oorlog in de Wieringermeer is gekomen en Jansje heeft ontmoet en op de avond na de ramp haar wil vragen.
Wanneer we bij de volgende boerderij komen, maken we kennis met de jonge Duitse soldaat Rudi, (in het normale leven Jaap, man van vriendin van Brigit). Rudi vertelt dat hij tijdens de bewaking, Jansje is tegengekomen en dat hij verliefd is geworden…
Het leuke van De Vlucht was de afwisseling van scènes, (improvisatie) toneel, dans, muziek en zang. Ons kaartjes gaven na afloop recht op een drankje. Gratis, altijd mooi meegenomen en gezellig om na te praten met de organisatoren. De volgende ochtend bellen we met Jaap: ‘Gutentag herr Rudi, wie gehts mit Jansje….? Jaap vertelt dat hij nog een verhaal had geschreven over twee palingen die in het ondergelopen land huisraad tegenkwamen. Helaas, vonden de regisseurs niet goed genoeg…..
Op deze oude film is goed te zien hoe het water de huizen vernielde.
Één reactie op “Als de dijken doorbreken”
Hallo Cor, wat een gezellig verslag! En het aanvullende zwart-wit filmpje vind ik heel waardevol. Vraagje: de foto van het bruidspaar in het zijspan, zou je dit misschien naar mij willen mailen? Dan is de kwaliteit wat beter en kan deze in het familiealbum. 😉 Hartelijk groet van een vriendin van de bruid. 👋